Spośród wielu postaci godnych uwagi w lekturze C. Collodi'ego wybrałam Pinokia. Pinokio to niewielki pajacyk precyzyjnie wykonany z wiśniowego drewna przez Dżepetta. Główny bohater to niegrzeczny chłopiec. Nie słucha się ojca, psoci i zachowuje się niodpowiedzialnie. Nie rozumie i nie docenia rad starszych. Pod koniec zrozumiał swoje wszystkie błędy i starał się je naprawić. Wydarzenie to świadczyło o tym, że mały Pinokio miał cień dobroci. Według mnie Pinokio to dobra postać. Miomo wielu złych cech posiadał takie, godne uwagi. Za swoją poprawę otrzymał prezemt, o którym marzył przez całe swoje którkie życie- stał się prawdziwym chłopcem. Naj :D ?
Pinokio był drewnianym pajacykiem, który przezywajac wiele przygód, poznał dobro i zło. Pajacyk został wystrugany przez starego stolarza Dżepetta z kawałka "magicznego" pniaka. Był bardzo lekkomyślny, leniwy i łatwowierny. Chętnie łobuzował jak wielu małych chłopców. Był także kapryśny i łakomy, a przede wszystkim cechowałą go skłonność do kłamstwa, zwłaszcza gdy chciał uniknąć kary. Miał też zalety. Był wrażliwy i czuły na cudze problemy lub nieszczęscia. Nie opuścił swojego rannego kolegi, gorzko płakał gdy dowiedział się o śmierci wróżki.
Spośród wielu postaci godnych uwagi w lekturze C. Collodi'ego wybrałam Pinokia.
Pinokio to niewielki pajacyk precyzyjnie wykonany z wiśniowego drewna przez Dżepetta.
Główny bohater to niegrzeczny chłopiec. Nie słucha się ojca, psoci i zachowuje się niodpowiedzialnie. Nie rozumie i nie docenia rad starszych. Pod koniec zrozumiał swoje wszystkie błędy i starał się je naprawić. Wydarzenie to świadczyło o tym, że mały Pinokio miał cień dobroci.
Według mnie Pinokio to dobra postać. Miomo wielu złych cech posiadał takie, godne uwagi. Za swoją poprawę otrzymał prezemt, o którym marzył przez całe swoje którkie życie- stał się prawdziwym chłopcem.
Naj :D ?
Pinokio był drewnianym pajacykiem, który przezywajac wiele przygód, poznał dobro i zło. Pajacyk został wystrugany przez starego stolarza Dżepetta z kawałka "magicznego" pniaka. Był bardzo lekkomyślny, leniwy i łatwowierny. Chętnie łobuzował jak wielu małych chłopców. Był także kapryśny i łakomy, a przede wszystkim cechowałą go skłonność do kłamstwa, zwłaszcza gdy chciał uniknąć kary. Miał też zalety. Był wrażliwy i czuły na cudze problemy lub nieszczęscia. Nie opuścił swojego rannego kolegi, gorzko płakał gdy dowiedział się o śmierci wróżki.