michal22784
W III części „Dziadów” Adam Mickiewicz przedstawia czytelnikowi polskie społeczeństwo okresu zaborów. Jest to bardzo trudny czas, zarówno dla ojczyzny, która została zagrabiona przez obce państwa, jak również cierpiącego z nią narodu polskiego. Poeta dobitnie ukazuje różnice pomiędzy dwoma warstwami społecznymi, czyli arystokracją i młodzieżą. Ci pierwsi, nie interesując się losem i cierpieniem ojczyzny, w pełni podporządkowali się wschodniemu zaborcy. Mickiewicz obarcza ich winą za upadek powstania listopadowego, pisząc:
„[...] Cóż my tu poczniem, [...] przyjaciele, Otóż to jacy stoją na narodu czele.”
Młodzież zaś, przejęta ówczesną rzeczywistością, cierpi razem z ojczyzną i nadal wierzy, że uda się jej wybawić ojczyznę spod jarzma okrutnego zaborcy, dlatego też z nadzieją woła: „Jeszcze Polska nie zginęła.”
„[...] Cóż my tu poczniem, [...] przyjaciele,
Otóż to jacy stoją na narodu czele.”
Młodzież zaś, przejęta ówczesną rzeczywistością, cierpi razem z ojczyzną i nadal wierzy, że uda się jej wybawić ojczyznę spod jarzma okrutnego zaborcy, dlatego też z nadzieją woła: „Jeszcze Polska nie zginęła.”