Bajka to utwór epicki pisany prozą lub wierszem, zawierający naukę moralną. Niezwykłą popularność i rangę jednego z gł. gat. literackich zyskała bajka w oświeceniu (m. in. satyryczne "Bajki niektóre Ezopa" S Trembeckiego, sentymentalne i refleksyjne Bajki F.D. Kniaźnina, przełamujące wzór lafontainowski, orginalne, zwięzłe konstrukcyjnie, nasycone gorzką, filozoficzną refleksją nad ułomnością ludzkiej natury "Bajki i przypowieści" oraz bardziej zróżnicowane pod względem form. lit. i tematów "Bajki nowe" I. Krasickiego)
Krasicki w swoich bajkach realizuje zasadę "ucząc-bawić" krytykując i ośmieszając wady ludzkie i błędy wynikające z obyczajowości polskiej. Dydaktyzm był jednym z najważniejszych celów literatury polskiego oświecenia, w bajkach pouczanie ma formę morału, często nie wyrażonego wprost, ale który należy odczytać z przedstawionej sytuacji. Bajki nie tylko uczą, ale również bawią za pomocą komizmu bohaterów i sytuacji czy też zderzenia cech charakteru gry językowej i krótkiej zwięzłej formy. Głupota naiwność i pycha zostają w bajkach ośmieszone i ukarane, zwycięża zaś spryt i siła.
Bajka to utwór epicki pisany prozą lub wierszem, zawierający naukę moralną. Niezwykłą popularność i rangę jednego z gł. gat. literackich zyskała bajka w oświeceniu (m. in. satyryczne "Bajki niektóre Ezopa" S Trembeckiego, sentymentalne i refleksyjne Bajki F.D. Kniaźnina, przełamujące wzór lafontainowski, orginalne, zwięzłe konstrukcyjnie, nasycone gorzką, filozoficzną refleksją nad ułomnością ludzkiej natury "Bajki i przypowieści" oraz bardziej zróżnicowane pod względem form. lit. i tematów "Bajki nowe" I. Krasickiego)
Krasicki w swoich bajkach realizuje zasadę "ucząc-bawić" krytykując i ośmieszając wady ludzkie i błędy wynikające z obyczajowości polskiej. Dydaktyzm był jednym z najważniejszych celów literatury polskiego oświecenia, w bajkach pouczanie ma formę morału, często nie wyrażonego wprost, ale który należy odczytać z przedstawionej sytuacji. Bajki nie tylko uczą, ale również bawią za pomocą komizmu bohaterów i sytuacji czy też zderzenia cech charakteru gry językowej i krótkiej zwięzłej formy. Głupota naiwność i pycha zostają w bajkach ośmieszone i ukarane, zwycięża zaś spryt i siła.