Question

Opisz 3 wielkich polskich romantyków .
Może być nawet z wikipedi itp .. byle żeby same ważne info . ;)

Answer 1

Zygmunt Krasinski

Cyprian Kamil Norwid

Adam Mickiewicz

 

Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798r. w Zaosiu, k. Nowogródka. Jego rodzina wywodziła się z drobnej szlachty, ojciec pracował w sądzie w Nowogródku. W tamtych okolicach upłynął pierwszy okres życia młodego Adama, który tam chodził do szkoły prowadzonej przez dominikanów. W 1812r. Mickiewiczowi umarł ojciec. W 1815r. rozpoczął studia w Wilnie, a po nich pracę w Kownie. W tym miejscu wyodrębnia się drugi etap w życiu wieszcza. Powstają pierwsze utwory poetyckie, t.j. "Oda do młodości" i "Pieśń filaretów", a jakiś czas później także II część "Dziadów". Wtedy Mickiewicz poznał Marylę Wereszczakównę, do której miłość wpłynęłą na całe życie Adama oraz jego twórczość. W 1823r. organizacja filomatów, do której należał, została zdekonspirowana. W wyniku postępowania sądowego skazano go na areszt a potem zesłanie do Rosji. Tam rozpoczął się kolejny okres w jego życiu, tzw. etap rosyjski. W tym czasie dużo podróżował (Krym, Moskwa, Petersburg, Odessa). W Rosji powstały słynne "Sonety krymskie" i "Konrad Wallenrod". W 1829r. rozpoczął się etap drezdeński w życiu Mickiewicza. Wiele podróżował (Niemcy, Włochy, Szwajcaria). W końcu znalazł się w Dreźnie, gdzie napisał III część "Dziadów". W 1832r. przybył do Paryża, gdzie rozpoczął się ostatni etap życia Mickiewicza. W 1834r. ożenił się z Celiną Szymanowską, z którą miał sześcioro dzieci. W tym też roku wydał swoje ostatnie, wielkie dzieło - "Pana Tadeusza". Adam Mickiewicz zmarł 26 listopada 1855r. w Konstantynopolu, prawdopodobnie na cholerę.

 

Zygmunt Krasiński żył w latach 1812—1859. Był wybitnym poetą, dramaturgiem, filozofem i epistolografem. Na życie poety ogromny wpływ wywarł ojciec, hrabia Wincenty Krasiński, były generał napoleoński w służbie carskiej.Zygmunt otrzymał solidne w\-kształcenie, głównie domowe.Wydział prawa Uniwersytetu Warszawskiego opuścił w 1829 r. z powodu postawy kolegów, którzy go bojkotowali, ponieważ nie uczestniczył w manifestacjach patriotycznych. Nie wiedząc, co wybrać — powinność patriotyczną czy posłuszeństwo wobec ojca, zakazującego narażania się władzom — wyjechał do Szwajcarii. Kontaktował się z Mickiewiczem. Zaprzyjaźnił z Anglikiem, HenrykiemReve'em, z którym rozwinął bogatą korespondencje. W powstaniu listopadowym udziału nie wziął, powstrzymany przez ojca. Wewnętrzną walkę między miłością synowską i posłuszeństwem a miłością do ojczyzny i służbą dla niej wyraził w wielu utworach i listach do przyjaciół i znajomych. Wątki autobiograficzne są m. in. obecne w Nie-Boskiej komedii i Irydionie.

Większość życia spędził poera we Włoszech i we Francji.Wiele razy przebywał w ośrodkach kuracyjnych.Zdrowiemiał wątłe, a złe samopoczucie pogłębiały częsteinterwencje ojca w jego życie osobiste. Dla podtrzymania ciągłości rodu zmuszony został do poślubienia Elizy Branickiej, dla której, mimo jej cnót, nie przerwał głośnego romansu z Delfina Potocką, adresatką wielu jego listów.

W publicystyce i korespondencji przedstawił swe poglądy filozoficzne, społeczne i nowe, katastroficzne idee. Zaniepokojony sytuacją rewolucyjną, wydał w 1845 r.Psalmy przyszłości. W poemacie Przedswit zawarł koncepcję mesjanizmu narodowego, połączoną z konserwatywną teorią społeczną, co doprowadziło go w końcu do potępienia zbrojnej walki niepodległościowej.Po śmierci ciało poety złożono w rodzinnej Opinogórze koło Ciechanowa, gdzie obecnie znajduje się MuzemRomantyzmu.

 

Cyprian Norwid żył w latach 1821 —1883. Był poetą, prozaikiem, dramatopisarzem, rzeźbiarzem i malarzem. Lata szkolne spędził w Warszawie. Od 1840 r. zamieszczał poezje w czasopismach. W 1842 r. wyjechał z Polski. Podjął studia we Włoszech. W 1846 r. przesiedział miesiąć w więzieniu w Berlinie,oskarżony o działalność na rzecz wydarzeń rewolucyjnych w kraju. Nabawił się tam głuchoty. Stamtąd wyjechał do Brukseli, później do Rzymu i Paryża. W 1848 r. przeciwstawił się poglądom politycznym Mickiewicza, zawartym w Skladzie zasad, oraz jego koncepcji romantyzmu. Doceniał jednak znaczenie i wielkość poezji romantycznej. W jego poglądach widać wpływy Krasińskiego oraz filozofów polskich, Cieszkowskiego i Trentowskiego. Na twórczość Norwida oddziałały również niepowodzenia osobiste (nieodwzajemniona miłość do Marii Kalergis). W 1852 r. wyjechał do Ameryki. Zarabiał na życie rysunkiem i rzeźbą. Po dwóch latach wrócił do Paryża. Znany był jako człowiek o oryginalnej osobowości i umysłowości, trochę dziwak, dobry rysownik, autor akwarel i akwafort. Był autorem poematów, nowel, traktatów,dramatów, wierszy lirycznych oraz tłumaczem utworów Dantego, Shakespeare'a i Byro-na. Wydał poematy, m. in.Quidam, Promethidioton i eseje Czarne kwiaty i Biale kwiaty. W latach 1857—1865 opracował zbiór wierszy Vade-mecum,ale z jego wydaniem miał kłopoty. Prócz tego napisał dramaty: Wanda, Krakus, Kleopatra i Cezar, , Pierścień wielkiej damy. Spuściznę pisarską po Norwidzie odkrył i wydał w całości w okresie Młodej Polski Zenon Przesmycki (Miriam).

Ostatnie lata życia spędził Norwid w polskim przytułku dla emigrantów w Ivry pod Paryżem. Prochy jego spoczywają na cmentarzu w Montmorenecy, w polskim grobie zbiorowym.