Question

Opisujemy najważniejsze cechy ( tak aby odróżnić je od siebie):
zaskrońca, żmii zygzakowatej, padalca, jaszczurki zwinkii.

Answer 1

Opisujemy najważniejsze cechy ( tak aby odróżnić je od siebie):
zaskrońca, żmii zygzakowatej, padalca, jaszczurki zwinka


żmija zygzakowata: zygzaki na ałym ciele
zaskroniec: na oczami najczęściej żółte paski
padalec: szary, zazwyczaj jednokolorowy

Answer 2

Zaskroniec zwyczajny jest najpospolitszym polskim wężem. Jego bardzo charakterystyczną cechą są dwie żółte plamy z tyłu głowy. Wierzch ma szarawy, czasami lekko brunatny, bardzo często z ciemnymi plamami. Zaskrońce rosną do 100cm, jednak zwykle spotykane są okazy 60-80cm. Zasiedla te same obszaru co nasza jedyna Polska Żmija Zygzakowata.

Żmija Zygzakowata - Przeciętna długość tego węża to około 40-70cm, największe okazy mogą mieć nawet ponad 90cm długości. Oko zaopatrzone jest w pionową, soczewkowatą źrenice. Znane są trzy podstawowe odmiany barwne jej. Pierwsza z nich to odmiana srebrna bądź popielata, która przeważnie występuje u samców. Samice jak i młode są przeważnie brunatne, (rzadko) brązowe, rdzawe. Najrzadszą do spotkania jest odmiana melaniystyczna (czarna). Żmije zygzakowate mają dość krępą budowę ciała

Jaszczurka zwinka - Jaszczurka zwinka ma krótką, masywną głowę o zaokrąglonym pysku. Ciało ma wysmukłe choć masywne a ogon raczej krótki, 1.25 do 1.5 razy dłuższy niż tułów. Największe osobniki spotykane w Polsce nie przekraczają 20cm. Samice są na ogół dłuższe od samców i mają mniejszą głowę. Jaszczurka zwinka ma silne, krótkie nogi z długimi, dobrze rozwiniętymi palcami zakończonymi pazurkami. Tarczki pokrywające głowę są duże i regularne. Wzdłuż grzbietu widoczna jest dosyć szeroka wstęga wąskich i zbitych łusek, wyraźnie różnych od szerokich łusek boków. Ubarwienie jaszczurki zwinki bywa bardzo zmienne. Zwykle na brunatnym, brązowym lub szarym tle widoczne są trzy pasy brązowo-kremowych, nieregularnych plam. W okresie godowym boki ciała, podgardle, a częściowo nawet grzbiet samców przybierają barwę intensywnie zieloną. Poza okresem godowym boki i spód ciała u samca jest zielonkawy. Spód ciała u samicy jest szarawy z białymi plamkami. Wśród samic spotyka się również egzemplarze bez wzoru na wierzchu ciała o jednolitym brązowym, rudym lub czerwonawym grzbiecie. Młode jaszczurki są u zwinki, podobnie jak u innych gatunków, znacznie ciemniejsze. Jaszczurka zwinka jest podobna do jaszczurki żyworodnej, ale jest znacznie od niej większa i bardziej krępa. W porównaniu do innych, blisko spokrewnionych jaszczurek, zwinka porusza się dość powoli.Maksymalna długość ciała gada, w Polsce dochodzi do 20 cm, ale w Europie wschodniej dochodzi nawet do 28 cm. Długość tułowia i głowy bez ogona wynosi około 11 cm.


Padalec nie ma widocznych kończyn, nawet w formie szczątkowej, choć w budowie szkieletu widać zarysy kości ramienia i stawu biodrowego. Jego cylindryczne, krępe ciało pokryte jest drobnymi, owalnymi łuskami ułożonymi regularnie, przylegającymi ściśle do siebie o gładkiej powierzchni. Nadają one padalcowi charakterystyczny szklisty połysk. Jego głowa jest niewielka i nie oddzielona od tułowia przewężeniem szyjnym. Samiec ma głowę proporcjonalnie większą niż samica. Pysk padalca jest zaokrąglony a otwory uszne małe, czasem ledwie widoczne. Padalec ma żółtoczerwone oczy i powieki, które może zamykać.

Padalec może osiągnąć długość do 50 cm, choć z reguły jest mniejszy. Samice osiągają większe rozmiary niż samce. W momencie wyklucia młode mają ok. 6,5-9 cm, po roku osiągają rozmiary 15-18 cm a po dwóch latach 21-32 cm. W wieku 7-8 lat praktycznie przestają rosnąc.Zdrowy ogon, który nie był nigdy odłamany stanowi ok. 60% długości całej jaszczurki i jest zakończony kolczastym wyrostkiem. Ogon może zostać odrzucony w sytuacji, gdy jaszczurka czuje się zagrożona. Ogon słabo się regeneruje i nigdy potem nie osiąga pierwotnej długości. Po odłamaniu ogon odrasta w postaci krótkiego, stożkowatego kikuta, nierównomiernie pokrytego łuskami. Ogon jest nieznacznie cieńszy od tułowia i tylko u brzemiennej samicy wyraźnie się odróżnia. Ubarwienie padalców jest bardzo zmienne. Dojrzałe samce są z reguły dość jednolicie ubarwione: brązowe, ołowianoszare, miedziane albo ceglastoczerwone, czasami z turkusowymi cętkami. Samice są z reguły ciemniejsze i przeważnie szarawe. Często mają na grzbiecie 2, 3 lub 5 ciemnych, delikatnych, podłużnych linii. Młode są złote lub srebrzyste. Mała cętka na głowie przechodzi w ciemną, podłużną linię na grzbiecie. Brzuch u samców jest jasnoszary, u samic i u młodych ciemnoszary, czasem prawie czarny. Młode padalce dorastają i zmieniają ubarwienie w przeciągu 2-3 lat. Ruchy padalca są powolne i wężowate, ale jest on o wiele mniej «wygimnastykowany» niż wąż.