Średniowieczni poeci chętnie opiewali miłość. Równie chętnie rycerze i dworzanie ślubowali wierność i miłość wybrance, często zamężnej. Musieli tedy ukrywać swe uczucie, jednakże niejednokrotnie był jedynie symbol, kontynuacja tradycji. Nie zawsze kobieta kochała swojego rycerza, czy trubadura, lecz z pewnością rzadko kochała swego męża. Nic to dziwnego, gdyż małżeństwa zawierane były często z rozsądku, wola młodych ludzi wstępujących w związki małżeńskie nie miała większego znaczenia. To rodzice wybierali żony i mężów dla swoich dzieci, zawierając kontrakty małżeńskie, gdy przyszli małżonkowie mieli po kilka lat. Dlatego średniowieczna historia miłosna to często tragiczne dzieje rozłączonych kochanków. Bohaterowie nie mogą najczęściej połączyć się węzłem małżeńskim. Miłość i gry miłosne kierowały się wieloma prawidłami. Otóż kochankowie stworzyli system przeróżnych tajemnych znaków i symboli. Barwy ubiory, klejnotów i kwiatów były przepełnione różnoraką symboliką, a dla tych, którzy jej nie znali stworzono nawet dzieło, które wprowadzało w arkana tej tajemnej wiedzy. Jak mocno była ona utrwalona w tradycji może świadczyć, to że nawet w naszych czasach stosuje się zapożyczone ze średniowiecza znaczenia kolorów. Wówczas jednak wiedza ta była podstawą życia miłosnego, gdyż często kochankowie nie mogli ze sobą rozmawiać.
Średniowieczni poeci chętnie opiewali miłość. Równie chętnie rycerze i dworzanie ślubowali wierność i miłość wybrance, często zamężnej. Musieli tedy ukrywać swe uczucie, jednakże niejednokrotnie był jedynie symbol, kontynuacja tradycji. Nie zawsze kobieta kochała swojego rycerza, czy trubadura, lecz z pewnością rzadko kochała swego męża. Nic to dziwnego, gdyż małżeństwa zawierane były często z rozsądku, wola młodych ludzi wstępujących w związki małżeńskie nie miała większego znaczenia. To rodzice wybierali żony i mężów dla swoich dzieci, zawierając kontrakty małżeńskie, gdy przyszli małżonkowie mieli po kilka lat. Dlatego średniowieczna historia miłosna to często tragiczne dzieje rozłączonych kochanków. Bohaterowie nie mogą najczęściej połączyć się węzłem małżeńskim. Miłość i gry miłosne kierowały się wieloma prawidłami. Otóż kochankowie stworzyli system przeróżnych tajemnych znaków i symboli. Barwy ubiory, klejnotów i kwiatów były przepełnione różnoraką symboliką, a dla tych, którzy jej nie znali stworzono nawet dzieło, które wprowadzało w arkana tej tajemnej wiedzy. Jak mocno była ona utrwalona w tradycji może świadczyć, to że nawet w naszych czasach stosuje się zapożyczone ze średniowiecza znaczenia kolorów. Wówczas jednak wiedza ta była podstawą życia miłosnego, gdyż często kochankowie nie mogli ze sobą rozmawiać.