Na ciśnienie tętnicze mają wpływ czynniki genetyczne i środowiskowe. Nadciśnienie bardzo często jest związane z Nadmierne spożywanie soli, otyłością, nadużywaniem alkoholu, brakiem wysiłku fizycznego, stresem psychicznym i społecznym oraz z nadmierną podażą w pożywieniu sodu, potasu i tłuszczów.
Utrzymanie prawidłowego ciśnienia krwi jest bardzo ważne. Wzrost ciśnienia skurczowego o 20 mmHg lub rozkurczowego o 10 mmHg powoduje wzrost ryzyka zgonu aż dwukrotnie!
Nieprawidłowości tętna mogą wskazywać na procesy chorobowe. Przykładowo, tętno małe świadczy o zwężeniu zastawki aortalnej, tętno chybkie i tętno duże o niedomykalności zastawki aortalnej lub przetrwałym przewodzie Botalla, tętno dwubitne (dwie następujące po sobie fale na jeden skurcz serca) o kardiomiopatii przerostowej ze zwężeniem drogi odpływu, deficyt tętna (mniejsza ilość fal odnośnie do skurczów serca) o migotaniu przedsionków lub licznych pobudzeniach dodatkowych.
Badanie polega na pomiarze w sposób pośredni lub bezpośredni ciśnienia w dużych tętnicach. Zwykle pomiar ciśnienia wykonywany jest w tętnicy ramiennej. Wartości ciśnienia tętniczego krwi zmieniają się pulsacyjnie w czasie cyklicznej pracy serca. Przy pomiarze ciśnienia tętniczego krwi wyróżnia się ciśnienie maksymalne, czyli skurczowe oraz minimalne, czyli rozkurczowe. Do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi używa się przyrządu zwanego sfigmomanometrem (ciśnieniomierz) z zastosowaniem metody osłuchowej (Korotkowa). Sfigmomanometr składa się z opaski gumowej (mankietu) z komorą powietrzną, z manometru (rtęciowego, sprężynowego lub elektronicznego) i ręcznej pompki lub kompresora, połączonych ze sobą gumowymi przewodami. Nowoczesne, elektroniczne przyrządy do pomiaru ciśnienia wykorzystują najczęściej do pomiaru metodę oscylometryczną. Pomiar ciśnienia powietrza w mankiecie uciskającym poprzez tkanki tętnicę pozwala odzwierciedlić ciśnienie panujące w naczyniu. Jeśli ciśnienie w mankiecie osiąga wartość, która znajduje się w przedziale między wartością ciśnienia skurczowego a wartością ciśnienia rozkurczowego, to powoduje ono zamknięcie całkowite tętnicy w fazach rozkurczu serca i pulsacyjne otwieranie w fazach skurczu serca. Krew przepływa wtedy przez uciśniętą tętnicę okresowo i z dużą szybkością, wywołując powstawanie wirów, wibracji. Powoduje to powstawanie tonów, które są słyszalne w słuchawkach lub mogą być odbierane przez elektroniczny rejestrator tych dźwięków. Tony te, zwykle zgodne z akcją serca, zaczynają powstawać, gdy wartość ciśnienia w mankiecie spadnie poniżej wartości ciśnienia skurczowego, i znikają, kiedy ciśnienie w mankiecie obniży się na tyle, że jest niższe od ciśnienia rozkurczowego w tętnicy. Podczas obniżania ciśnienia w mankiecie dla ustalenia wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego ważny jest moment usłyszenia pierwszego tonu i moment całkowitego zaniku tonów.
Na ciśnienie tętnicze mają wpływ czynniki genetyczne i środowiskowe. Nadciśnienie bardzo często jest związane z Nadmierne spożywanie soli, otyłością, nadużywaniem alkoholu, brakiem wysiłku fizycznego, stresem psychicznym i społecznym oraz z nadmierną podażą w pożywieniu sodu, potasu i tłuszczów.
Utrzymanie prawidłowego ciśnienia krwi jest bardzo ważne. Wzrost ciśnienia skurczowego o 20 mmHg lub rozkurczowego o 10 mmHg powoduje wzrost ryzyka zgonu aż dwukrotnie!
Nieprawidłowości tętna mogą wskazywać na procesy chorobowe. Przykładowo, tętno małe świadczy o zwężeniu zastawki aortalnej, tętno chybkie i tętno duże o niedomykalności zastawki aortalnej lub przetrwałym przewodzie Botalla, tętno dwubitne (dwie następujące po sobie fale na jeden skurcz serca) o kardiomiopatii przerostowej ze zwężeniem drogi odpływu, deficyt tętna (mniejsza ilość fal odnośnie do skurczów serca) o migotaniu przedsionków lub licznych pobudzeniach dodatkowych.
Badanie polega na pomiarze w sposób pośredni lub bezpośredni ciśnienia w dużych tętnicach. Zwykle pomiar ciśnienia wykonywany jest w tętnicy ramiennej. Wartości ciśnienia tętniczego krwi zmieniają się pulsacyjnie w czasie cyklicznej pracy serca. Przy pomiarze ciśnienia tętniczego krwi wyróżnia się ciśnienie maksymalne, czyli skurczowe oraz minimalne, czyli rozkurczowe.
Do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi używa się przyrządu zwanego sfigmomanometrem (ciśnieniomierz) z zastosowaniem metody osłuchowej (Korotkowa). Sfigmomanometr składa się z opaski gumowej (mankietu) z komorą powietrzną, z manometru (rtęciowego, sprężynowego lub elektronicznego) i ręcznej pompki lub kompresora, połączonych ze sobą gumowymi przewodami. Nowoczesne, elektroniczne przyrządy do pomiaru ciśnienia wykorzystują najczęściej do pomiaru metodę oscylometryczną. Pomiar ciśnienia powietrza w mankiecie uciskającym poprzez tkanki tętnicę pozwala odzwierciedlić ciśnienie panujące w naczyniu. Jeśli ciśnienie w mankiecie osiąga wartość, która znajduje się w przedziale między wartością ciśnienia skurczowego a wartością ciśnienia rozkurczowego, to powoduje ono zamknięcie całkowite tętnicy w fazach rozkurczu serca i pulsacyjne otwieranie w fazach skurczu serca. Krew przepływa wtedy przez uciśniętą tętnicę okresowo i z dużą szybkością, wywołując powstawanie wirów, wibracji. Powoduje to powstawanie tonów, które są słyszalne w słuchawkach lub mogą być odbierane przez elektroniczny rejestrator tych dźwięków. Tony te, zwykle zgodne z akcją serca, zaczynają powstawać, gdy wartość ciśnienia w mankiecie spadnie poniżej wartości ciśnienia skurczowego, i znikają, kiedy ciśnienie w mankiecie obniży się na tyle, że jest niższe od ciśnienia rozkurczowego w tętnicy. Podczas obniżania ciśnienia w mankiecie dla ustalenia wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego ważny jest moment usłyszenia pierwszego tonu i moment całkowitego zaniku tonów.