Question

Opisz jak wyglądała w Rzeczpospolitej kwestia tolerancji religijnej w 16 i 17 wieku.

Proszę aby odpowiedzi były pełne i ładne

Answer 1

Słowo tolerancja (od łac. tolerare = znosić, wytrzymywać) oznacza cierpliwość i wyrozumiałość dla odmienności. Jest poszanowaniem cudzych uczuć, poglądów, upodobań, wierzeń, obyczajów i postępowania choćby były całkowicie odmienne od własnych, albo zupełnie z nimi sprzeczne. Współcześnie rozumiana tolerancja to szacunek dla wolności innych ludzi, ich myśli i opinii oraz sposobu życia. Szacunek ten przybiera formy wyrozumiałości i życzliwości dla tego, co nie musi być naszym udziałem, ale co cieszy się naszą akceptacją istnienia w imię demokratycznej wolności. W przeszłości najbardziej tolerancyjne okazywały się wielonarodowe imperia oraz państwa o ustroju federacyjnym. W tych pierwszych mnogość ludów mówiących różnymi językami, wyznających różne religie i reprezentujących różne kultury, zmuszała władców do poszanowania odrębności. Historycy jako przykłady państw tolerancyjnych wskazują Persję, Rzym i Austro-Węgry. Natomiast tolerancja w obrębie federacji jest istotą tworzenia porozumienia opartego na wzajemnym poszanowaniu podmiotów tworzących związek (status stanów w systemie politycznym USA czy kantonów w Szwajcarii). Zakres tolerancji zmieniał się w ciągu wieków. Najwcześniej tolerancja objęła życie religijne, kiedy to Pokój Westfalski zawarty w 1648 r. zakończył epokę krwawych i wyniszczających wojen religijnych w Europie. Jednak pierwsza ustawę gwarantującą tolerancje uchwalono na kontynencie północnoamerykańskim. Był to Toleration Act z 1649 r. uchwalony przez zgromadzenie parlamentarne stanu Maryland i zakazujące dyskryminacji na tle religijnym. Konstytucja Stanów Zjednoczonych Ameryki z 1787 r. stoi na straży tolerancji, a jej podstawą jest myśl, że ludzie są równi i wszyscy mają równe i niezbywalne prawa do wolności, życia w pokoju i dążenia do szczęścia. Tolerancja stała się przedmiotem rozpraw filozoficznych w dobie Oświecenia, jak np. w "Traktacie o tolerancji" Woltera czy "Liście o tolerancji" Johna Locke’a. Z tolerancją wiąże się współcześnie pojęcie pluralizmu, a więc społecznej i politycznej różnorodności, która jest naturalną cechą każdego społeczeństwa. Zawsze bowiem istnieją różnice między warstwami społecznymi, między lokalnymi i regionalnymi społecznościami oraz różnice interesów różnych grup. Pluralizm i tolerancja umożliwiają istnienie konkurencji politycznej pomiędzy ugrupowaniami reprezentującymi różne opcje ideowe, polityczne i gospodarcze. Pojawiają się wszakże niebezpieczeństwa dla tak rozumianej tolerancji i pluralizmu. Z jednej strony jest to odgórne dążenie tych, którzy aktualnie sprawują władzę, do ograniczania różnorodności w imię wyższych racji oraz pogodzenia sprzecznych tendencji wobec braku środków, by zadowolić wszystkich. Z drugiej natomiast zagrożeniem dla pluralizmu i tolerancji może okazać się nadmiar sprzecznych interesów i postaw. Brak kompromisu między radykalnie nastawionymi grupami jest zaprzeczeniem tolerancji.

W okresie średniowiecza cała Europa zachodnia pozostawała pod dominacją kościoła zarówno pod względem politycznym, jak kulturowym. Była mu podporządkowana nauka, filozofia, sztuka i wszelka twórczość intelektualna. W doktrynie chrześcijańskiej znajdowano uzasadnienie dla ówczesnych stosunków społecznych, dla władzy papieskiej i monarszej, ale w niej znajdowali uzasadnienie dla swych wystąpień również reprezentanci ruchów ludowych występujących z krytyką ówczesnych stosunków religijnych i polityczno- społecznych. Miała wprawdzie w średniowieczu miejsce nie kończąca się walka o władzę pomiędzy papiestwem i władcami świeckimi, ale obie te władze były solidarne w tępieniu ruchów zagrażających „boskiemu porządkowi” ówczesnego świata. System feudalny, niezależnie od wewnętrznych walk i sporów, był zwarty w stosunku do innych warstw społecznych, ponieważ reprezentował interesy tej samej klasy. Kryzys feudalizmu, którego początków należy się doszukiwać już w XIV wieku, zrodził się wskutek zjednoczenia i umocnienia klasy mieszczańskiej, powodując poważne zmiany w świecie zachodnim. Na odcinku kościelnym przyczynił się on wydatnie do upowszechnienia tendencji heterodoksalnych, który przygotował grunt do wielkiej reformacji w początkach XVI stulecia, której skutki były odczuwalne jeszcze w XVIII wieku. Był to „ogromny” proces asymilowania się ludzi wyznania kościoła rzymsko- katolickiego, kościołów protestanckich i anglikańskich. Uczenie się życia obok siebie, tolerowania wzajemnych poglądów, tak często różnych, doprowadzało do rozlewu krwi, wojen religijnych i wyniszczania się nawzajem ludzi, którzy kiedyś byli braćmi. Na tym właśnie polegała ówczesna „tolerancja”.

Answer 2

Słowo tolerancja (od łac. tolerare = znosić, wytrzymywać) oznacza cierpliwość i wyrozumiałość dla odmienności. Jest poszanowaniem cudzych uczuć, poglądów, upodobań, wierzeń, obyczajów i postępowania choćby były całkowicie odmienne od własnych, albo zupełnie z nimi sprzeczne. Współcześnie rozumiana tolerancja to szacunek dla wolności innych ludzi, ich myśli i opinii oraz sposobu życia. Szacunek ten przybiera formy wyrozumiałości i życzliwości dla tego, co nie musi być naszym udziałem, ale co cieszy się naszą akceptacją istnienia w imię demokratycznej wolności. W przeszłości najbardziej tolerancyjne okazywały się wielonarodowe imperia oraz państwa o ustroju federacyjnym. W tych pierwszych mnogość ludów mówiących różnymi językami, wyznających różne religie i reprezentujących różne kultury, zmuszała władców do poszanowania odrębności. Historycy jako przykłady państw tolerancyjnych wskazują Persję, Rzym i Austro-Węgry. Natomiast tolerancja w obrębie federacji jest istotą tworzenia porozumienia opartego na wzajemnym poszanowaniu podmiotów tworzących związek (status stanów w systemie politycznym USA czy kantonów w Szwajcarii). Zakres tolerancji zmieniał się w ciągu wieków. Najwcześniej tolerancja objęła życie religijne, kiedy to Pokój Westfalski zawarty w 1648 r. zakończył epokę krwawych i wyniszczających wojen religijnych w Europie. Jednak pierwsza ustawę gwarantującą tolerancje uchwalono na kontynencie północnoamerykańskim. Był to Toleration Act z 1649 r. uchwalony przez zgromadzenie parlamentarne stanu Maryland i zakazujące dyskryminacji na tle religijnym. Konstytucja Stanów Zjednoczonych Ameryki z 1787 r. stoi na straży tolerancji, a jej podstawą jest myśl, że ludzie są równi i wszyscy mają równe i niezbywalne prawa do wolności, życia w pokoju i dążenia do szczęścia. Tolerancja stała się przedmiotem rozpraw filozoficznych w dobie Oświecenia, jak np. w "Traktacie o tolerancji" Woltera czy "Liście o tolerancji" Johna Locke’a. Z tolerancją wiąże się współcześnie pojęcie pluralizmu, a więc społecznej i politycznej różnorodności, która jest naturalną cechą każdego społeczeństwa. Zawsze bowiem istnieją różnice między warstwami społecznymi, między lokalnymi i regionalnymi społecznościami oraz różnice interesów różnych grup. Pluralizm i tolerancja umożliwiają istnienie konkurencji politycznej pomiędzy ugrupowaniami reprezentującymi różne opcje ideowe, polityczne i gospodarcze. Pojawiają się wszakże niebezpieczeństwa dla tak rozumianej tolerancji i pluralizmu. Z jednej strony jest to odgórne dążenie tych, którzy aktualnie sprawują władzę, do ograniczania różnorodności w imię wyższych racji oraz pogodzenia sprzecznych tendencji wobec braku środków, by zadowolić wszystkich. Z drugiej natomiast zagrożeniem dla pluralizmu i tolerancji może okazać się nadmiar sprzecznych interesów i postaw. Brak kompromisu między radykalnie nastawionymi grupami jest zaprzeczeniem tolerancji.

W okresie średniowiecza cała Europa zachodnia pozostawała pod dominacją kościoła zarówno pod względem politycznym, jak kulturowym. Była mu podporządkowana nauka, filozofia, sztuka i wszelka twórczość intelektualna. W doktrynie chrześcijańskiej znajdowano uzasadnienie dla ówczesnych stosunków społecznych, dla władzy papieskiej i monarszej, ale w niej znajdowali uzasadnienie dla swych wystąpień również reprezentanci ruchów ludowych występujących z krytyką ówczesnych stosunków religijnych i polityczno- społecznych. Miała wprawdzie w średniowieczu miejsce nie kończąca się walka o władzę pomiędzy papiestwem i władcami świeckimi, ale obie te władze były solidarne w tępieniu ruchów zagrażających „boskiemu porządkowi” ówczesnego świata. System feudalny, niezależnie od wewnętrznych walk i sporów, był zwarty w stosunku do innych warstw społecznych, ponieważ reprezentował interesy tej samej klasy. Kryzys feudalizmu, którego początków należy się doszukiwać już w XIV wieku, zrodził się wskutek zjednoczenia i umocnienia klasy mieszczańskiej, powodując poważne zmiany w świecie zachodnim. Na odcinku kościelnym przyczynił się on wydatnie do upowszechnienia tendencji heterodoksalnych, który przygotował grunt do wielkiej reformacji w początkach XVI stulecia, której skutki były odczuwalne jeszcze w XVIII wieku. Był to „ogromny” proces asymilowania się ludzi wyznania kościoła rzymsko- katolickiego, kościołów protestanckich i anglikańskich. Uczenie się życia obok siebie, tolerowania wzajemnych poglądów, tak często różnych, doprowadzało do rozlewu krwi, wojen religijnych i wyniszczania się nawzajem ludzi, którzy kiedyś byli braćmi. Na tym właśnie polegała ówczesna „tolerancja”.