Omów budowę wiersza i podaj (wszystkie) środki artystyczne razem z przykładami - Powiedz mi, jak mnie kochasz. - Powiem. - Więc? - Kocham Cię w słońcu. I przy blasku świec. Kocham Cię w kapeluszu i w berecie. W wielkim wietrze na szosie i na koncercie. W bzach i w brzozach, i w malinach, i w klonach. I gdy śpisz. I gdy pracujesz skupiona. I gdy jajko roztłukujesz ładnie - nawet wtedy, gdy ci łyżka spadnie. W taksówce. I w samochodzie. Bez wyjątku. I na końcu ulicy. I na początku. I gdy włosy grzebieniem rozdzielisz. W niebezpieczeństwie. I na karuzeli. W morzu. W górach. W kaloszach. I boso. Dzisiaj. Wczoraj. I jutro. Dniem i nocą. I wiosną, kiedy jaskółka przylata. - A latem jak mnie kochasz? - Jak treść lata. - A jesienią, gdy chmurki i humorki? - Nawet wtedy, gdy gubisz parasolki. - A gdy zima posrebrzy ramy okien? - Zimą kocham Cię jak wesoły ogień. Blisko przy Twoim sercu. Koło niego. A za oknami śnieg. Wrony na śniegu.
alexalex2
Wiersz został skomponowany w formie dialogu. Osoba kochana przez podmiot pyta, jak jest kochana? I podmiot odpowiada, stosując przy tym wielką literę przy zaimkach osobowych, jak w listach. Być może więc zdaje sobie sprawę, że osoba pytająca go będzie czytała ów wiersz lub też specjalnie dla niej pisze niejako na zamówienie. Jego miłość do ukochanej jest wielka. kocha ją w słońcu, przy blasku świec, w kapeluszu, w berecie, w wietrze, na koncercie, w bzach, malinach, klonach, gdy śpi, pracuje, rozbija jajko, gdy łyżka jej spadnie, w taksówce, aucie. Są to zatem miejsca i sytuacje, w jakich znajduje ją podmiot liryczny, ona się znajduje lub są to obrazy, w jakich ją widzi, czynności wykonywane wraz z nim lub bez niego. Ale to nie koniec miejsc i okoliczności, w jakich ją widuje. Kocha swoją dziewczynę na końcu ulicy lub na początku – podczas spacerów, gdy ją widzi idącą(?). Kocha, gdy ona się czesze, na karuzeli, w morzu, górach, w kaloszach i boso, tego i innego dnia, dniem i nocą, o każdej porze roku, a także wiosną.Ukochana pyta, jak kocha ją latem i słyszy w odpowiedzi, iż kocha ją, jak treść lata, a jesienią nawet wtedy, gdy gubi parasolki. Zimą z kolei kocha ją, jak kocha się ogień, który ogrzewa ich dom. Jest wtedy blisko przy niej, a za oknem pada śnieg i widać chodzące po nim wrony.
Być może więc zdaje sobie sprawę, że osoba pytająca go będzie czytała ów wiersz lub też specjalnie dla niej pisze niejako na zamówienie. Jego miłość do ukochanej jest wielka. kocha ją w słońcu, przy blasku świec, w kapeluszu, w berecie, w wietrze, na koncercie, w bzach, malinach, klonach, gdy śpi, pracuje, rozbija jajko, gdy łyżka jej spadnie, w taksówce, aucie. Są to zatem miejsca i sytuacje, w jakich znajduje ją podmiot liryczny, ona się znajduje lub są to obrazy, w jakich ją widzi, czynności wykonywane wraz z nim lub bez niego. Ale to nie koniec miejsc i okoliczności, w jakich ją widuje. Kocha swoją dziewczynę na końcu ulicy lub na początku – podczas spacerów, gdy ją widzi idącą(?). Kocha, gdy ona się czesze, na karuzeli, w morzu, górach, w kaloszach i boso, tego i innego dnia, dniem i nocą, o każdej porze roku, a także wiosną.Ukochana pyta, jak kocha ją latem i słyszy w odpowiedzi, iż kocha ją, jak treść lata, a jesienią nawet wtedy, gdy gubi parasolki. Zimą z kolei kocha ją, jak kocha się ogień, który ogrzewa ich dom. Jest wtedy blisko przy niej, a za oknem pada śnieg i widać chodzące po nim wrony.