Na pierwszym planie tego malowidła widzimy tytułowego Adama oraz jego Stwórcę. Dzieło nawiązuje do sceny ze Starego Testamentu, a dokładnie z Księgi Rodzaju, w której Bóg powołuje do życia pierwszego człowieka. Relacja między obiema osobami na fresku opiera się na jednoczesnym podobieństwie oraz kontraście.
Umieszczony po lewej stronie Adam został przedstawiony jako nieodziany i piękny mężczyzna z niewyrażającą żadnych emocji twarzą. Jest on proporcjonalnie zbudowany i emanuje zdrowiem oraz siłą. Michał Anioł namalował go jako postać umieszczoną w pozycji półleżącej na nowo stworzonym przez Pana Boga świecie. Oczy mężczyzny ufnie spoglądają w twarz jego Ojca. Adam wyciąga nieco omdlewającą, słabą i podpartą na kolanie rękę w kierunku Stwórcy. Palec wskazujący Adama unosi się na tyle, aby przyjąć od Pana Boga życiodajną energię. Jest to moment stwarzania i ożywiania pierwszego człowieka na Ziemi. Za plecami Adama widzimy zielone pola Edenu oraz błękit wód. Postać młodzieńca jest statyczna.
Na pierwszym planie tego malowidła widzimy tytułowego Adama oraz jego Stwórcę. Dzieło nawiązuje do sceny ze Starego Testamentu, a dokładnie z Księgi Rodzaju, w której Bóg powołuje do życia pierwszego człowieka. Relacja między obiema osobami na fresku opiera się na jednoczesnym podobieństwie oraz kontraście.
Umieszczony po lewej stronie Adam został przedstawiony jako nieodziany i piękny mężczyzna z niewyrażającą żadnych emocji twarzą. Jest on proporcjonalnie zbudowany i emanuje zdrowiem oraz siłą. Michał Anioł namalował go jako postać umieszczoną w pozycji półleżącej na nowo stworzonym przez Pana Boga świecie. Oczy mężczyzny ufnie spoglądają w twarz jego Ojca. Adam wyciąga nieco omdlewającą, słabą i podpartą na kolanie rękę w kierunku Stwórcy. Palec wskazujący Adama unosi się na tyle, aby przyjąć od Pana Boga życiodajną energię. Jest to moment stwarzania i ożywiania pierwszego człowieka na Ziemi. Za plecami Adama widzimy zielone pola Edenu oraz błękit wód. Postać młodzieńca jest statyczna.