Biffa składała się z podstawy oraz ruchomej belki, której oś obrotu umieszczona była w 1/6 swojej długości, licząc od przeciwwagi aż do szczytu. W czasach rzymskich, przeciwwagę stanowiły duże metalowe kule, przywieszane do poprzecznie przymocowanej listwy do ramienia miotającego. W średniowieczu przeciwwagą były głazy, bądź ziemia umieszczana w drewnianej skrzyni, przymocowanej do krótszej części ramienia. Zmienny ciężar przeciwwagi pozwalał zachować taki sam zasięg miotania przy zastosowaniu różnej wagi pocisków. Mimo zastosowaniu ruchomej przeciwwagi, celność biffy ustępowała dość znacznie celności machin z przeciwwagą stałą. Na końcu przeciwległego do przeciwwagi ramienia, zamocowany był hak, na którym umieszczona była proca - jeden koniec przymocowany do haka na stałe, drugi nie (w trakcie strzału druga pętla zsuwała się z haka wyrzucając pocisk umieszczony w koszu procy). Zmiana kąta zamocowania haka pozwalała ustalać kąt strzału.
6 votes Thanks 8
slodka9
Dzięki z tego opisu dostałam (5) dziękuje ci bardzo :)
Biffa składała się z podstawy oraz ruchomej belki, której oś obrotu umieszczona była w 1/6 swojej długości, licząc od przeciwwagi aż do szczytu. W czasach rzymskich, przeciwwagę stanowiły duże metalowe kule, przywieszane do poprzecznie przymocowanej listwy do ramienia miotającego. W średniowieczu przeciwwagą były głazy, bądź ziemia umieszczana w drewnianej skrzyni, przymocowanej do krótszej części ramienia. Zmienny ciężar przeciwwagi pozwalał zachować taki sam zasięg miotania przy zastosowaniu różnej wagi pocisków. Mimo zastosowaniu ruchomej przeciwwagi, celność biffy ustępowała dość znacznie celności machin z przeciwwagą stałą. Na końcu przeciwległego do przeciwwagi ramienia, zamocowany był hak, na którym umieszczona była proca - jeden koniec przymocowany do haka na stałe, drugi nie (w trakcie strzału druga pętla zsuwała się z haka wyrzucając pocisk umieszczony w koszu procy). Zmiana kąta zamocowania haka pozwalała ustalać kąt strzału.