Tak tylko pod względem historycznym był genialnym strategiem i wspaniałym wodzem. Potrafił pociągnąć za sobą tłumy, acz kolwiek miał również wielu wrogów. W 60 r.p.n.e. dzięki porozumieniu z Pompejuszem i Krassusem został konsulem, co otworzyło mu drogę w karierze politycznej. Od roku 59 do 52 prowadził podbój Galii. Ostatecznie pokonał Galów pod wodzą Wercyngetoryksa w 52 r.p.n.e. w bitwie pod Alezją. Wzrost jego potęgi niepokoił sojuszników, co doprowadziło do wojny domowej przeciwko sojusznikom cezara i senatowi. Cezar poskromił buntowników w bitwie pod Farfalos w 48r.p.n.e., a ostatecznie rozprawił się ze swoimi przeciwnikami 3 lata później. Powołano go dożywotnio na urząd dyktatora. Cezar cieszył się poparciem plebejuszy, był za to znienawidzony przez patrycjuszy, którzy w 44 r.p.n.e. zawiązali spisek i zamordowali wielkiego dyktatora.
Tak tylko pod względem historycznym był genialnym strategiem i wspaniałym wodzem. Potrafił pociągnąć za sobą tłumy, acz kolwiek miał również wielu wrogów. W 60 r.p.n.e. dzięki porozumieniu z Pompejuszem i Krassusem został konsulem, co otworzyło mu drogę w karierze politycznej. Od roku 59 do 52 prowadził podbój Galii. Ostatecznie pokonał Galów pod wodzą Wercyngetoryksa w 52 r.p.n.e. w bitwie pod Alezją. Wzrost jego potęgi niepokoił sojuszników, co doprowadziło do wojny domowej przeciwko sojusznikom cezara i senatowi. Cezar poskromił buntowników w bitwie pod Farfalos w 48r.p.n.e., a ostatecznie rozprawił się ze swoimi przeciwnikami 3 lata później. Powołano go dożywotnio na urząd dyktatora. Cezar cieszył się poparciem plebejuszy, był za to znienawidzony przez patrycjuszy, którzy w 44 r.p.n.e. zawiązali spisek i zamordowali wielkiego dyktatora.