Zapałka – służące do rozpalania ognia, specjalnie w tym celu przygotowane patyczki z drewna (rzadziej – pasków tektury), dodatkowo nasączone w całości lub części substancją ułatwiającą spalanie i na jednym końcu pokryte masą ulegającą zapłonowi wskutek tarcia; końcówka taka nazywana jest główką (lub łebkiem) zapałki. Obecnie większość zapałek ulega zapłonowi wyłącznie wskutek odpowiednio energicznego potarcia ich główki o specjalnie przygotowaną powierzchnię zwaną draską. Praktycznie wyklucza to niekontrolowany samozapłon wskutek przypadkowego potarcia o inne powierzchnie. Jednak dość długo stosowano zapałki fosforowe zapalające się przy energicznym potarciu, o każdą suchą i szorstką powierzchnię, chociażby o podeszwę buta. Główki współczesnych zapałek są pokryte łatwopalną masą składającą się głównie z chloranu potasu, siarczku antymonu, siarki, barwników i zmielonego szkła nadającego główce szorstkość w celu zwiększenia tarcia. Drewienka zapałek są nasycone ciekłą parafiną ułatwiającą ich zapalanie oraz ortofosforanem sodu zapobiegającym ich żarzeniu się po zgaszeniu płomienia. Masa draski znajdująca się na boku pudełka zawiera fosfor czerwony, zmielone szkło i spoiwo. Potarcie główką zapałki o bok pudełka powoduje wzrost temperatury do ok. 200 °C i zapalenie się główki (efekt reakcji chemicznej między fosforem i chloranem potasu), a w efekcie znacznie dłużej palącego się drewienka.
Zapałka jest bardzo cięka i mała. ma kształt bryły prostkąta. Na jej czubku jest zawse kolorowa plamka dzięki której możemy zapalić przedmiot. Zapałka jest bardzo ważnym przedmiotem bez którego było by ciężko funkcjonować.Każdy człowiek a w domu zapłake. Przynajmniej wie co to jest.
zapałka jest z drewna. Podpala sie nią papierosy. Można dzięki takiej małej zapałce podpalić cały las. Można nią podpalić szkołe.
Zapałka – służące do rozpalania ognia, specjalnie w tym celu przygotowane patyczki z drewna (rzadziej – pasków tektury), dodatkowo nasączone w całości lub części substancją ułatwiającą spalanie i na jednym końcu pokryte masą ulegającą zapłonowi wskutek tarcia; końcówka taka nazywana jest główką (lub łebkiem) zapałki. Obecnie większość zapałek ulega zapłonowi wyłącznie wskutek odpowiednio energicznego potarcia ich główki o specjalnie przygotowaną powierzchnię zwaną draską. Praktycznie wyklucza to niekontrolowany samozapłon wskutek przypadkowego potarcia o inne powierzchnie. Jednak dość długo stosowano zapałki fosforowe zapalające się przy energicznym potarciu, o każdą suchą i szorstką powierzchnię, chociażby o podeszwę buta. Główki współczesnych zapałek są pokryte łatwopalną masą składającą się głównie z chloranu potasu, siarczku antymonu, siarki, barwników i zmielonego szkła nadającego główce szorstkość w celu zwiększenia tarcia. Drewienka zapałek są nasycone ciekłą parafiną ułatwiającą ich zapalanie oraz ortofosforanem sodu zapobiegającym ich żarzeniu się po zgaszeniu płomienia. Masa draski znajdująca się na boku pudełka zawiera fosfor czerwony, zmielone szkło i spoiwo. Potarcie główką zapałki o bok pudełka powoduje wzrost temperatury do ok. 200 °C i zapalenie się główki (efekt reakcji chemicznej między fosforem i chloranem potasu), a w efekcie znacznie dłużej palącego się drewienka.
hmm nie wiem czy tu jest 10 zdan.
Zapałka jest bardzo cięka i mała. ma kształt bryły prostkąta. Na jej czubku jest zawse kolorowa plamka dzięki której możemy zapalić przedmiot. Zapałka jest bardzo ważnym przedmiotem bez którego było by ciężko funkcjonować.Każdy człowiek a w domu zapłake. Przynajmniej wie co to jest.
Więcej nie wiem ale masz przynajmniej ok 6