"Dziady" Adama Mickiewicza to niejako kodeks praw moralnych. Nauki przekazywane przez duchy, które mówią jak żyć, aby dostać się do nieba. Przekazują mam ,że trzeba zaznać smutki, goryczy, że należy być człowiekiem dla innych ludzi oraz liczyc sie z uczuciami innych. Jako pierwsze pojawiają się duchy lekkie- aniołki Józio i Rózia, przekonują nas o potrzebie i sensie ludzkiego cierpienia: "kto nie dozna goryczy ni razu , Ten nie dozna słodyczy w niebie" Słowa te niosą za sobą stare i uniwersalne przysłowie , iż cierpienie jest nieodłącznym składnikiem ludzkiego życia i kto nie doświadczy ten nie zasłuży na szczęście wieczne. Drugi zjawia sie duch ciężki -widno złego pana ,dla którego nie ma żadnego ratunku. Umarły właściciel wioski skazany jest na wieczną mękę, a to wszystko przez złe postępowanie za życia. Widmo ostrzega ludzi słowami : " bo kto nie był ni razu człowiekiem, Temu człowiek nic nie pomoże " Duch informuje nas , że jeśli czyniło sie zło , nie można liczyć na ludzką pomoc .JEst to najważniejsze przesłanie moralne utworu , mądrość ponadczasowa , doświadczenia przez każdego z nas. Jest najważniejszą wartością codzienną, potwierdzającą prawdę o byciu człowiekiem , o godności i szlachetności. Dążenie do pełni człowieczeństwa to najważniejsze zadanie człowieka. Następny duch młodej pasterki Zosi ukazuje nam jeszcze jedną prawdę życiową "kto nie dotknął ziemi ni razu , Ten nigdy nie może byc w niebie " Mówi nam, że aby być szczęśliwym po śmierci, trzeba za życia umieć kochać, nie unikać kontaktu z innymi ludźmi, nie odcinać sie od świata. Adam Mickiewicz formuje kanon wartości, dzięki którym można dostąpić wiecznego szczęścia. Zgodnie z tym kanonem człowieczeństwo to : cierpienie, współczucie, miłosierdzie, zdolność do odwzajemniania uczuć, miłość.
"Dziady" Adama Mickiewicza to niejako kodeks praw moralnych. Nauki przekazywane przez duchy, które mówią jak żyć, aby dostać się do nieba. Przekazują mam ,że trzeba zaznać smutki, goryczy, że należy być człowiekiem dla innych ludzi oraz liczyc sie z uczuciami innych.
Jako pierwsze pojawiają się duchy lekkie- aniołki Józio i Rózia, przekonują nas o potrzebie i sensie ludzkiego cierpienia:
"kto nie dozna goryczy ni razu , Ten nie dozna słodyczy w niebie"
Słowa te niosą za sobą stare i uniwersalne przysłowie , iż cierpienie jest nieodłącznym składnikiem ludzkiego życia i kto nie doświadczy ten nie zasłuży na szczęście wieczne.
Drugi zjawia sie duch ciężki -widno złego pana ,dla którego nie ma żadnego ratunku. Umarły właściciel wioski skazany jest na wieczną mękę, a to wszystko przez złe postępowanie za życia. Widmo ostrzega ludzi słowami :
" bo kto nie był ni razu człowiekiem, Temu człowiek nic nie pomoże "
Duch informuje nas , że jeśli czyniło sie zło , nie można liczyć na ludzką pomoc .JEst to najważniejsze przesłanie moralne utworu , mądrość ponadczasowa , doświadczenia przez każdego z nas. Jest najważniejszą wartością codzienną, potwierdzającą prawdę o byciu człowiekiem , o godności i szlachetności. Dążenie do pełni człowieczeństwa to najważniejsze zadanie człowieka.
Następny duch młodej pasterki Zosi ukazuje nam jeszcze jedną prawdę życiową "kto nie dotknął ziemi ni razu , Ten nigdy nie może byc w niebie "
Mówi nam, że aby być szczęśliwym po śmierci, trzeba za życia umieć kochać, nie unikać kontaktu z innymi ludźmi, nie odcinać sie od świata.
Adam Mickiewicz formuje kanon wartości, dzięki którym można dostąpić wiecznego szczęścia. Zgodnie z tym kanonem człowieczeństwo to : cierpienie, współczucie, miłosierdzie, zdolność do odwzajemniania uczuć, miłość.