To jeden z najważniejszych obrazów Kandinskiego z powojennego okresu. Formami,
które dominują w tym obrazie są okręgi i linie proste. Od razu widać, że utrzymany jest on w chłodnej i surowej tonacji, co artysta podkreślił matowym i stonowanym kolorem tła. Mocny akcent obrazu nadaje nadaje mu ciemna, kulista forma znajdująca się w lewym górnym rogu. Spoglądając na obraz można zauważyć również mnóstwo geometrycznych figur. Jedynymi elementami niegeometrycznymi są: aureola wokół błękitnego i żółtego koła, czerwona poświata wydobywająca się z czarnej u góry formy oraz znajdująca się poniżej ciemna, czarna falista linia. Kandinsky jako elementy kontrastu użył trójkąt ucieleśniający ruch oraz okrąg – ukazujący stabilność. Przeciwstawił w obrazie dwa kolory – ciepłą żółć i zimny błękit.
To jeden z najważniejszych obrazów Kandinskiego z powojennego okresu. Formami,
które dominują w tym obrazie są okręgi i linie proste. Od razu widać, że utrzymany jest on w chłodnej i surowej tonacji, co artysta podkreślił matowym i stonowanym kolorem tła. Mocny akcent obrazu nadaje nadaje mu ciemna, kulista forma znajdująca się w lewym górnym rogu. Spoglądając na obraz można zauważyć również mnóstwo geometrycznych figur. Jedynymi elementami niegeometrycznymi są: aureola wokół błękitnego i żółtego koła, czerwona poświata wydobywająca się z czarnej u góry formy oraz znajdująca się poniżej ciemna, czarna falista linia. Kandinsky jako elementy kontrastu użył trójkąt ucieleśniający ruch oraz okrąg – ukazujący stabilność. Przeciwstawił w obrazie dwa kolory – ciepłą żółć i zimny błękit.