Odzyskanie niepodległości dawało państwu polskiemu możliwość prowa-dzenia określonej polityki naukowej, a przed samą nauką stawiało zadanie integracji życia, rozwoju organizacyjnego, a także zachowania tradycyjnych wartości z wolnością nauk i etosem uczonego na czele. Wyrazem wolności nauki miało być istnienie jej autonomicznych instytucji – zetatyzowanych uczelni oraz towarzystw utworzonych przez środowiska naukowe i mających pozapaństwowy charakter. W tym okresie brakowało konsekwentnej polityki naukowej państwa, chociaż istniały próby koordynacji pracy w skali ogólnopolskiej, podejmowane przez ludzi nauki (S.Michalski). Nastąpił znaczny rozwój towarzystw naukowych ogólnych i specjalistycznych – w 1938 było ich łącznie 349. Formułowały one społeczna politykę naukową, utrzymywały szerokie kontakty naukowe z zagranicą i popierały badania w wybranej dyscyplinie.
Odzyskanie niepodległości dawało państwu polskiemu możliwość prowa-dzenia określonej polityki naukowej, a przed samą nauką stawiało zadanie integracji życia, rozwoju organizacyjnego, a także zachowania tradycyjnych wartości z wolnością nauk i etosem uczonego na czele. Wyrazem wolności nauki miało być istnienie jej autonomicznych instytucji – zetatyzowanych uczelni oraz towarzystw utworzonych przez środowiska naukowe i mających pozapaństwowy charakter. W tym okresie brakowało konsekwentnej polityki naukowej państwa, chociaż istniały próby koordynacji pracy w skali ogólnopolskiej, podejmowane przez ludzi nauki (S.Michalski). Nastąpił znaczny rozwój towarzystw naukowych ogólnych i specjalistycznych – w 1938 było ich łącznie 349. Formułowały one społeczna politykę naukową, utrzymywały szerokie kontakty naukowe z zagranicą i popierały badania w wybranej dyscyplinie.