Question

Opisz świat przyrody przedstawiony w wierszu B.Leśmiana "Przyśpiew". Określ nastrój wiersza. Wskaż podobieństwa i różnice

Answer 1

Kosmaty to przymiotnik oznaczający coś kudłatego czy włochatego. Tutaj pszczoła wraz z kwiatkiem, w którym się zagłębiła przypomina coś kosmatego. Zanim odleci z kwiatka, myje się jak kot, liże się oświetlona promieniami słońca. Odkrywa przy tym swoje ciało zasłaniane przez skrzydełka, aż wydaje się naga.   Każdy powiew wiatru płoszy ptaki, stada wróbli. Rumian – roślina przypominająca kwiaty astry – rzuca cień na ziemię, w którym uwijają się pracowite żuki. Czasami zwierzątka te przewraca wiatr do góry brzuchem i żuki leżące do góry brzuchem wyglądają na martwe – zaumierają neologizm analogiczny do „zamierają”.   W stawie odbijają się obłoki, młyn wyrasta ponad staw jakby był jego ojcem – to personifikacja. Dokoła szumi las, nawet za lasem widać kolejny las. Z czasem wszystko się powtarza bezustannie, szemrze – szumi/mija cicho i jednostajnie. Droga pełna topoli, roztopolona, prowadzi niemal do końca wyśnionego/bajkowego krajobrazu.   Zmęczony koń (utruda – zmęczenie), jakby wiecznie zamyślony i rojący sobie pewne obrazy zaniepatrzył, czyli nie patrzy na wóz. Być może widzi wóz w innym miejscu niż ów jest w rzeczywistości. Stoi w cieniu brzóz, wśród drzew i kaszle, a kaszel ten przypomina dźwięk kobzy.   Niech – to początek zdania w trybie rozkazującym. Podmiot zatem rozkazuje, aby cały świat odpoczywał w wolno mijającym czasie. ławy mają rzucić dłuższy cień, w którym odpoczną trawy palone rzez słońce. Z kolei pies wsparty o łapy zasnął i śpi. Łapa psa symbolizuje szczyt lub kres świata, jakby psu nie było do szczęścia potrzebne nic więcej. Nie musi zatem niczego i nigdzie szukać, błąkać się po bezdrożach.  

Inwokacja do ziela w jarze – wąwozie. Podmiot pyta, dlaczego jar cieszy się – to personifikacja. Ponownie rozkazuje, aby wzmógł się wiatr i słoneczne promienie, aby rozrastały się bór – stary gęsty las z przewagą drzew iglastych – i jar – dolina porośnięta zielenią, parów, wąwóz. Także niech rośnie to wszystko, co może rosnąć, niech się świat rozwija.

;)

Answer 2

Podmiotem lirycznym jest człowiek doświadczony, który dużo w życiu przeżył. Poeta nawiązuje do ideałów klasycznych: piękno, nauka, sztuka. Podmiot liryczny godzi się z cierpieniem. Klęski, zawody, nauczyły go doceniania życia we wszystkich jego przejawach (Filozofia stoicka, harmonia wewnętrzna, opanowanie). Podmiot liryczny wszystkiego doświadczył i to uczy go dystansu. W tym wierszu prezentuje poeta filozofię pogody, optymizm popartego wyraźnie argumentami czerpanymi z filozofii św. Franciszka z Asyżu; staje się Staff nauczycielem miłowania, radości w uśmiechu. Zwrot do klasycyzmu oznacza dla poety powrót do klasycznego metrum, opowiedzenie się za zwięzłością treści oraz prostotą formy. Zgodnie z przesłaniem antycznych poetów, Staff głosi pochwałę umiaru i takiej postawy wobec życia, która pozwoli, zachować pogodę i równowagę życia.

tylko tyle znalazłam!!! pomogłam??