Question

Napisz wywiad z osobą dorosłą na jeden z podanych tematów:

a) współczesna młodzież

b) sukces

c) miłość

Proszę o szybką pomoc minimum na 1,5 strony A5 max 2

Answer 1

c) 
- Cześć! Pozwól, że zadam Ci parę pytań.
- Prosze pytaj.

1. Skąd wiadomo, że jest się zakochanym?

To się czuje. Uczucie temu towarzyszące są niezwykłe więc napewno nie można tego przeoczyć.

2. Jakie są objawy miłości?

Ciągle myśli się o tej osobie, snuje marzenia i sny na jej temat. W jej obecności serce wali tak mocno, a nawet jej najmniejsze spojrzenie czy uśmiech sprawia wielką radość. Ma się ochotę odfrunąć! 

3. Czy łatwo je rozpoznać?

Tak bardzo łatwo. Są one widoczne nie tylko dla nas, ale i dla innych osób nas obserwujących.

4. Czy można po miłości się przyjaźnić?

Oczywiście, że można. Jest wiele par, które po pewnym czasie, stwierdzili, że nic ich nie łączy. Stają się wtedy zwykłymi przyjaciółmi. Idą w dwie różne strony, ale mogą na siebie liczyć i sobie ufają.

5. Czy warto się zakochać?

Pewnie, że tak. To uczucie jest... niepowtarzalne, cudowne. Lekko stąpa się po ziemi - prawie unosi. Osoba zakochana jest szczęśliwa, świat staje się piękniejszy, radosny i już nie tak wrogo nastawiony. 

6. Co daje nam miłość?

Jeśli jest odwzajemniona to radość - radość z każdej chwili życia, pewność siebie i rozkwitnięcie w oczach swoich i najbliższych. A przy okazji ta rodość udziela się i innym. Zakochani patrzą na świat przez różowe okulary.

7. Jakie osoby mogą zwrócić twoją uwagę?

W zasadzie to wygląd nie ma znaczenia, ale oglądam się za wysokimi brunetami, o niebieskich oczach. Silnym i umięśnionym. 

8. Jaki według Ciebie powinien mieć charakter?

Przede wszystkim odważny, nie chowający się po kątach i nie stroniący od ludzi. Pewny siebie i świadomy swoich celów. Powinien mieć poczucie humoru i nutę romantyczności.

9. Szukasz miłości, czy czekasz, aż miłość znajdzie Ciebie?

Właściwie to nie zastanowiałam się nad tym. Nie szukam zaciekle drugiej połówki. Raczej uważam, że to przyjdzie niespodziewanie tak samo od siebie.

10. Skąd będziesz wiedziała, że to miłośc? 

Tak jak już mówiłam wcześniej to się czuje. Trzeba tylko w to uwieżyć, dać temu szansę, a samo się rozwinie.

- Dziękuję Ci bardzo za rozmowę.
- Ja również dziekuję. Dowidzenia.

b) - Dzień dobry. Wiem, że pani zdobyła wiele nagród. Jak się pani z tym czuje ?
Otylia J. : - Hmm... Jestem z tego powodu bardzo zadowolona, ale ni czuje się lepsza od innych. Też mam swoje problemy i złe strony życia.
- A od kiedy pani marzyła o takiej karierze ? Czy wiedziała pani od samegom początku, że panią czeka takie wspaniałe życie ?
- Myślę, że już jako dziecko chciałam być gwiazdą i świecić. Ale nie chciałam pieniędzy. Lubiłam ludzi i lubiłam dawać im radość z tego, że mnie mają.
- No, tzn., że pani ma piękne poglądy na życie. A jak długo pani odnosi te sukcesy ? Kiedy się to zaczęło ?
- Gdy chodziłam do szkoły, już zapisywałam się na kursy pływackie i szłam już po schodkach coraz wyżej, i wyżej, wyżej...
- Czy pani sukcesy wprowadzają jakąś zmianę w pani życiu ? Nie może pani prowadzić życia prywatnego ?
- Nie. Kariera mi w niczym nie przeszkadza. Po prostu mam ustalony grafik dnia i żyję razem z rodziną, która sama mi w wielu rzeczach oraz problemach pomaga.
- Czy są jakieś minusy pani sukcesów ?
- Uważam, że nie. Nigdy nikogo swoimi wygranymi nie zraniłam i wydaje mi się,że na to wszystko sama sobie zapracowałam.
- Dobrze. Więc dziękujemy, Pani Otylio, że zgodziła się nam pani udzielić wywiadu. Życzę dalszych sukcesów.

a) - Przepraszam, czy mógłbym zadać krótkie pytanie?
- Tak, jasne.
- Czy wierzysz w miłość?
- Hmmm, no tak skonstruowane pytanie pozostawia mi duże pole manewru, więc odpowiem: "Tak, kocham swoich rodziców bardzo mocno, więc, tak, wierzę w miłość".
- Ale mnie chodzi o taką miłość chłopaka do dziewczyny.
- Aha, ale tego Pan nie powiedział od razu. Zresztą nieważne. Czy wierzę w miłość między kobietą a mężczyzną? To dla mnie bardzo trudne pytanie. Niemniej ogólnie rzecz biorąc muszę stwierdzić, że wierzę w nią. Jednak jeśli spyta się mnie Pan o to czy wierzę, że przenosi góry to odpowiem, że to całkiem inna historia.
- A czy wierzysz, że miłość potrafi przenosić góry?
- (Hehe) Wie Pan, to już zupełnie inna historia. Istotnie mówi się o tym, że to uczucie potrafi przenosić góry, ale czy nie jest to tylko pusty frazes jakich pełno w naszym życiu? Według mnie nie istnieje nic takiego jak "przenosiciel" gór; no może z wyjątkiem procesów geologicznych, ale te z kolei, jak Pan wie, są niesłychanie długotrwałe, więc znów, jest to zupełnie inna historia. Jeśli chce Pan wiedzieć czym jest dla mnie miłość między kobietą a mężczyzną to Panu powiem. A więc to ni mniej nie więcej zwykłe poczucie przywiązania, jedności, zrozumienia, sympatii i kilka tym podobnych. To ni mniej ni więcej spędzanie ze sobą czasu w większym stopniu niż z innymi ludźmi z naszego otoczenia. I gwoli jasności, nie ma ona raczej nic wspólnego z wersją bajkowo-filmowo-książkową i potrafi być tak samo nietrwała jak nasze istnienie. Co więcej potrafi też nieść ze sobą pokłady cierpienia, co jest naturalnie odwrotną funkcją, którą pierwotnie ma pełnić. Wie o tym chyba każdy człowiek, który stracił swoją miłość. Bo właśnie wtedy gdy się ją traci, zaczyna się zadawać pytania co do cholery stało się z tą miłością, która potrafi góry przenosić? Ano stało się to, że istnieje właśnie tylko w filmach, bajkach i książkach; nie doszukujmy się jej w prawdziwym życiu. Nie twórzmy mitów o istnieniu czegoś, co tak naprawdę nie istnieje, bo to tylko przeszkadza nam w naszym życiu stwarzając złudne nadzieje.
- A czy nie uważasz, że...
- Nie, nie uważam.
- Dobrze, dziękuję bardzo w takim razie.
- Proszę bardzo.

Jest to troche więcej niż 1, 5 strony ale możesz sobie to skrucić bez paru pytan :) mam nadzieje ze jest dobre .