ola137
W "Panu Tadeuszu" mieszają się z sobą realizm i baśniowość. Szczególnie widoczne jest to w opisach przyrody. Nadniemeńska przyroda jest opisywana przez poetę z miłością, bo jest to przyroda ojczystej ziemi. Poeta mówi o wytworach przyrody jak o żywych istotach - używając licznych personifikacji. Zachodzące słońce "spuszcza głowę" i usypia "westchnąwszy głęboko". Nastrój panujący w naturze wpływa na stan psychiczny i nastrój ludzi. Sennemu nastrojowi chmurnego dnia odpowiada senność soplicowskich gości (księga VI), ogród warzywny jest tak świeży i uroczy jak młodziutka ogrodniczka - Zosia. Promień wschodzącego słońca okala aureolą zmarłego Jacka Soplicę, uwydatniając wielkość i cierpienie tego człowieka (księga X). Niezwykłe wrażenie na czytelniku wywierają także przepiękne opisy przyrody, które są dowodem miłości poety do ojczystej, nadniemeńskiej ziemi. Plastykę, niezwykłą malowniczość opisów osiąga Mickiewicz poprzez zastosowanie różnorodnych środków artystycznych. Opisy wschodu czy też zachodu słońca, chmur, burzy, stanowią arcydzieło poezji opisowej. Takim opisem wschodu słońca rozpoczyna się księga szósta. Ranek był mglisty i wilgotny. Poeta stosuje personifikację, nadając cechy ludzkie zarówno słońcu, jak i rozpoczynającemu się dniu. Utwór zaś kończy się opisem zachodu słońca. Uwagę poety przykuwają obłoki płynące po niebie, oświetlone jaskrawymi promieniami zachodzącego słońca. W tych promieniach obłoki są różnokolorowe, a barwy ich ulegają ustawicznym zmianom. Przyroda niemal zawsze traktowana jest przez poetę jako żywa istota. Wystarczy wspomnieć ową brzezinę, "która jako wieśniaczka, kiedy płacze syna, lub wdowa męża, ręce załamie, roztoczy po ramionach do ziemi strumienie warkoczy". Zachodzące zaś słońce "spuszcza głowę" i zasypia "westchnąwszy ciepłym powiewem". http://sciagawa.pl/praca.php?id=320
W literaturze polskiej rozwijającej się w warunkach niewoli narodowej opis piękna ojczystego krajobrazu ma patriotyczną wymowę. Tak właśnie dzieje się w epopei Pan Tadeusz Adama Mickiewicza. Autor, poetawygnaniec, nie miał już nadziei na powrót do Ojczyzny, toteż powracał do kraju lat dziecinnych oczyma wyobraźni, przywoływał obrazy pól malowanych zbożem rozmaitem, pozłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem. W Panu Tadeuszu odnajdujemy bardzo wiele takich opisów przyrody. Urzekający swą prostotą i plastyką jest opis stawów, zamieszczony w księdze VIII. Stawy opisane są nocą, w świetle księżyca. Na lewym brzegu rosną kępy łozy, ocieniają go też wierzby. Prawy brzeg stawu jest piaszczysty, toteż intensywnie odbija blask księżyca. Ze stawów wypływają dwa strumienie, które potem łączą się w wąwozie. W opisach przyrody poeta często stosuje personifikację. Opisywane stawy pochylają ku sobie oblicza, jako para kochanków. Łozy i wierzby wyglądają jak bujna czupryna młodzieńca, a strumyk na równinie płynie wolno, jakby drzemał. Równie plastyczny jest opis wschodu i zachodu słońca, sadu, lasu, chmur, matecznika. Szczególnie charakterystyczny jest opis chmur, który stanowi swoistą reakcję Tadeusza na zachwyty Hrabiego nad pięknem lazurowego włoskiego nieba:/U nas dość głowę podnieść ileż to widoków,/Ileż scen i obrazów z samej gry obłoków,/Bo każda chmura inna... Tak więc przyroda w Panu Tadeuszu jest wyrazem patriotycznych odczuć poety przebywającego z dala od kraju. Jest także tłem przedstawionych wydarzeń, tworzy odpowiedni nastrój, a czasem nawet sprzyja bohaterom burza po bitwie z Moskalami zalewa mosty i uniemożliwia szybkie rozejście się wieści. http://matura.efactory.pl/polski/53-WYPRACOWANIA/49.txt
Niezwykłe wrażenie na czytelniku wywierają także przepiękne opisy przyrody, które są dowodem miłości poety do ojczystej, nadniemeńskiej ziemi. Plastykę, niezwykłą malowniczość opisów osiąga Mickiewicz poprzez zastosowanie różnorodnych środków artystycznych. Opisy wschodu czy też zachodu słońca, chmur, burzy, stanowią arcydzieło poezji opisowej.
Takim opisem wschodu słońca rozpoczyna się księga szósta. Ranek był mglisty i wilgotny. Poeta stosuje personifikację, nadając cechy ludzkie zarówno słońcu, jak i rozpoczynającemu się dniu. Utwór zaś kończy się opisem zachodu słońca. Uwagę poety przykuwają obłoki płynące po niebie, oświetlone jaskrawymi promieniami zachodzącego słońca. W tych promieniach obłoki są różnokolorowe, a barwy ich ulegają ustawicznym zmianom.
Przyroda niemal zawsze traktowana jest przez poetę jako żywa istota. Wystarczy wspomnieć ową brzezinę, "która jako wieśniaczka, kiedy płacze syna, lub wdowa męża, ręce załamie, roztoczy po ramionach do ziemi strumienie warkoczy". Zachodzące zaś słońce "spuszcza głowę" i zasypia "westchnąwszy ciepłym powiewem".
http://sciagawa.pl/praca.php?id=320
W literaturze polskiej rozwijającej się w warunkach niewoli narodowej opis
piękna ojczystego krajobrazu ma patriotyczną wymowę.
Tak właśnie dzieje się w epopei Pan Tadeusz Adama Mickiewicza. Autor,
poetawygnaniec, nie miał już nadziei na powrót do Ojczyzny, toteż powracał
do kraju lat dziecinnych oczyma wyobraźni, przywoływał obrazy pól
malowanych zbożem rozmaitem, pozłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem. W
Panu Tadeuszu odnajdujemy bardzo wiele takich opisów przyrody. Urzekający
swą prostotą i plastyką jest opis stawów, zamieszczony w księdze VIII.
Stawy opisane są nocą, w świetle księżyca. Na lewym brzegu rosną kępy łozy,
ocieniają go też wierzby. Prawy brzeg stawu jest piaszczysty, toteż
intensywnie odbija blask księżyca. Ze stawów wypływają dwa strumienie,
które potem łączą się w wąwozie. W opisach przyrody poeta często stosuje
personifikację. Opisywane stawy pochylają ku sobie oblicza, jako para
kochanków. Łozy i wierzby wyglądają jak bujna czupryna młodzieńca, a
strumyk na równinie płynie wolno, jakby drzemał. Równie plastyczny jest
opis wschodu i zachodu słońca, sadu, lasu, chmur, matecznika. Szczególnie
charakterystyczny jest opis chmur, który stanowi swoistą reakcję Tadeusza
na zachwyty Hrabiego nad pięknem lazurowego włoskiego nieba:/U nas dość
głowę podnieść ileż to widoków,/Ileż scen i obrazów z samej gry obłoków,/Bo
każda chmura inna...
Tak więc przyroda w Panu Tadeuszu jest wyrazem patriotycznych odczuć poety
przebywającego z dala od kraju. Jest także tłem przedstawionych wydarzeń,
tworzy odpowiedni nastrój, a czasem nawet sprzyja bohaterom burza po
bitwie z Moskalami zalewa mosty i uniemożliwia szybkie rozejście się
wieści.
http://matura.efactory.pl/polski/53-WYPRACOWANIA/49.txt