Budynek obecnego ratusza zaistniał w krajobrazie Otwocka w 1928 r. w wyniku przebudowy stojącej tu od lat 80-tych XIX w. willi należącej do inż. Sierkowskiego.
Inż. Stanisław Sierkowski był właścicielem biura techniczno-handlowego mieszczącego się w Warszawie w Al. Jerozolimskich 31. Biuro zajmowało się dostawą i instalacją urządzeń mechanicznych dla budownictwa i przemysłu, m. in. maszyn parowych, wodomiarów, pralni, samochodów, stali i narzędzi.
Tak opisywał ją Edmund Diehl w "Willach Otwockich" z 1893 r. ". na przeszło trzymorgowej przestrzeni wznosi, pod względem konstrukcyi i obszaru jedna z piękniejszych willi Otwock, należąca do inż. St. Sierkowskiego, piętrowa, murowana z ozdobną wieżą, z pomieszczeniami suterenowemi, przeznaczonemi na kuchnie i piwnice, nadto osobną lodownią murowaną.
Na parterze dwa obszerne mieszkania z trzech pokoi złożone, na piętrze lokale mniejsze. Willa przeznaczona do wynajęcia całkowicie lub częściowo; umeblowanie odpowiednie do lokali.
Niedaleko od głównej willi znajduje się mały parterowy, murowany budynek z przystawką drewnianą, stanowiącą kuchnie. Jest to mieszkanie przeznaczone dla jednej rodziny, mniej wygodne niż w willi głównej i stosownie umeblowane. Oprócz tego w tylnej części placu znajdują się jeszcze dwa domki drewniane, lekkiej konstrukcyi, położone przy drodze pozostałej po dawnej kolejce do zakładu torfowego. Jeden z tych domów pomieścić może wygodnie dwie rodziny, drugi jest dość szczupły.
Na terytoryjum do willi należącym porasta duży las sosnowy, około zabudowań zaś pourządzano kląby, trawniki i mały ogródek warzywny."
Ceglany ratusz miejski wybudowano, a właściwie przebudowano w latach 1925-28. Wcześniej, od lat 80-tych XIX wieku, plac zajmowała willa należąca do inż. Serkowskiego. Budynek wystawiony na sprzedaż na początku lat 20-tych kupił z myślą o adaptacji pod magistrat urząd miejski. Prace projektowe przy przebudowie willi powierzono Adamowi Paprockiemu, autorowi planu zabudowania miasta. Projekt zakładał znaczną rozbudowę i nadbudowę istniejącego budynku. Ratusz miał być aż czterokrotnie większy od pierwotnego. Niestety, jak się później okazało, miasta nie było stać na tak potężną siedzibę dla jego władz. Na pomieszczenie ratusza zaadaptowano więc tylko piętrowy trakt frontowy oraz fragment łącznika dawnej willi. Przy okazji zmieniono jej układ wewnętrzny i ozdobiono bogatą dekoracją sztukatorską salę posiedzeń rady miejskiej. Kto odpowiada za ostateczny wygląd magistratu - tego nie wiadomo. Najprawdopodobniej poprawienia projektu podjął się ówczesny architekt miejski - a była nim Eugenia Jabłoński. Obiekt znajduje się w rejestrze zabytków pod nr 936.
Budynek obecnego ratusza zaistniał w krajobrazie Otwocka w 1928 r. w wyniku przebudowy stojącej tu od lat 80-tych XIX w. willi należącej do inż. Sierkowskiego.
Inż. Stanisław Sierkowski był właścicielem biura techniczno-handlowego mieszczącego się w Warszawie w Al. Jerozolimskich 31. Biuro zajmowało się dostawą i instalacją urządzeń mechanicznych dla budownictwa i przemysłu, m. in. maszyn parowych, wodomiarów, pralni, samochodów, stali i narzędzi.
Tak opisywał ją Edmund Diehl w "Willach Otwockich" z 1893 r. ". na przeszło trzymorgowej przestrzeni wznosi, pod względem konstrukcyi i obszaru jedna z piękniejszych willi Otwock, należąca do inż. St. Sierkowskiego, piętrowa, murowana z ozdobną wieżą, z pomieszczeniami suterenowemi, przeznaczonemi na kuchnie i piwnice, nadto osobną lodownią murowaną.
Na parterze dwa obszerne mieszkania z trzech pokoi złożone, na piętrze lokale mniejsze. Willa przeznaczona do wynajęcia całkowicie lub częściowo; umeblowanie odpowiednie do lokali.
Niedaleko od głównej willi znajduje się mały parterowy, murowany budynek z przystawką drewnianą, stanowiącą kuchnie. Jest to mieszkanie przeznaczone dla jednej rodziny, mniej wygodne niż w willi głównej i stosownie umeblowane. Oprócz tego w tylnej części placu znajdują się jeszcze dwa domki drewniane, lekkiej konstrukcyi, położone przy drodze pozostałej po dawnej kolejce do zakładu torfowego. Jeden z tych domów pomieścić może wygodnie dwie rodziny, drugi jest dość szczupły.
Na terytoryjum do willi należącym porasta duży las sosnowy, około zabudowań zaś pourządzano kląby, trawniki i mały ogródek warzywny."
Ceglany ratusz miejski wybudowano, a właściwie przebudowano w latach 1925-28. Wcześniej, od lat 80-tych XIX wieku, plac zajmowała willa należąca do inż. Serkowskiego. Budynek wystawiony na sprzedaż na początku lat 20-tych kupił z myślą o adaptacji pod magistrat urząd miejski. Prace projektowe przy przebudowie willi powierzono Adamowi Paprockiemu, autorowi planu zabudowania miasta. Projekt zakładał znaczną rozbudowę i nadbudowę istniejącego budynku. Ratusz miał być aż czterokrotnie większy od pierwotnego. Niestety, jak się później okazało, miasta nie było stać na tak potężną siedzibę dla jego władz. Na pomieszczenie ratusza zaadaptowano więc tylko piętrowy trakt frontowy oraz fragment łącznika dawnej willi. Przy okazji zmieniono jej układ wewnętrzny i ozdobiono bogatą dekoracją sztukatorską salę posiedzeń rady miejskiej. Kto odpowiada za ostateczny wygląd magistratu - tego nie wiadomo. Najprawdopodobniej poprawienia projektu podjął się ówczesny architekt miejski - a była nim Eugenia Jabłoński. Obiekt znajduje się w rejestrze zabytków pod nr 936.