Największy rozwój grodu gnieźnieńskiego przypada na przełom X i XI w. Stał się wówczas stolicą państwa księcia oraz arcybiskupa. W Gnieźnie odbył się nie tylko zjazd w 1000 r.,lecz także koronacja dwóch królów - Bolesława Chrobrego i Mieszka II . Gród znajdował się na wzniesieniu nazwanym Górą Lecha i zajmował obszar około 6 ha. Wzgórze miało doskonałe warunki obronne, ponieważ było otoczone licznymi jeziorami i strumieniami. W czasach Bolesława Chrobrego w Gnieźnie mieszkało ponad tysiąc osób. Wały obronne miały drewniano - ziemną konstrukcję,której wysokość dochodziła do 12m. Na szczycie znajdowała się palisada utrudniająca wrogowi przedarcie się do grodu, a zarazem umożliwiająca skuteczną obronę. Bramy wjazdowe stanowiły część systemu obronnego grodu. Aby dostać się do jego głównej części, należało pokonać co najmniej trzy ufortyfikowane przejścia. W skład siedziby książęcej wchodził zamek księcia - palatium - oraz kościół św.Jerzego. Kamienne budynki zajmowały główną część zespołu grodowego. Mieszkał tam władca z rodziną i dwór. Pierwsza katedra gnieźnieńska prawdopodobnie została wybudowana w drugiej połowie X w. Mieściła się niedaleko siedziby księcia. Była ośrodkiem kultu św. Wojciecha. Podgrodzia powstawały z mniejszych osad, które stopniowo otaczano wałami obronnymi i włączano do systemu umocnień grodu. Mieszkali w nich duchowni,wojowie,rzemieślnicy oraz kupcy
Największy rozwój grodu gnieźnieńskiego przypada na przełom X i XI w. Stał się wówczas stolicą państwa księcia oraz arcybiskupa. W Gnieźnie odbył się nie tylko zjazd w 1000 r.,lecz także koronacja dwóch królów - Bolesława Chrobrego i Mieszka II . Gród znajdował się na wzniesieniu nazwanym Górą Lecha i zajmował obszar około 6 ha. Wzgórze miało doskonałe warunki obronne, ponieważ było otoczone licznymi jeziorami i strumieniami. W czasach Bolesława Chrobrego w Gnieźnie mieszkało ponad tysiąc osób. Wały obronne miały drewniano - ziemną konstrukcję,której wysokość dochodziła do 12m. Na szczycie znajdowała się palisada utrudniająca wrogowi przedarcie się do grodu, a zarazem umożliwiająca skuteczną obronę. Bramy wjazdowe stanowiły część systemu obronnego grodu. Aby dostać się do jego głównej części, należało pokonać co najmniej trzy ufortyfikowane przejścia. W skład siedziby książęcej wchodził zamek księcia - palatium - oraz kościół św.Jerzego. Kamienne budynki zajmowały główną część zespołu grodowego. Mieszkał tam władca z rodziną i dwór. Pierwsza katedra gnieźnieńska prawdopodobnie została wybudowana w drugiej połowie X w. Mieściła się niedaleko siedziby księcia. Była ośrodkiem kultu św. Wojciecha. Podgrodzia powstawały z mniejszych osad, które stopniowo otaczano wałami obronnymi i włączano do systemu umocnień grodu. Mieszkali w nich duchowni,wojowie,rzemieślnicy oraz kupcy