Question

napiszcie mi:

1.opracowanie na temat pierwotniaków

2. Budowa i czynnosci zyciowe przedtswicieli krolestwa Protista

3. Organizmy żyjące w wodach słodkich ; opis stułbi i rozwilitka

daje najjjj i 30pkt

Answer 1

1.

Srodowiskiem ich życia jest głównie woda: słona oraz słodka. Mogą w niej swobodnie pływać (jak Euglena) lub siedzieć na dnie (stentor). Z kolei formy pasożytnicze bytują w innych, żywych organizmach, czerpiąc z nich korzyści. Tak czynią m.in. wspomniany wcześniej zarodziec malarii czy rzęsistek pochwowy, świdrowiec gambijski. Przy braku wody pierwotniaki mogą zapaść w stan anabiozy, kiedy to redukują czynności życiowe do minimum.

 

BUDOWA

 

Błona cytoplazmatyczna (jedno- lub wielowarstwowa) u zarodziowców nie posiada żadnych wzmocnień, natomiast u wiciowców posiada pasemka włókien, które ją usztywniają. U orzęsków z kolei w błonie jest wiele pasemek włókien biegnących w różnych kierunkach.

 

Jądro może być jedno lub kilka identycznych. Jedynie orzęski odbiegają od tej reguły i posiadają dwa różnorodne jądra: mikro- (odpowiada za rozmnażanie) i makronukleus (odpowiada za czynności życiowe).

 

Do wydalania metabolitów pierwotniaki używają wodniczek tętniących, które także stanowią podstawę w regulacji ciśnienia osmotycznego komórki.

 

W odżywianiu u pierwotniaków dominuje przede wszystkim heterotrofia (za wyjątkiem samożywnych Euglenin). Do pozbywania się niestrawionych cząstek pokarmowych pozakomórkę służą wodniczki pokarmowe. Samo pobieranie pokarmu odbywa się przezfagocytozę (duże cząsteczki pokarmowe), pinocytozę (do płynnych pokarmów) lub wchłanianie (z wykorzystaniem błony; wchłanianie prostych, niewymagających trawienia cząstek)

 

Oddychanie może być tlenowe lub beztlenowe (u pasożytów). Zachodzi poprzez całą powierzchnię błony.

 

Rozmnażanie jest bezpłciowe - przez dzielenie się podłużne komórki (u wiciowców) lub poprzeczne (u orzęsków). Orzęski dodatkowo koniugują - czyli wymieniają między sobą część DNA.

 

ZNACZENIE PIERWOTNIAKÓW

są pożywieniem wielu zwierząt filtrują wodę trawią celulozę tworzą pokłady skał wapiennych (z pancerzy otwornic) w słodkich wodach są biowskaźnikami do sprawdzania czystości wód

2.Protisty - jedno z pięciu wyróżnianych obecnie królestw organizmów żywych, obejmujące te eukarionty, które pozostały po wyłączeniu organizmów zaliczonych do zwierząt, roślin i grzybów. Większość protistów to jednokomórkowce, zdarzają się też wielokomórkowce, a nawet organizmy zbliżone do tkankowego poziomu organizacji. Wśród nich są organizmy tak małe jak jednokomórkowe pierwotniaki i tak ogromne jak brunatnica osiągająca długość 60 m. Chociaż większość protistów to mikroskopijnej wielkości organizmy jednokomórkowe, niektóre z nich tworzą kolonie, inne są komórczakami, a jeszcze inne wielokomórkowcami nie posiadającymi wyspecjalizowanych tkanek. Protisty można podzielić na podstawie sposobu odżywiania na samożywne i cudzożywne. Rozmnażają się przez podział komórki, czasem jednak spotyka się też rozród płciowy. Wielokomórkowce rozmnażają się za pomocą zarodników. Protisty poruszają się za pomocą pełzania, ruchów rzęsek i wici, ruchów błonki falującej.

Budowa
Protisty wykształciły pellikulę, czyli błonę komórkową podścieloną utworami błoniastymi (w efekcie wzmocniona została cała konstrukcja). Jej dodatkową właściwością jest duża elastyczność, pozwalającą na poruszanie się ruchem ameboidalnym. Komórki protistów wypełnia cytoplazma, najczęściej podzielona na zewnętrzną ektoplazmę oraz ulokowaną centralnie w komórce endoplazmę. U protistów wyróżnia się wyspecjalizowane organelle ruchowe:
- wić, rzęska - twory identyczne pod względem konstrukcji, różniące się jednak liczbą, wielkością oraz tym, że rzęski połączone są włókienkami pod warstwą błony komórkowej, co pozwala na skoordynowanie ich ruchów.
- nibynóżki - ich działanie polega na przelewaniu cytoplazmy do różnych rejonów komórki, a co za tym tworzenie uwypukleń czy wypustek komórki; pozwala to na przemieszczanie się ruchem ameboidalnym oraz na "oblewanie" ciała potencjalnej ofiary.

Odżywianie
Protisty to organizmy, które odżywiają się autotroficznie (samożywne i poprzez fotosyntezę) oraz miksotroficznie (zależnie od panujących warunków środowiska, czyli zarówno autotroficznie jak i heterotroficznie).

Sposoby rozmnażania się protistów:
- bezpłciowo - zazwyczaj rozmnażanie polega wtedy na podziale mitotycznym komórki - powstają dwie komórki potomne o jednakowym podłożu genetycznym, co prowadzi do szybkiego zwiększenia liczby osobników danego gatunku. Zasadniczą wadą jest brak zmienności genetycznej.
- płciowo - rozmnażanie płciowe prowadzi do powstawania nowych osobników o zmodyfikowanym materiale genetycznym. Nie dość, że gamety pochodzą od różnych osobników, to na dodatek podczas procesu rozmnażania dokonuje się ich "mieszanie". Wyróżniamy też proces płciowy - koniugację. Nie jest to rozmnażanie, a tylko wymiana genów pomiędzy dwoma osobnikami

 

3.Stułbia-

Żyją w wodach słodkich, głównie w strefach przybrzeżnych jezior i wodach wolno płynących. Stułbia oddycha całą powierzchnią ciała.. Występuje w postaci polipa. Jego ciało ma długość od kilku milimetrów do 3 cm. Żyje pojedynczo, przyczepiając się do podłoża za pomocą stopy. Polip ma kształt worka. W jego części dolnej wyróżnia się stopę, a w górnej otwór gębowy, pełniący jednocześnie funkcję otworu odbytowego. Wokół otworu gębowego występują ramiona, na których znajdują się komórki parzydełkowe zawierające płyn, za którego pomocą stułbie paraliżują schwytane drobne zwierzęta. Komórka parzydełkowa może być użyta tylko raz i zastąpiona jest zaraz następną.

Stułbie żywią się drobnymi skorupiakami, pierścienicami i larwami owadów.

Rozmnażają się bezpłciowo przez pączkowanie i płciowo. W dolnej części pojawiają się uwypuklenia, tworząc zgrubienie zwane pączkiem. Pączek ten rośnie i powstaje z niego nowa stułbia. Po pewnym czasie oddziela się od organizmu macierzystego i rozpoczyna samodzielne życie.

Wyróżniają się też szczególną zdolnością odtwarzania uszkodzonych części ciała.

 

Rozwielitka-

Dafnie mają 2 pary odnóży głowowych, z których druga para stanowi główny narząd ruchu oraz 5 par odnóży tułowiowych, pełniących funkcje filtracyjne. Zamieszkują  zbiorniki słodkowodne . Rozwielitki poruszają się skokami. Rozmiary ich ciała wahają się od 1 mm do 6 mm. Samce, które są znacznie mniejsze od samic, pojawiają się okresowo, głównie przed porą zimową, potrzebne do zapłodnienia tzw. jaj zimowych, z których wylęgają się samice rozmnażające się partenogenetyczne. Zjawisko to nazywane jest heterogonią i zależne jest od warunków zewnętrznych. Jakkolwiek istnieją klony obligatoryjnie partenogenetyczne.

Jaja o natychmiastowym rozwoju noszone są przez samice na grzbiecie pod  pancerzem  w komorze lęgowej (kładce jajowej) do momentu usamodzielnienia się  potomstwa. Jaja zimowe przechodzą przez okres obligatoryjnego spoczynku, nie rozwijają się w komorze lęgowej lecz uwalniane są w chitynowym epgippium  (forma przetrwalna) do środowiska, gdzie oczekują na nadejście sprzyjających warunków życiowych. Stan spoczynku trwać może do kilkudziesięciu lat[.

Odżywianie

Rozwielitki żywią się zawiesiną organiczną, którą odfiltrowują z wody.

 

 

Sory ze tak dużo ale to są dość trudne pytanka :)