Zaczyna się niewinnie: po kilku dniach od ukąszenia pojawia się gorączka, dreszcze, osłabienie, ból głowy. To kluczowy moment, bo rzadko kto pamięta po tygodniu ukąszenie pchły. Wkrótce jednak chory zaczyna się czuć coraz gorzej, powiększają się i bolą węzły chłonne w pachwinach i pachach. Często pękają, opróżniając się przez samoistne przetoki. Przy dżumie posocznicowej pojawiają się objawy uogólnionego zakażenia, czyli sepsy. W naczyniach krwionośnych palców i nosa występuje zgorzel, wywołana przez zatory bakteryjne – wtedy te części ciała zaczynają czernieć. Tym właśnie objawom dżuma zawdzięcza jedną ze swoich zwyczajowych nazw, wywołujących od średniowiecza niewyobrażalną grozę: czarna śmierć. Dżuma płucna daje objawy ciężkiego zapalenia płuc, z dusznością, krwawym kaszlem i sinicą. Śmiertelność z powodu duszności i wstrząsu septycznego sięga tu niemal stu procent.
Epidemiom dżumy najlepiej zapobiegać poprzez kontrolowanie populacji szczurów zarówno na obszarach miejskich i wiejskich. Wśród najistotniejszych działań zapobiegawczych należy wymienić:
Eliminowanie żywności i schronienia dla gryzoni wokół domów, miejsc pracy i terenów rekreacyjnych. Chodzi tu przede wszystkim o odpowiednią budowę pomieszczeń mieszkalnych i gospodarskich, odpowiednie składowanie śmieci i zabezpieczanie źródeł żywności (tj. karma dla zwierząt). Nadzór nad szerzeniem się dżumy wśród gryzoni – badanie chorych lub padłych zwierząt przez lokalne służby weterynaryjne. Stosowanie odpowiednich środków owadobójczych do zabijania pcheł podczas epidemii dżumy wśród dzikich zwierząt w celu zmniejszenia ryzyka przeniesienia choroby na ludzi. Zwalczanie pcheł u zwierząt domowych (psy i koty) Unikanie kontaktu z chorymi lub martwymi zwierzętami. Wykonywanie w gumowych rękawicach czynności takich jak oskórowanie i rozbiór mięsa zwierząt dzikich .
Zaczyna się niewinnie: po kilku dniach od ukąszenia pojawia się gorączka, dreszcze, osłabienie, ból głowy. To kluczowy moment, bo rzadko kto pamięta po tygodniu ukąszenie pchły. Wkrótce jednak chory zaczyna się czuć coraz gorzej, powiększają się i bolą węzły chłonne w pachwinach i pachach. Często pękają, opróżniając się przez samoistne przetoki. Przy dżumie posocznicowej pojawiają się objawy uogólnionego zakażenia, czyli sepsy. W naczyniach krwionośnych palców i nosa występuje zgorzel, wywołana przez zatory bakteryjne – wtedy te części ciała zaczynają czernieć. Tym właśnie objawom dżuma zawdzięcza jedną ze swoich zwyczajowych nazw, wywołujących od średniowiecza niewyobrażalną grozę: czarna śmierć. Dżuma płucna daje objawy ciężkiego zapalenia płuc, z dusznością, krwawym kaszlem i sinicą. Śmiertelność z powodu duszności i wstrząsu septycznego sięga tu niemal stu procent.
Epidemiom dżumy najlepiej zapobiegać poprzez kontrolowanie populacji szczurów zarówno na obszarach miejskich i wiejskich. Wśród najistotniejszych działań zapobiegawczych należy wymienić:
Eliminowanie żywności i schronienia dla gryzoni wokół domów, miejsc pracy i terenów rekreacyjnych. Chodzi tu przede wszystkim o odpowiednią budowę pomieszczeń mieszkalnych i gospodarskich, odpowiednie składowanie śmieci i zabezpieczanie źródeł żywności (tj. karma dla zwierząt). Nadzór nad szerzeniem się dżumy wśród gryzoni – badanie chorych lub padłych zwierząt przez lokalne służby weterynaryjne. Stosowanie odpowiednich środków owadobójczych do zabijania pcheł podczas epidemii dżumy wśród dzikich zwierząt w celu zmniejszenia ryzyka przeniesienia choroby na ludzi. Zwalczanie pcheł u zwierząt domowych (psy i koty) Unikanie kontaktu z chorymi lub martwymi zwierzętami. Wykonywanie w gumowych rękawicach czynności takich jak oskórowanie i rozbiór mięsa zwierząt dzikich .