Question

Proszę o analizę wiersza Bolesława Leśmiana śniegrobek

Answer 1

# Śnigrobek - Maniana (natmania {at} poczta.onet.pl)
„Śnigrobek” to ballada, w której występują elementy baśniowo – ludowe. Wspomniany wcześniej kreacjonizm przejawia się w budowie świata czy postaciach, które się w nim znajdują, a także w neologizmach (półduchy, półciała, przyćmienia itd.). Ważną cechą poezji Leśmiana jest mnogość symboli w niej występująca. Dzięki temu można ją interpretować na wiele różnych sposobów. Wiersz składa się z 9 zwrotek, z których każda liczy po 4 wersy, a każdy z nich jest 13 – zgłoskowcem. W dwóch pierwszych strofach i w strofie siódmej występują rymy żeńskie, dokładne, okalające natomiast w dalszej części występują rymy krzyżowe. Banalna opowieść o miłości Śnigrobka do Nierozeznawki, której akcja toczy się w tajemniczej krainie, gdzieś pomiędzy światem żywych a umarłych. Takie bajki zapełniają karty niejednej książki z cyklu „;Podania....”. Nowego wymiaru nabiera ona wówczas, gdy odczyta się symbole w niej zawarte, a jej baśniowo – ludowy charakter jako nawiązanie do pierwotnych i mitycznych wyobrażeń o świecie. Tytuł wiersza jest jednocześnie imieniem głównego bohatera. Śnigrobek to ktoś, kto wyobraża sobie śmierć, śni o niej czy marzy. Postać ta znajduje się u schyłku życia, co symbolizuje las, przybrany barwami jesieni. Patrzy się na paproć, która oznacza życie, robi to „błękitnawo” (błękit to wieczność). Wniosek: Jest pewien, że pozostanie w nim jakaś iskra życia. W dalszej części wiersza, Śnigrobek wtapia się w las, przechodzi w stan półśmierci, wchodzi do krainy „półduchów i półciał”. Tam od razu zakochuje „przestwornie” (przestwór – potwornie) się w Nierozeznawce. Pod postacią mgły – dziewczyny, ukrywa się śmierć, co sugeruje, mówiąc: „kochaj mnie w mej pośmiertnej za grobem niedoli, bom bez niej - nie ta sama...”. Będąc prawdziwą femme fatale, doprowadzi go do zguby. Śnigrobek nie jest świadom tego, że obcuje ze śmiercią. Dla niego jest ona dziewczyną, którą pokochał i której miłości pragnie, nakazuje jej: „znajdź mnie i oszołom”. Umiera w miłosnym objęciu. Został oszukany. Mimo to, przyjmuje wszystko z pokorą. W dalszej części wiersza opisany jest pogrzeb, a także świat (czy zaświaty) po śmierci Śnigrobka. Jego istnienie, stało się kroplą wody, która wpadła do morza, nie zginął, stał się wszystkim, stał się częścią wszechświata, który zaczął śnić życie (być może Śnigrobka), ożywił się jego pogrzebem, bo on, w przeciwieństwie do ludzi, zmienia „cel nieistnienia i miejsce – niebytu”. W momencie, gdy życie człowieka się kończy, życie wszechświata się zaczyna i odwrotnie. Wszystko jest ciągłym stawaniem się i umieraniem. Taką koncepcję świata przedstawia Leśmian.
- Matura z klp.pl -