Jest to ostra wirusowa choroba zakaźna. U części osób choroba może przebiegać łagodnie i tylko badanie krwi potwierdza zakażenie. W innych przypadkach przebieg jest dwufazowy. Pierwsza faza choroby pojawia się po 7-14 dniach od kontaktu z kleszczem i przebiega z gorączką oraz objawami przypominającymi grypę, które utrzymują się około tygodnia. Po kilku dniach lepszego samopoczucia następuje druga faza choroby – z bólami głowy, gorączką, wymiotami, utratą przytomności i zespołem objawów neurologicznych.
Jest to ostra wirusowa choroba zakaźna. Występuje w różnych postaciach klinicznych i dotyczy głównie ośrodkowego układu nerwowego. Chorobę wywołuje flawirus w Europie istnieją jego dwa podtypy – wschodni i zachodni. Ten pierwszy jest bardziej wirulentny (wirulentność – inaczej: zjadliwość, czyli zdolność wywoływania choroby) i w przypadku zachorowania znacznie częściej powoduje zgon. Wirus ten szybko traci zakaźność przez wysuszenie, pasteryzację lub przez poddanie go działaniu środków chemicznych albo enzymatycznych. W normalnych warunkach może jednak przetrwać wiele miesięcy, np. w mleku lub maśle.
Głównym przenosicielem i rezerwuarem tego wirusa sąkleszcze. Dorosłe samiczki kleszcza są długości 2-3 mm, natomiast samce 2,5 mm. Cykl rozwojowy jednego pokolenia kleszczy trwa średnio 2 lata. Wzrost temperatury powoduje wzmożenie aktywności pasożyta. Rozpoczyna się ona w miesiącu maju/kwietniu i trwa do października/listopada. Maksimum aktywności zależy od czynników klimatycznych i przebiega w Europie Środkowej w dwóch fazach: w miesiącach maju/czerwcu i wrześniu/październiku. Wilgotne lato i łagodna zima sprzyjają rozprzestrzenianiu się kleszczy.
Optymalne warunki dla kleszczy i ich żywicieli stanowią biotopy. Większość naturalnych ognisk infekcji stanowią obszary przejściowe między dwoma różnymi typami roślinności, jak np. brzegi lasów, polany, błonia nad rzekami i stawami, zagajniki z zaroślami, gdzie las liściasty przechodzi w iglasty lub odwrotnie albo wysoki w niski, obszary zarośnięte paprociami, jeżynami, czarnym bzem i leszczyną. Kleszcze spotyka się w trawie i niskich krzakach. Rejonami największego zagrożenia w Polsce są tereny dawnych województw: olsztyńskiego, białostockiego, suwalskiego i opolskiego.
Typowymi miejscami ukąszenia u człowieka są: głowa, uszy, miejsca zgięcia stawów, ręce oraz nogi. Ponieważ ślina kleszcza posiada właściwości znieczulające, ukąszenie na ogół nie zostaje zauważone i dlatego też bardzo często osoby z zachorowaniem na kzm nie przypominaja sobie momentu ukąszenia.
Zachorowania dotyczą najczęściej ludzi między 15 a 50 rokiem życia. U części osób choroba może przebiegać łagodnie i tylko badanie krwi potwierdza zakażenie. W innych przypadkach przebieg jest dwufazowy. Pierwsza faza chorobypojawia się po 7-14 dniach od kontaktu z kleszczem i przebiega z gorączką oraz objawami przypominającymi grypę, które utrzymują się około tygodnia. Po kilku dniach lepszego samopoczucia następuje druga faza choroby – z bólami głowy, gorączką, wymiotami, utratą przytomności i zespołem objawów neurologicznych.
LECZENIE I ZAPOBIEGANIE.
Nie ma leczenia przyczynowego kleszczowego zapalenia mózgu. Leczy się tylko objawy wywołane wirusem – zwykle ustępują one po 2-3 tygodniach. Choroba może mieć ciężki przebieg, gdy wystąpią objawy mózgowe, móżdżkowe lub rdzeniowe. W skrajnych, na szczęście dość rzadkich, przypadkach kończy się śmiercią. Czasem stwierdza się następstwa pochorobowe w postaci niedowładów, depresji, zaniku mięśni, stałych bólów głowy.
Jedynym sposobem uniknięcia przykrych skutków choroby jest ZAPOBIEGANIE. W tym celu konieczne jest stosowanie kilku prostych zasad. Należy:
- nosić w obszarach zagrożenia odpowiednią odzież zakrywającą jak najwięcej części ciała (długie spodnie, nakrycie głowy, długi rękaw itp.)
- stosować środki przeciw kleszczom
- gotować mleko pochodzące od krów, kóz i owiec
- po wizycie w lesie dokładnie obejrzeć całe ciało
- jak najszybciej usunąć kleszcza ze skóry i zdezynfekować miejsce ukłucia
JAK WYCIĄGNĄĆ KLESZCZA?
Kleszcza należy usuwać w całości, nie wolno go zgniatać ani kaleczyć. Nie należy go smarować masłem, olejem lub innym tłuszczem, gdyż w ten sposób zamyka się otwory oddechowe pasożyta. Kleszcze to pajęczaki – ich narząd oddychania to tchawki i przetchlinki umieszczone na odwłoku. W przypadku ich zatkania kleszcz dusi się i wymiotuje zawartością przewodu pokarmowego do ciała człowieka powodując jego zakażenie. Prawidłowe, skuteczne i bezpieczne postępowanie polega na usunięciu kleszcza za pomocą pincety. Należy go w tym celu uchwycić tuż za główką, a przed napełnionym krwią odwłokiem i wyciągnąć prosto, bez kręcenia.
Stosowanie wymienionych wyżej zasad zmniejsza niebezpieczeństwo ukąszenia i zakażenia. Jednak najpewniejszym sposobem zabezpieczenia się jest SZCZEPIENIE OCHRONNE.
Szczepienie przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu jest zalecane przez Ministerstwo Zdrowia.
Dla zapewnienia odpowiedniego zabezpieczenia niezbędne jest uodpornienie podstawowe przez podanie szczepionki. Żeby szczepionka działała pewnie i długofalowo, pobudza się układ obronny organizmu do tworzenia ciał obronnych przez 3-etapowe szczepienie. Po zaaplikowaniu go podawane jest szczepienie przypominające.
Szczepienie podstawowe:
· I dawka 0,5 ml - tak wcześnie, jak to możliwe, najlepiej w zimnym okresie roku
· II dawka 0,5 ml – 1-3 miesiące po pierwszym szczepieniu
· III dawka 0,5 ml – 9-12 miesięcy po II szczepieniu
Szczepienie przypominające:
Jedno szczepienie co 3 lata.
Na terenach zagrożonych zaleca się szczepić dzieci już od pierwszego roku życia. Szczepić powinny się też kobiety ciężarne.
Jest to ostra wirusowa choroba zakaźna. U części osób choroba może przebiegać łagodnie i tylko badanie krwi potwierdza zakażenie. W innych przypadkach przebieg jest dwufazowy. Pierwsza faza choroby pojawia się po 7-14 dniach od kontaktu z kleszczem i przebiega z gorączką oraz objawami przypominającymi grypę, które utrzymują się około tygodnia. Po kilku dniach lepszego samopoczucia następuje druga faza choroby – z bólami głowy, gorączką, wymiotami, utratą przytomności i zespołem objawów neurologicznych.
Trochę dużo , ale masz :
ODKLESZCZOWE ZAPALENIE OPON MÓZGOWYCH
Jest to ostra wirusowa choroba zakaźna. Występuje w różnych postaciach klinicznych i dotyczy głównie ośrodkowego układu nerwowego. Chorobę wywołuje flawirus w Europie istnieją jego dwa podtypy – wschodni i zachodni. Ten pierwszy jest bardziej wirulentny (wirulentność – inaczej: zjadliwość, czyli zdolność wywoływania choroby) i w przypadku zachorowania znacznie częściej powoduje zgon. Wirus ten szybko traci zakaźność przez wysuszenie, pasteryzację lub przez poddanie go działaniu środków chemicznych albo enzymatycznych. W normalnych warunkach może jednak przetrwać wiele miesięcy, np. w mleku lub maśle.
Głównym przenosicielem i rezerwuarem tego wirusa sąkleszcze. Dorosłe samiczki kleszcza są długości 2-3 mm, natomiast samce 2,5 mm. Cykl rozwojowy jednego pokolenia kleszczy trwa średnio 2 lata. Wzrost temperatury powoduje wzmożenie aktywności pasożyta. Rozpoczyna się ona w miesiącu maju/kwietniu i trwa do października/listopada. Maksimum aktywności zależy od czynników klimatycznych i przebiega w Europie Środkowej w dwóch fazach: w miesiącach maju/czerwcu i wrześniu/październiku. Wilgotne lato i łagodna zima sprzyjają rozprzestrzenianiu się kleszczy.
Optymalne warunki dla kleszczy i ich żywicieli stanowią biotopy. Większość naturalnych ognisk infekcji stanowią obszary przejściowe między dwoma różnymi typami roślinności, jak np. brzegi lasów, polany, błonia nad rzekami i stawami, zagajniki z zaroślami, gdzie las liściasty przechodzi w iglasty lub odwrotnie albo wysoki w niski, obszary zarośnięte paprociami, jeżynami, czarnym bzem i leszczyną. Kleszcze spotyka się w trawie i niskich krzakach. Rejonami największego zagrożenia w Polsce są tereny dawnych województw: olsztyńskiego, białostockiego, suwalskiego i opolskiego.
Typowymi miejscami ukąszenia u człowieka są: głowa, uszy, miejsca zgięcia stawów, ręce oraz nogi. Ponieważ ślina kleszcza posiada właściwości znieczulające, ukąszenie na ogół nie zostaje zauważone i dlatego też bardzo często osoby z zachorowaniem na kzm nie przypominaja sobie momentu ukąszenia.
Zachorowania dotyczą najczęściej ludzi między 15 a 50 rokiem życia. U części osób choroba może przebiegać łagodnie i tylko badanie krwi potwierdza zakażenie. W innych przypadkach przebieg jest dwufazowy. Pierwsza faza chorobypojawia się po 7-14 dniach od kontaktu z kleszczem i przebiega z gorączką oraz objawami przypominającymi grypę, które utrzymują się około tygodnia. Po kilku dniach lepszego samopoczucia następuje druga faza choroby – z bólami głowy, gorączką, wymiotami, utratą przytomności i zespołem objawów neurologicznych.
LECZENIE I ZAPOBIEGANIE.
Nie ma leczenia przyczynowego kleszczowego zapalenia mózgu. Leczy się tylko objawy wywołane wirusem – zwykle ustępują one po 2-3 tygodniach. Choroba może mieć ciężki przebieg, gdy wystąpią objawy mózgowe, móżdżkowe lub rdzeniowe. W skrajnych, na szczęście dość rzadkich, przypadkach kończy się śmiercią. Czasem stwierdza się następstwa pochorobowe w postaci niedowładów, depresji, zaniku mięśni, stałych bólów głowy.
Jedynym sposobem uniknięcia przykrych skutków choroby jest ZAPOBIEGANIE. W tym celu konieczne jest stosowanie kilku prostych zasad. Należy:
- nosić w obszarach zagrożenia odpowiednią odzież zakrywającą jak najwięcej części ciała (długie spodnie, nakrycie głowy, długi rękaw itp.)
- stosować środki przeciw kleszczom
- gotować mleko pochodzące od krów, kóz i owiec
- po wizycie w lesie dokładnie obejrzeć całe ciało
- jak najszybciej usunąć kleszcza ze skóry i zdezynfekować miejsce ukłucia
JAK WYCIĄGNĄĆ KLESZCZA?
Kleszcza należy usuwać w całości, nie wolno go zgniatać ani kaleczyć. Nie należy go smarować masłem, olejem lub innym tłuszczem, gdyż w ten sposób zamyka się otwory oddechowe pasożyta. Kleszcze to pajęczaki – ich narząd oddychania to tchawki i przetchlinki umieszczone na odwłoku. W przypadku ich zatkania kleszcz dusi się i wymiotuje zawartością przewodu pokarmowego do ciała człowieka powodując jego zakażenie. Prawidłowe, skuteczne i bezpieczne postępowanie polega na usunięciu kleszcza za pomocą pincety. Należy go w tym celu uchwycić tuż za główką, a przed napełnionym krwią odwłokiem i wyciągnąć prosto, bez kręcenia.
Stosowanie wymienionych wyżej zasad zmniejsza niebezpieczeństwo ukąszenia i zakażenia. Jednak najpewniejszym sposobem zabezpieczenia się jest SZCZEPIENIE OCHRONNE.
Szczepienie przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu jest zalecane przez Ministerstwo Zdrowia.
Dla zapewnienia odpowiedniego zabezpieczenia niezbędne jest uodpornienie podstawowe przez podanie szczepionki. Żeby szczepionka działała pewnie i długofalowo, pobudza się układ obronny organizmu do tworzenia ciał obronnych przez 3-etapowe szczepienie. Po zaaplikowaniu go podawane jest szczepienie przypominające.
Szczepienie podstawowe:· I dawka 0,5 ml - tak wcześnie, jak to możliwe, najlepiej w zimnym okresie roku
· II dawka 0,5 ml – 1-3 miesiące po pierwszym szczepieniu
· III dawka 0,5 ml – 9-12 miesięcy po II szczepieniu
Szczepienie przypominające:Jedno szczepienie co 3 lata.
Na terenach zagrożonych zaleca się szczepić dzieci już od pierwszego roku życia. Szczepić powinny się też kobiety ciężarne.