Z uwagi na ekonomikę i dostępność metody preferowany jest recykling materiałowy, polegający na ponownym przetwarzaniu odpadów w produkt o wartości użytkowej. Z reguły jest to wyrób o innym przeznaczeniu niż pierwotny, co tworzy system kaskadowy, w którym wymagania stawiane wyrobom na kolejnych etapach recyklingu są coraz mniejsze. W przypadku wyroby z tworzyw sztucznych jest tracona minimalnie wytrzymałość mechaniczna w następstwie zmian, zachodzących w strukturze chemicznej polimerów w trakcie eksploatacji oraz składowania (zwłaszcza przy ekspozycji na czynniki atmosferyczne). Także inne substancje ulegają degradacji bądź ekstrakcji w czasie eksploatacji, co ma znaczenie dla stabilności surowca wobec czynników fizycznych (np. światło, temperatura). Dla podniesienia walorów użytkowych produktów recyklingu z reguły sporządza się wieloskładnikowe kompozycje zawierające składniki uszlachetniające.
Odpowiedni dobór kompozycji - często zawierających środki pomocnicze opracowane specjalnie dla recyklingu - pozwala na przetwórstwo materiałów wtórnych z dużą wydajnością, przy jednocześnie dobrej jakości wyrobów. Recykling materiałowy jest technologicznie prosty, o ile dotyczy tworzyw o identycznej strukturze chemicznej - z tego względu przetwórstwo odpadów musi być poprzedzone ich segregacją i czyszczeniem. Pomocny jest system znakowania części według powszechnie przyjętego kodu cyfrowego lub literowego.
Recykling Surowcowy
Technologie tej grupy recyklingu zakładają odzysk surowców użytych do produkcji danego produktu. Surowce mogą zostać ponownie zastosowane do otrzymywania pełnowartościowych tworzyw, zaś petrochemiczne frakcje lekkie i ciężkie mogą stanowić domieszkę do standardowych paliw i smarów.
Podstawową zaletę recyklingu surowcowego stanowi możliwość przeróbki tworzyw mieszanych, z pominięciem etapu kosztownej ich segregacji. Natomiast konieczność stosowania skomplikowanych instalacji, wysokiej temperatury, ciśnienia, katalizatorów oraz ścisła kontrola parametrów - stanowią istotne ograniczenie dla upowszechnienia tej grupy metod recyklingu.
papier toaletowy , plastikowe butelki , szkło . :)
Z uwagi na ekonomikę i dostępność metody preferowany jest recykling materiałowy, polegający na ponownym przetwarzaniu odpadów w produkt o wartości użytkowej. Z reguły jest to wyrób o innym przeznaczeniu niż pierwotny, co tworzy system kaskadowy, w którym wymagania stawiane wyrobom na kolejnych etapach recyklingu są coraz mniejsze. W przypadku wyroby z tworzyw sztucznych jest tracona minimalnie wytrzymałość mechaniczna w następstwie zmian, zachodzących w strukturze chemicznej polimerów w trakcie eksploatacji oraz składowania (zwłaszcza przy ekspozycji na czynniki atmosferyczne). Także inne substancje ulegają degradacji bądź ekstrakcji w czasie eksploatacji, co ma znaczenie dla stabilności surowca wobec czynników fizycznych (np. światło, temperatura). Dla podniesienia walorów użytkowych produktów recyklingu z reguły sporządza się wieloskładnikowe kompozycje zawierające składniki uszlachetniające.
Odpowiedni dobór kompozycji - często zawierających środki pomocnicze opracowane specjalnie dla recyklingu - pozwala na przetwórstwo materiałów wtórnych z dużą wydajnością, przy jednocześnie dobrej jakości wyrobów. Recykling materiałowy jest technologicznie prosty, o ile dotyczy tworzyw o identycznej strukturze chemicznej - z tego względu przetwórstwo odpadów musi być poprzedzone ich segregacją i czyszczeniem. Pomocny jest system znakowania części według powszechnie przyjętego kodu cyfrowego lub literowego.
Recykling SurowcowyTechnologie tej grupy recyklingu zakładają odzysk surowców użytych do produkcji danego produktu. Surowce mogą zostać ponownie zastosowane do otrzymywania pełnowartościowych tworzyw, zaś petrochemiczne frakcje lekkie i ciężkie mogą stanowić domieszkę do standardowych paliw i smarów.
Podstawową zaletę recyklingu surowcowego stanowi możliwość przeróbki tworzyw mieszanych, z pominięciem etapu kosztownej ich segregacji. Natomiast konieczność stosowania skomplikowanych instalacji, wysokiej temperatury, ciśnienia, katalizatorów oraz ścisła kontrola parametrów - stanowią istotne ograniczenie dla upowszechnienia tej grupy metod recyklingu.