Question

opisz przebieg wojny o nie podleglosc stanow zjednoczonych

Answer 1

Zwołany 5 września 1774 w Filadelfii Kongres Kontynentalny podjął decyzję o stworzeniu unii w celu wzmocnienia ich oporu wobec Wielkiej Brytanii oraz przygotowania do walki zbrojnej z metropolią; jednocześnie podejmowano próby szukania kompromisu, ale starcia 19 kwietnia 1775 pod Lexington i Concord dały początek wojnie.

Zwołany ponownie 10 maja 1775 Kongres Kontynentalny podjął decyzję o utworzeniu armii amerykańskiej i postawił na jej czele Jerzego Waszyngtona. 16 czerwca 1775 miało miejsce pierwsze duże starcie - Bitwa pod Bunker Hill.

4 lipca 1776 Kongres uchwalił deklarację niepodległości Stanów Zjednoczonych, a 15 listopada 1777 roku przyjął projekt konstytucji państwa, artykuły konfederacji i wieczystej unii.

15 września Brytyjczycy idąc z Long Island, przekroczyli East River i zniszczyli amerykańskie siły pod Kip's Bay (obecna 34th Street). Jerzy Waszyngton wycofał się na północno-zachodni Manhattan (dziś znajduje się tam Columbia University). Pewna grupa brytyjsko-heska szturmowała bez powodzenia wzgórza Harlemu (Bitwa na wzgórzach Harlemu).

12 października 1776 gen. William Howe nie zdołał przekroczyć mostu na cieśninie Long Island. 18 października (Bitwa pod Pell's Point) Howe próbował zaatakować pod Pelham (Nowy Jork). Amerykanie opóźniali jego marsz wycofując się w stronę White Plains. 27 października Brytyjczycy zaatakowali Fort Washington i doznali (zwłaszcza Hesowie) ciężkich strat.

Bitwa pod White Plains (poniedziałek, 28 X 1776), (dziś hrabstwo Westchester) przyniosła zwycięstwo armii brytyjsko-heskiej. Szczególnie spisali się grenadierzy hescy na prawym skrzydle. Około godziny 18:00 armia Washingtona wpadła w panikę i zaczęła uciekać, trudny teren uniemożliwił zwycięzcom pogoń. Washington zbudował wiec nowe umocnienia. Heski kapitan Ewald z kompanii strzelców (Jäger) oceniał straty na 1.000 żołnierzy. Amerykanie mieli podobne.

6 listopada III kolumna grenadierów heskich sformowała straż chroniącą armie przed wypadami amerykańskimi. 9/10 listopada Washington schronił swe wojska za rzeką Croton, a z częścią armii przekroczył też rzekę Hudson wchodząc do płn-zachodniego New Jersey. 12 listopada brytyjsko-heska armia wycofała się do Van Cortlandt Manor, 16/17 listopada 1776 podeszła pod Fort Washington. Po stracie ok. 450 ludzi Amerykanie w liczbie 2.800 wojska poddali fort. W bitwie wyróżnił się heski dowódca Wilhelm von Knyphausen.

19 listopada hescy grenadierzy pomaszerowali do Philipsburga nad rzeką Hudson (ich misja jest dziś niejasna). 20 listopada część armii brytyjsko-heskiej pod Lordem Cornwallis, przekroczyło Hudson (łodziami płaskodennymi) by zaatakować Fort Lee, który został porzucony przez przestraszonych obrońców.

Armia dalej maszerowała od Bergen Point do Tappan (21 XI), New Bridge i Hackensack (23 XI) i rozłożyła obóz wokół ostatniego. Podeszła do Second River (25 XI) (Passaic-Acquackanonck), następnie (26 XI) obozowała w Newark (New Jersey). 29 listopada minęła Newark i Elizabethtown. Korpus płk. Donopa (z heskimi grenadierami) zajął Rahway nocą 30 listopada.

W dniach 1-5 grudnia cała armia maszerowała wzdłuż rzeki Raritan do stanu New Brunswick. Dnia następnego hescy grenadierzy biwakowali wzdłuż drogi. 8 grudnia armia powędrowała do Trenton, pułkownik Donop (z heskimi grenadierami) znalazł się na prawo od miasta. Dnia następnego Donop i 300 Grenadierów dotarło do Burlington (5 godzin od Trenton nad rzeką Delaware), gdzie znajdował się prom do Filadelfii.

Pierwsze zwycięstwo Armia Kontynentalna Washingtona odniosła dopiero 25 grudnia 1776 w bitwie pod Trenton. 14 grudnia heski płk. Rall zajął Trenton. 26 grudnia 1776 Washington i jego armia przekroczyły rzekę Delaware zaskakując trzy regimenty heskie pod Trenton (New Jersey). Płk. Rall zginał w ataku, dowodząc trzema regimentami. Amerykanie wzięli około 900 jeńców.

Bitwa pod Princeton

2 stycznia 1777 płk. Donop z grenadierami i Jaegerami i lekką piechotą był w Maidenhead. Niedługo potem Lord Cornwallis przybył z całą armią. Wieczorem armia wyruszyła do Trenton. Batalion Von Minnigerode wraz z resztą rozbitego oddziału zajął pozycję na miejscowym wzgórzu widząc drogę z Allentown do Trenton. Washington stał za Assunpink w Trenton.

3 stycznia Brytyjczycy i Hesi dowiedzieli się o wymarszu Washingtona i po kanonadzie wyruszyły szybko do Princeton. Bitwa pod Princeton zakończyła się zwycięstwem Washingtona. Od 1 do 14 lutego Washington miał kwaterę główną w Morristown (New Jersey).

Okres 15 II-13 VI to potyczki wokół Bound Brook; w Princeton, Rahway, Westfield, Quibbletown, i Amboy. 13 kwietnia rozegrała się Bitwa pod Bound Brook, zakończona zwycięstwem Hesów i Brytyjczyków.

13 czerwca Brytyjczycy i Hesi opuścili Nowy Brunszwik i podążyli ku rzece Millstone (Milestone). Grenadierzy hescy (trzy bataliony) zajęli pozycję w Hillsborough.

14 czerwca Brytyjczycy i Hesi założyli na planie kwadratu obóz między Millstone i Middlebush. Washington wysyłał grupy by nękały tych, którzy dopiero rozbijali namioty. 22 czerwca amerykański dowódca zajął Quibbletown i Samptown. 23 czerwca Brytyjczycy i Hesi wyruszyli ku Amboy 25 czerwca hescy grenadierzy zaatakowali amerykanów atakiem na bagnety i zadali im znaczne straty odzyskując trzy działa uprzednio stracone pod Trenton w grudniu 1776 poprzedniego roku.

26 czerwca 1777 20 ludzi zmarło z gorąca w marszu. Następnego dnia Brytyjczycy i Hesi wycofali się w dwóch kolumnach do Rahway, chronionego przez rzekę Rahway. 28 czerwca powrócili do Amboy. W nocy z 28 na 29 czerwca większość armii przekroczyła Prince's Bay podążając ku Staten Island. 30 czerwca cała armia obozowała przy przeprawie promowej w Billop.

W dniach 4-9 lipca 1777 batalion von Minnigerode i pozostałe 3 bataliony grenadierów załadowały się na prom w Decker's Ferry, Cole's Ferry, Simonsen's Ferry i Reisen's Ferry na Staten Island. 5 i 6 lipca odbyła się zwycięska dla armii brytyjsko-heskiej Bitwa o Fort Ticonderoga (1777).

20 lipca 1777 260 statków z 15,000 wojska brytyjsko-heskiego pod gen. wyruszyło z Staten Island w Nowym Jorku i wylądowało w Turkey Point przy ujściu rzeki Elk River.

19 sierpnia rozegrała się Bitwa o Paulus Hook (Prowincja New Jersey) - skuteczna amerykańska szarża kawalerii.

W okresie 17 września-8 października 1777 Brytyjczycy i Hesi przegrali serie starć znaną jako Bitwa pod Saratogą. John Burgoyne musiał kapitulować. Około 2.000 Brytyjczyków i 1.900 Niemców zostało zamkniętych w Albemarle Barracks - obozie jenieckim w Charlottesville, (stan Wirginia), gdzie przebywali do 1781, a następnie zostali przeniesieni do Lancaster (stan Pensylwania, gdzie spędzili jeszcze dwa lata do końca wojny w 1783.

Zwycięstwo Amerykanów 17 października 1777 pod Saratogą skłoniło Francję do uznania niepodległości Stanów Zjednoczonych, zawarcia z nimi traktatu o handlu i sojuszu oraz przystąpienia do wojny po ich stronie.

John Burgoyne poddaje się gen. Horatio Gatesowi po bitwie pod pod Saratogą

Zwycięska dla kolonistów bitwa pod Saratogą w 1777 roku spowodowała, że Francja zdecydowała się im pomóc, dotychczas bowiem w Europie uważano, że doborowa armia brytyjska szybko zmiażdży żołnierzy-farmerów. W lutym 1778 roku podpisane zostały: Francusko-amerykański traktat sojuszniczy (1778) i Francusko-amerykański traktat o przyjaźni (1778). Ze strony amerykańskiej podpisał je w Paryżu Benjamin Franklin, a z francuskiej Conrad-Alexandre Gérard (1729-1790) desygnowany też na pierwszego ambasadora Francji w USA (jeszcze w 1778 roku zastąpił go Anne-César de La Luzerne (1741-1791).

Klęski armii kontynentalnej pod Brandywine, Germantown i Paoli zmusiły Waszyngtona do opuszczenia Filadelfii i udania się do odległej doliny Valley Forge, gdzie źle przygotowane, niedożywione i pozbawione ciepłej odzieży wojsko zastała zima przełomu lat 1777-1778. Zapanował głód, a w niekarnych szeregach zaczęły szerzyć się dezercje. W tej sytuacji przybycie pruskiego oficera Friedricha Wilhelma Steubena okazało się wybawieniem. Baron Von Steuben mianowany generałem potrafił w krótkim czasie przeszkolić i zreorganizować wojsko, które już na wiosnę, dzięki dozbrojeniu przez Francję, zaczęło wygrywać (Bitwa o Monmouth 28 czerwca 1778). Francuzi już wcześniej dozbrajali Amerykanów, faktem jest, że we wrześniu 1777 roku dostarczyli mundury i broń. Oprócz wspomnianego już Steubena, zaczęli przybywać także francuscy oficerowie, by szkolić Amerykanów.

Stoczona 28 czerwca bitwa pod Monmouth była dużym sprawdzianem dla Amerykanów, pokazali oni że szkolenie Von Steubena i dozbrojenie przez Francję nie poszło na marne. Podczas bitwy pod Monmouth po raz pierwszy Amerykanie zmusili Brytyjczyków do odwrotu w walce na bagnety.

Brytyjczycy utrzymywali przyczółki wśród wzgórz Hudson Highlands, gdzie 16 lipca 1779 r. doszło do bitwy o Stony Point. Gdyby nie szkolenie pruskiego barona von Steubena w walce na bagnety, amerykańskie straty w tym zwycięskim dla nich starciu byłyby bardzo wysokie. Bitwa pod Stony Point była ważnym zwycięstwem, które przybliżyło ostateczny sukces Amerykanów w koloniach północnych i bardzo poprawiło morale amerykańskich żołnierzy i wiarę w ostateczne zwycięstwo. Innym krótkotrwałym zwycięstwem Amerykanów tego lata była stoczona o świcie 19 sierpnia bitwa o Paulus Hook w kolonii New Jersey.

W połowie sierpnia amerykańskie okręty wojenne poniosły znaczącą (największą do czasu ataku na Pearl Harbor) klęskę w bitwie u ujścia rzeki Penobscot w kolonii Maine. 29 sierpnia ekspedycja karna gen. Johna Sullivana na tereny pod kontrolą sprzyjających Brytyjczykom plemion Irokezów pokonała w jedynym stoczonym przez nią większym starciu połączone siły brytyjsko-irokeskie w bitwie pod Newtown w pobliżu dziejszego miasta Elmira w stanie Nowy Jork.

W połowie 1779 w wybrzeżach Karoliny Północnej Amerykanie przeprowadzili natarcie na port w Charleston, a kawalerią amerykańską dowodził Kazimierz Pułaski. W tym zwycięskim dla Amerykanów starciu Brytyjczycy poddali się, ale przejęli port ponownie w maju 1780 roku. Port został oddany w ręcę Amerykanów dopiero po wojnie.

Między 16 września a 18 października na wybrzeżu Georgii miało miejsce oblężenie Savannah, zajętego rok wcześniej przez wojska brytyjskie, przez wspólne siły amerykańsko-francuskie. Zakończyło się ono zdecydowanym zwycięstwem Brytyjczyków, którzy utrzymywali port do lipca 1782 r. Podczas głównego ataku na Savannah 9 października śmiertelnie ranny został Kazimierz Pułaski.

1780-1783[ kapitulacja brytyjska pod Yorktow.

W końcowym okresie wojny Brytyjczycy walczyli jeszcze o utrzymanie kolonii na południu kontynentu. Początkowo odnieśli tam kilka sukcesów, wygrywając m.in. bitwę pod Camden.

Klęski wojsk brytyjskich pod Cowpens i Yorktown w 1781 r. odwróciły jednak losy wojny w koloniach południowych. W 1783 r. został podpisany traktat paryski, w którym Wielka Brytania uznała niepodległość USA.