Obraz Wielkiej Improwizacji: Kiedy i gdzie ma miejsce Wielka Improwizacja? jakie znaczenie ma to dla jej wydźwięku? 2.Interpretacja sensu pierwszej zwrotki Improwizacji zwracając uwagę na: a)Jak Konrad postrzega swoje relacje z innymi ludźmi, z czego to wynika? b)wyszukaj fragmenty w których Konrad mówi o mocy swojej poezji 3.Znajdź fragmenty w których Konrad mówi o sobie jako twórcy.
Wielka Improwizacja ma miejsce w celi klasztoru bazylianów w Wilnie, zamienionej w więzienie carskie.
Ukazuje sprzeczność: bohater chce się zbratać z narodem, lecz jednocześnie domaga się od Boga władzy jemu równej nad narodem, którą chce użyc dla uszczęśliwienia narodu i człowieka.
Zarysowuje kryzys romantycznej koncepcji poezji.
2.
a) Konrad jest skazany na samotność, ale jednocześnie sam tę samotność wybiera.
"Depcę was, wszyscy poeci"- uważa, że jest lepszy od wszystkich innych poetów.
Zwraca się ku Bogu, szukając w nim właściwego sobie słuchacza - poczucie wielkości.
b) „... Jam jest posąg człowieka, na posągu świata...” Jako poeta chce „wedrzeć się na umysłów górę, stanąć na ludzkich myśli piramidzie”. Wierzy, że siłą swojego uczucia może obalać trony, zwoływać ludy, budzić narody.
3.
„... Ja mistrz! Ja mistrz wyciągam dłonie!...” - wizja, w której dosięga nieba. Metafora niezwykłej zdolności do tworzenia pieśni, porównanie do Boga (który też tworzył).
Wielka Improwizacja ma miejsce w celi klasztoru bazylianów w Wilnie, zamienionej w więzienie carskie.
Ukazuje sprzeczność: bohater chce się zbratać z narodem, lecz jednocześnie domaga się od Boga władzy jemu równej nad narodem, którą chce użyc dla uszczęśliwienia narodu i człowieka.
Zarysowuje kryzys romantycznej koncepcji poezji.
2.
a) Konrad jest skazany na samotność, ale jednocześnie sam tę samotność wybiera.
"Depcę was, wszyscy poeci"- uważa, że jest lepszy od wszystkich innych poetów.
Zwraca się ku Bogu, szukając w nim właściwego sobie słuchacza - poczucie wielkości.
b)
„... Jam jest posąg człowieka, na posągu świata...”
Jako poeta chce „wedrzeć się na umysłów górę, stanąć na ludzkich myśli piramidzie”. Wierzy, że siłą swojego uczucia może obalać trony, zwoływać ludy, budzić narody.
3.
„... Ja mistrz!
Ja mistrz wyciągam dłonie!...” - wizja, w której dosięga nieba. Metafora niezwykłej zdolności do tworzenia pieśni, porównanie do Boga (który też tworzył).