2.Scharakteryzuj Salwinię pływającą (miejsce występowania, budowa mrofologiczna).
klaudzia5551
Paprotniki kopalne żyły przed 300 milionami lat w tzw. okresie węglowym - karbonie. Miały postać drzewiastą. Występowały na terenach bagiennych w klimacie wilgotnym, ciepłym. Z obumarłych szczątków tworzyły złoża torfu, a następnie węgiel kamienny. Do kopalnych paprotników należą Lepidodendrony, Sigillarie i Kalamity. W dzisiejszych czasach paprotniki nie odgrywają znaczącej roli w różnych biocenozach. Jednak przed laty w okresie karbońskim, ery paletoficznej, były one rozpowszehnione jako ogromne formy drzewiaste i właśnie dzięki nim posiadamy potrzebny surowiec - węgiel. Salwinia pływająca jest malutką jednoroczną paprocią wodną. Jest rośliną rzadko spotykaną i znajduje się pod ścisłą ochroną gatunkową. Cała kępka salwinii dorasta do kilkunastu centymetrów i składa się z delikatnych pędów, na których wyrastają listki, zebrane w okółkach po trzy. Oglądając roślinę, wyraźnie widać jednak tylko dwa eliptyczne listki, dorastające do 1.5 cm. Trzeci, środkowy listek znajduje się pod wodą i składa się z licznych nitkowatych odcinków, które przypominają raczej korzenie. Jako, że listki pokryte są delikatnymi włoskami, woda z salwinii spływa jak po kaczce. Zdrowa roślina zanurzona pod wodę natychmiast wypływa zupełnie sucha, ma się wrażenie, iż unosi się na wodzie wykorzystując jej napięcie powierzchniowe. Salwinia nie lubi wody zbyt twardej i miejsc zacienionych. Salwinia często rośnie w towarzystwie rzęsy, oraz żabiścieku (dokładnie tak jak to widać na zdjęciu). W warunkach naturalnych salwinia jesienią zamiera, zaś tzw. sporokarpy (sporangia przypominające małe bulwki) zimują w obumarłej masie roślin na dnie zbiornika. Jako, że salwinia jest rośliną różnozarodnikową, w jednych sporokarpach powstają zarodniki męskie, w innych żeńskie. Po rozpadnięciu się ścianek sporokarpu, zarodniki wypływają na powierzchnię, tworzą przedrośla, i nowe rośliny
Cała kępka salwinii dorasta do kilkunastu centymetrów i składa się z delikatnych pędów, na których wyrastają listki, zebrane w okółkach po trzy. Oglądając roślinę, wyraźnie widać jednak tylko dwa eliptyczne listki, dorastające do 1.5 cm. Trzeci, środkowy listek znajduje się pod wodą i składa się z licznych nitkowatych odcinków, które przypominają raczej korzenie. Jako, że listki pokryte są delikatnymi włoskami, woda z salwinii spływa jak po kaczce. Zdrowa roślina zanurzona pod wodę natychmiast wypływa zupełnie sucha, ma się wrażenie, iż unosi się na wodzie wykorzystując jej napięcie powierzchniowe. Salwinia nie lubi wody zbyt twardej i miejsc zacienionych.
Salwinia często rośnie w towarzystwie rzęsy, oraz żabiścieku (dokładnie tak jak to widać na zdjęciu). W warunkach naturalnych salwinia jesienią zamiera, zaś tzw. sporokarpy (sporangia przypominające małe bulwki) zimują w obumarłej masie roślin na dnie zbiornika. Jako, że salwinia jest rośliną różnozarodnikową, w jednych sporokarpach powstają zarodniki męskie, w innych żeńskie. Po rozpadnięciu się ścianek sporokarpu, zarodniki wypływają na powierzchnię, tworzą przedrośla, i nowe rośliny
Licze na naj