Obraz pt. „Scena w klasztorze kartuzów„ został namalowany przez Franciszka Ksawerego Lampi, który żył w latach 1782-1852. Malowidło powstało w pierwszej połowie XIX wieku, jego tematyką jest scena rodzajowa. Na pierwszym planie znajduje się kolumna podtrzymująca sklepienie krzyżowe i idący mnich oraz pulpit, na którym rozłożona jest księga, a ponad nią wiszący krucyfiks. Natomiast, na drugim planie jest zakonnik otwierający wrota, za których wydobywa się jasne, ciepłe, przytulne światło. Kolejny element tego planu to przejście do sal następnych wykończone łukiem, a także końcowa części krużganku, oraz widok z pomieszczenia przedstawiający kłębiaste chmury przebite światłem księżyca i ogromną skałę z zamkiem na szczycie, ta część to tło malowidła. Ten obraz jest ponury i szary idealnie przedstawia on smutne oraz samotne życie zakonników. W lewym dolnym rogu jest pulpit, na którym leży duża księga, nieopodal niego stoi pochylona, oświetlona przez światło księżyca postać ubrana w habit. Za nią znajduje się duża, szara kolumna, obok której ukazany jest idący mnich. Prawa części jego stroju jest oświetlona przez ciepłe światło wychodzące za wrót, które otwiera zakonnik o jasnym stroju. Ponad nim znajduje się część szarego i ponurego sklepienia krzyżowego, w dali jest przejście wykończone łukiem, przez które widać wejście do sali. Poniżej jest podłoga, na której można zauważyć kontrast ciepłego i zimnego światła. Oglądając ten obraz widzimy szarość życia codziennego, jego przemijanie oraz potrzebę bliskości Boga. Zastanawiamy się również nad naszym życiem, co należałoby zmienić w nim, aby ani jeden dzień nie był dniem straconym.
Opis obrazu pt. „Scena w klasztorze kartuzów”
Obraz pt. „Scena w klasztorze kartuzów„ został namalowany przez Franciszka Ksawerego Lampi, który żył w latach 1782-1852.
Malowidło powstało w pierwszej połowie XIX wieku, jego tematyką jest scena rodzajowa.
Na pierwszym planie znajduje się kolumna podtrzymująca sklepienie krzyżowe i idący mnich oraz pulpit, na którym rozłożona jest księga, a ponad nią wiszący krucyfiks. Natomiast, na drugim planie jest zakonnik otwierający wrota, za których wydobywa się jasne, ciepłe, przytulne światło. Kolejny element tego planu to przejście do sal następnych wykończone łukiem, a także końcowa części krużganku, oraz widok z pomieszczenia przedstawiający kłębiaste chmury przebite światłem księżyca i ogromną skałę z zamkiem na szczycie, ta część to tło malowidła.
Ten obraz jest ponury i szary idealnie przedstawia on smutne oraz samotne życie zakonników.
W lewym dolnym rogu jest pulpit, na którym leży duża księga, nieopodal niego stoi pochylona, oświetlona przez światło księżyca postać ubrana w habit. Za nią znajduje się duża, szara kolumna, obok której ukazany jest idący mnich. Prawa części jego stroju jest oświetlona przez ciepłe światło wychodzące za wrót, które otwiera zakonnik o jasnym stroju. Ponad nim znajduje się część szarego i ponurego sklepienia krzyżowego, w dali jest przejście wykończone łukiem, przez które widać wejście do sali. Poniżej jest podłoga, na której można zauważyć kontrast ciepłego i zimnego światła.
Oglądając ten obraz widzimy szarość życia codziennego, jego przemijanie oraz potrzebę bliskości Boga. Zastanawiamy się również nad naszym życiem, co należałoby zmienić w nim, aby ani jeden dzień nie był dniem straconym.