Question

1. Porównaj rolę RNA i DNA
2. Wskaż różnicę między ATP , ADP i AMP\
3. Przedstaw rolę i budowę ATP

Answer 1

Charakteryzuje się obecnością jądra komórkowego, utworzonego przez linowe DNA (z wolnymi końcami) otoczone przez dwie błony śródplazmatyczne (otoczkę jądrową). DNA eukariotyczny tworzy kompleks z dużą ilością białek
Poza jądrem, komórki eukariotyczne mają wiele rejonów oddzielonych błonami od cytoplazmy (mitochondria, chloroplasty, siateczka śródplazmatyczna).
Są to komórki zwierząt, roślin, grzybów i protistów. Ich rozmiary to zazwyczaj kilkanaście do kilkudziesięciu mikrometrów, ale niektóre z nich osiągają rozmiary nawet do kilku centymetrów (jaja ptasie).

Nie wszystkie komórki bez jądra komórkowego to komórki prokariotyczne -> erytrocyty tracą jądro podczas dojrzewanie, przez co NIE STAJĄ SIĘ komórkami prokariotycznymi.

3. Porównanie komórek prokariotycznych i eukariotycznych:

tabela w załaczniku



Błony komórki

1. Budowa błon komórki
Mają one strukturę ciągłą, zbudowane są z lipidów i białek (wagowo około tyle samo obu składników)
Fosfolipidy – tworzą w wodzie dwuwarstwową błonę, charakteryzującą się płynnością (cząsteczki lipidów budujące błonę poruszają się. Ruch ten ograniczony jest do płaszczyzny błony – cząsteczki poruszają się w obrębie jednej warstwy)
Płynnośc błony zależy od kilku czynników. Najważniejszym z nich jest jej skład lipidowy.
Poza fosfolipidami i glikolipidami do składników lipidowych błony należy również cholesterol. Zanurza się on w błonie zbudowanej z podwójnej warstwy lipidów tak, że polarna grupa –OH kieruje się w stronę wody otaczającej błony, natomiast pozostała część wnika do wnętrza błony.
Obecność cholesterolu zmienia właściwości błony – w rejonach, gdzie jest go więcej, płynność błony jest mniejsza i jej składniki trudniej się przemieszczają. Zawartość cholesterolu w poszczególnych błonach komórki znacznie się różni.
Cząsteczki lipidów poruszają się w płaszczyźnie błony w obrębie warstwy, w której się znajdują. Bardzo rzadko jednak ‘przeskakują’ z jednej warstwy do drugiej. Dzięki temu dwie warstwy lipidowe znacznie różnią się składem lipidów; glikolipidy zlokalizowane są w tej części błony, która skierowana jest na zewnątrz – dzięki temu łańcuchy cukrowe glikolipidów ‘wystają’ do środowiska zewnętrznego komórki.
Białka są drugim ważnym składnikiem błon komórki. Niektóre z nich są doczepione do błony tylko dlatego, że do ich łańcuchów polipeptydowych dołączone są łańcuchy kwasu tłuszczowego lub inny niepolarny fragment, który łatwo wnika między niepolarne części lipidów. Inne białka zanurzają w błonie swoje łańcuchy polipeptydowe. Łańcuchy te układają się w taki sposób, że na zewnątrz wyeksponowane są ugrupowania boczne aminokwasów niepolarnych– dzięki temu mogą się zanurzyć w niepolarnym środowisku lipidów błonowych.
Białka błonowe zanurzone są w warstwie lipidowej na różne sposoby: skierowane w jedną lub drugą stronę błony, bądź przechodzą przez całą błonę, wystając z obu jej stron.
Podobnie jak lipidy, białka mogą wykonywać ograniczone ruchy w płaszczyźnie, nie mogą jednak przemieszczać się w poprzek błony. Asymetria błon komórki dotyczy więc obu jej składników: Każda warstwa błony komórki ma swój własny skład lipidowy i własny zestaw białek.
Białka znajdujące się po zewnętrznej stronie błony komórkowej komórek eukariotycznych często mają dołączone do swych łańcuchów polipeptydowych łańcuchy zbudowane z cukrów. Razem z łańcuchami cukrowcowymi glikolipidów tworzą one glikokaliks, który chroni błonę komórkową przed urazami mechanicznymi i przeciwdziała niektórym uszkodzeniom chemicznym, nie dopuszczając wielu substancji do błony.
Cukry znajdujące się na powierzchni komórki odgrywają istotna rolę podczas rozpoznawania jej przez układ immunologiczny.