Obejrzyj fragment spektaklu Teatru Telewizji w reżyserii Gustawa Ho loubka. Następnie odpowiedz na pytania. 1. Jakie jest Twoje ogólne wrażenie na temat obejrzanej adaptacji sztuki ? 2. Jakiej problematyki dotyczy spektakl ? 3. Czy rekwizyty pojawiające się w przedstawieniu pełnią szczególną funkcję ? Uzasadnij odpowiedź. 4. Jak oceniasz scenografię ? Czy je
edekkozlowski1
Spektakl "Dwa teatry" Jerzego Szaniawskiego - reż. Gustawa Holoubka, Teatr TV 1998r. 1. Sztukę Szaniawskiego, którą napisał w 1946 roku wystawiano w TV trzykrotnie (wcześniej - 1962, reż. Jerzy Antczak, 1972 - reż. Kazimierz Braun). Adaptacja, wizja Holoubka jest najpełniejsza - mimo pominięcia jednej z części sztuki - z powodu specyficznej atmosfery, którą znajdujemy w prozie Szaniawskiego. Reżyser doskonale wczuł się w specyfikę powieści i doskonale odwzorował poetykę pierwowzoru. 2. "Dwa teatry" zawierają sceny z życia i ze snów, marzeń, sytuacji metafizycznych. Obydwa "konkurujące" ze sobą teatry mają ze sobą wiele wspólnego, ale różni je miejsce - realny teatr, "Małe zwierciadło". którego dyrektorem jest Holoubek, mieści się w zrujnowanej, powojennej Warszawie. "Teatr snów", scena marzeń, metafizyki, którego dyrektorem został poeta, przynoszący w realnym życiu niekiedy swoje teksty i propozycje wystawienia sztuki, której treść była niewiele dłuższa od tytułu. takie przedstawienia mogą mieć miejsce w innym wymiarze, w innej, poetycznej rzeczywistości. 3. Rekwizyty, stroje są typowe dla połowy lat 40. XX w. Meble, dekoracje, wystrój wnętrz pomagają widzowi przenieść się w scenerię realnego teatru, gdzie aktorzy, dyrekcja, obsługa sceny i zaplecza technicznego żyją i tworzą. 4. Scenografia autorstwa Ewy i Andrzeja Przybyłów jest bardzo staranna i świetnie skomponowana. Przedstawia np. wnętrze gabinetu dyrektora z typowymi mieszczańskimi elementami wyposażenia, okiennymi zasłonami, biurkiem i meblami. Panuje tu pełen ciepła i intymności nastrój. Z kolei w innej części przedstawienia znajdujemy się w leśniczówce, której wnętrze także została bardzo sugestywnie zaprojektowane i przedstawione.
1. Sztukę Szaniawskiego, którą napisał w 1946 roku wystawiano w TV trzykrotnie (wcześniej - 1962, reż. Jerzy Antczak, 1972 - reż. Kazimierz Braun). Adaptacja, wizja Holoubka jest najpełniejsza - mimo pominięcia jednej z części sztuki - z powodu specyficznej atmosfery, którą znajdujemy w prozie Szaniawskiego. Reżyser doskonale wczuł się w specyfikę powieści i doskonale odwzorował poetykę pierwowzoru.
2. "Dwa teatry" zawierają sceny z życia i ze snów, marzeń, sytuacji metafizycznych. Obydwa "konkurujące" ze sobą teatry mają ze sobą wiele wspólnego, ale różni je miejsce - realny teatr, "Małe zwierciadło". którego dyrektorem jest Holoubek, mieści się w zrujnowanej, powojennej Warszawie. "Teatr snów", scena marzeń, metafizyki, którego dyrektorem został poeta, przynoszący w realnym życiu niekiedy swoje teksty i propozycje wystawienia sztuki, której treść była niewiele dłuższa od tytułu. takie przedstawienia mogą mieć miejsce w innym wymiarze, w innej, poetycznej rzeczywistości.
3. Rekwizyty, stroje są typowe dla połowy lat 40. XX w. Meble, dekoracje, wystrój wnętrz pomagają widzowi przenieść się w scenerię realnego teatru, gdzie aktorzy, dyrekcja, obsługa sceny i zaplecza technicznego żyją i tworzą.
4. Scenografia autorstwa Ewy i Andrzeja Przybyłów jest bardzo staranna i świetnie skomponowana. Przedstawia np. wnętrze gabinetu dyrektora z typowymi mieszczańskimi elementami wyposażenia, okiennymi zasłonami, biurkiem i meblami. Panuje tu pełen ciepła i intymności nastrój. Z kolei w innej części przedstawienia znajdujemy się w leśniczówce, której wnętrze także została bardzo sugestywnie zaprojektowane i przedstawione.