Głównym tematem powieści jest walka o władzę. Przeciwnikami są młody Ramzes i kapłan Herhor. Przyszły faraon chce niepodzielnej władzy w Egipcie, nie zamierza podporządkować się woli kapłanów. Ci z kolei nie zamierzają rezygnować z decydowania o sprawach państwowych.
W walce przegrał młody i niedoświadczony władca - Ramzes. Herhor wykorzystał przeciwko niemu swoją wiedze, doświadczenie, umiejętność przewidywania i zachowania zimnej krwi. Po objęciu tronu przeprowadził reformy, których pomysłodawcą był Ramzes, ponieważ były potrzebne i słuszne, a Herhor działał dla dobra państwa. Ramzes nie potrafił powściągnąć swojej dumy i pychy, czasem nie umiał także zrezygnować ze swoich przyjemności dla dobra Egiptu. Dlatego przegrał walkę.
Na szczególną uwagę zasługuje osobowość Ramzesa XIII, która w trakcie rozwoju akcji przechodzi proces formowania się, wykształcania zasadniczych rysów i ich krzepnięcia.
Prus wprowadził do swojej powieści postacie historyczne i fikcyjne. Postacią historyczną jest Herhor, który podobnie jak w powieści, przejął władzę po faraonie Ramzesie, ale nie po XIII, tylko po XI. Wobec tego Ramzes XII i XIII nie są postaciami historycznymi. Okoliczności przejęcia władzy także różnią się od wydarzeń historycznych. Poza tym utwór jest fikcją literacką.
Należy zwrócić uwagę na wartość poznawczą utworu jako dzieła dostarczającego informacji o życiu codziennym starożytnego Egiptu, obyczajach religii, klasach społecznych, na jakie podzieleni byli Egipcjanie, zajęciach ludności, strojach, pożywieniu, stosunku do innych narodowości oraz władzy kapłanów i ich role w państwie.
Głównym tematem powieści jest walka o władzę. Przeciwnikami są młody Ramzes i kapłan Herhor. Przyszły faraon chce niepodzielnej władzy w Egipcie, nie zamierza podporządkować się woli kapłanów. Ci z kolei nie zamierzają rezygnować z decydowania o sprawach państwowych.
W walce przegrał młody i niedoświadczony władca - Ramzes. Herhor wykorzystał przeciwko niemu swoją wiedze, doświadczenie, umiejętność przewidywania i zachowania zimnej krwi. Po objęciu tronu przeprowadził reformy, których pomysłodawcą był Ramzes, ponieważ były potrzebne i słuszne, a Herhor działał dla dobra państwa. Ramzes nie potrafił powściągnąć swojej dumy i pychy, czasem nie umiał także zrezygnować ze swoich przyjemności dla dobra Egiptu. Dlatego przegrał walkę.
Na szczególną uwagę zasługuje osobowość Ramzesa XIII, która w trakcie rozwoju akcji przechodzi proces formowania się, wykształcania zasadniczych rysów i ich krzepnięcia.
Prus wprowadził do swojej powieści postacie historyczne i fikcyjne. Postacią historyczną jest Herhor, który podobnie jak w powieści, przejął władzę po faraonie Ramzesie, ale nie po XIII, tylko po XI. Wobec tego Ramzes XII i XIII nie są postaciami historycznymi. Okoliczności przejęcia władzy także różnią się od wydarzeń historycznych. Poza tym utwór jest fikcją literacką.
Należy zwrócić uwagę na wartość poznawczą utworu jako dzieła dostarczającego informacji o życiu codziennym starożytnego Egiptu, obyczajach religii, klasach społecznych, na jakie podzieleni byli Egipcjanie, zajęciach ludności, strojach, pożywieniu, stosunku do innych narodowości oraz władzy kapłanów i ich role w państwie.