Napoleon I, N. Bonaparte, N. Buonaparte (1769-1821), cesarz Francuzów 1804-14 i w 1815, król Włoch 1805-14. Dowódca rewolucyjnej armii we Włoszech (1796-97) i w Egipcie (1798-99). 9 XI 1799 dokonał (18 brumaire'a wg kalendarza rewolucyjnego) zamachu stanu obejmując władzę jako I konsul. Zawarł konkordat z papieżem, zreorganizował aparat państwowy i prawny (Kodeks Napoleona- francuski kodeks cywilny opracowany pod kierunkiem Napoleona Bonapartego, opublikowany w 1804. Stanowił prawne potwierdzenie zdobyczy rewolucji francuskiej, m.in. zrównał stany, znosił świadczenia osobiste chłopów, wprowadzał śluby cywilne. Przyspieszył rozwój kapitalizmu we Francji i krajach podbitych przez Napoleona. Wprowadzony w Księstwie Warszawskim w 1808 wbrew oporowi ziemiaństwa. Niektóre z jego zasad nie weszły w życie (np. zniesienie pańszczyzny)), zachował wiele ze zdobyczy rewolucji dążąc zarazem do władzy absolutnej. W 1806 zarządził blokadę kontynentalną Anglii (nieskuteczną), rozbił koalicję państw europejskich (bitwy pod Austerlitz i Jeną), zajął Prusy, pobił cara Aleksandra I pod Friedlandem i zawarł z nim pokój w Tylży w 1807. Z ziem pruskich utworzył Księstwo Warszawskie. Trony europejskie obsadzał swoimi braćmi i siostrami. W 1809 pokonał Austrię (pokój w Schonbrunnie), w 1810 poślubił córkę cesarza austriackiego Marię Ludwikę. Wyprawa na Moskwę w 1812 i zagłada armii położyła kres jego panowaniu (bitwa pod Lipskiem w 1813). Abdykował w IV 1814. Zesłany na włoską wyspę Elbę, w III 1815 ponownie objął rządy (Sto dni). Po klęsce pod Waterloo (VI 1815) został wywieziony przez Anglików na Wyspę Św. Heleny, gdzie zmarł.
Napoleon I, N. Bonaparte, N. Buonaparte (1769-1821), cesarz Francuzów 1804-14 i w 1815, król Włoch 1805-14. Dowódca rewolucyjnej armii we Włoszech (1796-97) i w Egipcie (1798-99). 9 XI 1799 dokonał (18 brumaire'a wg kalendarza rewolucyjnego) zamachu stanu obejmując władzę jako I konsul. Zawarł konkordat z papieżem, zreorganizował aparat państwowy i prawny (Kodeks Napoleona- francuski kodeks cywilny opracowany pod kierunkiem Napoleona Bonapartego, opublikowany w 1804. Stanowił prawne potwierdzenie zdobyczy rewolucji francuskiej, m.in. zrównał stany, znosił świadczenia osobiste chłopów, wprowadzał śluby cywilne. Przyspieszył rozwój kapitalizmu we Francji i krajach podbitych przez Napoleona. Wprowadzony w Księstwie Warszawskim w 1808 wbrew oporowi ziemiaństwa. Niektóre z jego zasad nie weszły w życie (np. zniesienie pańszczyzny)), zachował wiele ze zdobyczy rewolucji dążąc zarazem do władzy absolutnej. W 1806 zarządził blokadę kontynentalną Anglii (nieskuteczną), rozbił koalicję państw europejskich (bitwy pod Austerlitz i Jeną), zajął Prusy, pobił cara Aleksandra I pod Friedlandem i zawarł z nim pokój w Tylży w 1807. Z ziem pruskich utworzył Księstwo Warszawskie. Trony europejskie obsadzał swoimi braćmi i siostrami. W 1809 pokonał Austrię (pokój w Schonbrunnie), w 1810 poślubił córkę cesarza austriackiego Marię Ludwikę. Wyprawa na Moskwę w 1812 i zagłada armii położyła kres jego panowaniu (bitwa pod Lipskiem w 1813). Abdykował w IV 1814. Zesłany na włoską wyspę Elbę, w III 1815 ponownie objął rządy (Sto dni). Po klęsce pod Waterloo (VI 1815) został wywieziony przez Anglików na Wyspę Św. Heleny, gdzie zmarł.
Mam nadzieję, że pomogłam :)