Znaczenie tytułu "Ludzie bezdomni" S.Żeromskiego jest znaczeniem uniwersalnym (ponadczasowym, zawsze aktualnym) w powieści. Dotyka bezdomności w wielu wymiarach ludzkiej egzystencji. Pierwszy wymiar bezdomności to utrata domu rodzinnego i dającego poczucie bezpieczeństwa.
Ludzie bezdomni to ludzie, którzy nie maja własnego domu oraz miejsca zamieszkania. Są to nędzarze paryscy z domu noclegowego, klasa robotnicza wegetująca w tragicznych wrunkach mieszkaniowych, praktycznie bez dachu nad głową. Przede wszystkim jest to ludność żydowska mieszkająca w folwarku co nie przypominało domu. Ludzie ci mieszkali w warunkach uwłaczających godności.
W powieści pokazana została ludność żydowska zamieszkująca ciasne i brudnde pomieszczenia w warunkach uwłaczających. W tych pomieszczeniach są chorzy, kalecy, umierający i rodzące małe dzieci kobiety. Wszędzie tam są zarazki a w jednym pomieszczeniu robi sie wszystko.
Ludność wiejska także jest biedna. Ludzie tam niedojadają, brakuje im odpowiednich surowców do życia. Ludzie dosyć często mieszkają ze zwierzętami a dzieci są "hodowane" zamiast wychowywane. W pomieszczeniach zamiast podłogi jest klepisko, zaś na nim są odchody zwierząt i brud.
Ludzie w Cisach bali się wydatków finansowych, nie chcieli żadnych zmian gdyż cenili sobie spokój i stabilizację. Są to ludzie starsi i wygodni, których drażni przedsiębiorczość i nadmierna aktywność społeczna. Źródłem chorób wśród ludności była mordercza praca, niewłasciwe odżywianie oraz brak higieny.
Oprócz bezdomności w dosłownym znaczeniu S.Żeromski ukazuje w swej powieści bezdomnych innego rodzaju:
Tomasz Judym, jako służebnik idei, rezygnuje z mozliwości posiadania własnego domu oraz rodziny. Jest to rodzaj bezdomności ideowej, wynikającej z morlanego nakazu niesienia pomocy innym ludziom. Wiktor, brat tomasza który opuszcza rodzinny dom i wyrusza w świat, szukając lepszego życia oraz "za chlebem". Zabiera ze sobą całą rodzinę na niepewny los. Jego bezdomnosc ma podłoże społeczno-ekonomiczne oraz polityczne. Jest to bezdomnośc konieczna. Joanna Podborska, jej bezdomność ma podłoże społeczne, wynikające ze śmierci rodziców i utraty rodzinnego majątku. Jej odejście w świat z domu wujostwa jest wynikiem własnej decyzji, gdyż nie mogła zaakceptować ich sposobu życia. Wacław, jest on człowiekiem bezdomnym gdyż został pozbawiony mozliwości powrotu do ojczyzny. Jego smierć z dala od Polski jest symbolem bezdomności całego narodu, poddanego represjom po upadku powstania styczniowego. Leszczykowski, jego bezdomnosc ma podłoże polityczne, którego "burza wyrzuciła z kraju" czyli nie mógł on wrócić do ojczyzny za udział w powstaniu styczniowym. Korzecki, jest bezdomny duchowo, wynika to z ideowego zagubienia i samotności charakterystycznej dla pokolenia schyłku wieku, czyli dekadentów, znajdujących często jedyny sposób ucieczki od problemów tego świata w samobójstwie.
Znaczenie tytułu "Ludzie bezdomni" S.Żeromskiego jest znaczeniem uniwersalnym (ponadczasowym, zawsze aktualnym) w powieści. Dotyka bezdomności w wielu wymiarach ludzkiej egzystencji. Pierwszy wymiar bezdomności to utrata domu rodzinnego i dającego poczucie bezpieczeństwa.
Ludzie bezdomni to ludzie, którzy nie maja własnego domu oraz miejsca zamieszkania. Są to nędzarze paryscy z domu noclegowego, klasa robotnicza wegetująca w tragicznych wrunkach mieszkaniowych, praktycznie bez dachu nad głową. Przede wszystkim jest to ludność żydowska mieszkająca w folwarku co nie przypominało domu. Ludzie ci mieszkali w warunkach uwłaczających godności.
W powieści pokazana została ludność żydowska zamieszkująca ciasne i brudnde pomieszczenia w warunkach uwłaczających. W tych pomieszczeniach są chorzy, kalecy, umierający i rodzące małe dzieci kobiety. Wszędzie tam są zarazki a w jednym pomieszczeniu robi sie wszystko.
Ludność wiejska także jest biedna. Ludzie tam niedojadają, brakuje im odpowiednich surowców do życia. Ludzie dosyć często mieszkają ze zwierzętami a dzieci są "hodowane" zamiast wychowywane. W pomieszczeniach zamiast podłogi jest klepisko, zaś na nim są odchody zwierząt i brud.
Ludzie w Cisach bali się wydatków finansowych, nie chcieli żadnych zmian gdyż cenili sobie spokój i stabilizację. Są to ludzie starsi i wygodni, których drażni przedsiębiorczość i nadmierna aktywność społeczna. Źródłem chorób wśród ludności była mordercza praca, niewłasciwe odżywianie oraz brak higieny.
Oprócz bezdomności w dosłownym znaczeniu S.Żeromski ukazuje w swej powieści bezdomnych innego rodzaju:
Tomasz Judym, jako służebnik idei, rezygnuje z mozliwości posiadania własnego domu oraz rodziny. Jest to rodzaj bezdomności ideowej, wynikającej z morlanego nakazu niesienia pomocy innym ludziom. Wiktor, brat tomasza który opuszcza rodzinny dom i wyrusza w świat, szukając lepszego życia oraz "za chlebem". Zabiera ze sobą całą rodzinę na niepewny los. Jego bezdomnosc ma podłoże społeczno-ekonomiczne oraz polityczne. Jest to bezdomnośc konieczna. Joanna Podborska, jej bezdomność ma podłoże społeczne, wynikające ze śmierci rodziców i utraty rodzinnego majątku. Jej odejście w świat z domu wujostwa jest wynikiem własnej decyzji, gdyż nie mogła zaakceptować ich sposobu życia. Wacław, jest on człowiekiem bezdomnym gdyż został pozbawiony mozliwości powrotu do ojczyzny. Jego smierć z dala od Polski jest symbolem bezdomności całego narodu, poddanego represjom po upadku powstania styczniowego. Leszczykowski, jego bezdomnosc ma podłoże polityczne, którego "burza wyrzuciła z kraju" czyli nie mógł on wrócić do ojczyzny za udział w powstaniu styczniowym. Korzecki, jest bezdomny duchowo, wynika to z ideowego zagubienia i samotności charakterystycznej dla pokolenia schyłku wieku, czyli dekadentów, znajdujących często jedyny sposób ucieczki od problemów tego świata w samobójstwie.