Napisz wypracowanie na temat chorób: - zawał mięśnia sercowego - choroba wieńcowa - miażdzyca - nadciśnienie tetnicze
Wybrać jedno i opisac przynajmniej na kartke A4 Ma być solidne wypracowanie.
ania1807
Choroba wieńcowa serca zwana również chorobą niedokrwienną serca, przewlekłą niewydolnością sercową oraz niegdyś dławicą sercową lub dusznicą bolesną to choroba polegająca na niedostatecznym ukrwieniu serca, a co za tym idzie niewystarczającym zaopatrzeniu serca w tlen. Przyczyny Choroby serca i układu krążenia nie mają jednej przyczyny, zazwyczaj wpływ na ową chorobę ma kilka czynników, które akumulują się zwiększając tym samym ryzyko jej wystąpienia. W większości przypadków choroba wieńcowa ma podłoże miażdżycowe. U osób z miażdżycą, w ścianach naczyń wieńcowych odkładają się blaszki miażdżycowe (materiał tłuszczowy z krwi) spowalniając przepływ krwi i ograniczając powoli jej dopływ do mięśnia sercowego. Choroba ta jest najczęściej występującą chorobą układu krążenia w krajach rozwiniętych, zaś zawały serca bądź śmierć sercowa należą do najczęstszych przyczyn zgonów. Czynniki ryzyka Czynniki ryzyka choroby wieńcowej możemy podzielić na te, na które mamy wpływ i możemy je ograniczyć i te na które nie mamy wpływu. Czynniki niezależne od człowieka: - wiek - wraz z wiekiem rośnie ryzyko zachorowania. U kobiet ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej gwałtownie się zwiększa po menopauzie. Najczęściej chorują mężczyźni w wieku od 40 do 55 lat. W grupie osób starszych liczba zachorowań na ową chorobę dla obu płci jest podobna. - dziedziczność - jeśli ktoś z krewnych danej osoby (dziadkowie, rodzice, rodzeństwo) cierpiał na owe schorzenie w stosunkowo młodym wieku (mężczyźni przed 55 rokiem życia, kobiety przed 65 rokiem życia) istnieje u takiej osoby większe ryzyko rozwoju choroby. Jak dotąd nie jest jeszcze znany gen odpowiedzialny za rozwój choroby. - płeć - jak już wcześniej zostało wspomniane, częściej chorują mężczyźni. - pochodzenie etniczne Czynniki zależne od człowieka: - palenie tytoniu - czynnik ten znacząco zwiększa ryzyko rozwoju choroby niedokrwiennej serca. Palący mężczyźni są co najmniej dwukrotnie bardziej obciążeni ryzykiem wystąpienia choroby niż nie palący. - siedzący tryb życia - ludzie, którzy nie uprawiają jakiejkolwiek formy aktywności fizycznej (choćby nawet marszu) żyją krócej. - podniesiony poziom cholesterolu - według badań, zwiększenie cholesterolu ponad poziom 180 - 200 mg/ml znacząco podnosi ryzyko zachorowania na chorobę układu sercowo-naczyniowego. Jeśli chodzi o osoby dorosłe to już 10-procentowe przekroczenie poziomu cholesterolu ponad zalecaną wartość zwiększa ryzyko zachorowania na chorobę wieńcową o 30 proc. - nadciśnienie tętnicze - skuteczne leczenie nadciśnienia może zmniejszyć śmiertelność w chorobie wieńcowej. - cukrzyca - może przyspieszać procesy miażdżycowe. Do innych istotnych czynników ryzyka należy zaliczyć także otyłość (otyłość brzuszną), menopauzę, podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi, brak ćwiczeń oraz nadmierne spożycie napojów alkoholowych. Symptomy Wśród rodzajów choroby wyróżnia się: dławice piersiową stabilną, niestabilną, dławice odmienną, zawał serca, niedokrwienne uszkodzenie serca, nieme niedokrwienie, nagła śmierć sercowa. Najczęściej występuje dławica stabilna. Przejawem owego schorzenia jest coś w rodzaju dławienia, gniecenia lub pieczenia zlokalizowanego w klatce piersiowej za mostkiem. Ból zazwyczaj promieniuje do szyi, gardła, a także lewego lub prawego barku i towarzyszy mu niepokój, kołatanie serca, nudności, drętwienie rąk oraz zawroty głowy. W stabilnej postaci choroby ból pojawia się podczas wysiłku fizycznego i znika zaraz po jego zaprzestaniu. Zaobserwowano, że ból może pojawiać się rano po wstaniu z łóżka i podczas wykonywania codziennych czynności. Częstość występowania objawów nie jest regularna, mogą się pojawiać kilka razy w tygodniu, ale równie dobrze mogą występować rzadziej. U kobiet bóle wieńcowe przybierają inną formę, niż u mężczyzn. Zazwyczaj kobiety nie są w stanie dokładnie sprecyzować źródła bólu, określają go tym samym jako duszności. Istnieje czterostopniowa skala zaawansowania choroby wieńcowej: 1. Bóle dławicowe podczas ciężkich wysiłków fizycznych 2. Bóle dławicowe są znikome podczas zwykłych czynności, pojawiają się podczas np. szybkiego wchodzenia po schodach. 3. Znaczne dolegliwości np. podczas wolnego wchodzenia na pierwsze piętro. 4. Bóle dławicowe podczas spoczynku lub niewielkiego wysiłku. Istnieją również tzw. „nieme” (bezobjawowe) niedokrwienia wykrywane tylko podczas badania EKG. Podczas tej postaci choroby, dana osoba nie odczuwa żadnych bolesnych objawów schorzenia. W związku z tym pacjenci nie wiedząc o kryjącej się dolegliwości nie podejmują leczenia. Taki typ choroby nazywany jest cichym zabójcą. Objawem niestabilnej choroby wieńcowej jest ból zlokalizowany za mostkiem słabo reagujący na nitroglicerynę, zaś po ustąpieniu nawracający się z jeszcze większym natężeniem. Może on występować niezależnie od wykonywanego wysiłku fizycznego, czy stresu, np. ból nocny. W zawale serca ból jest bardzo mocny i trwa zazwyczaj długo (kilka godzin), czasami może ustępować, ale są to krótkie momenty. Oprócz bólu może wystąpić też duszność, pocenie się, kołatanie serca, zawroty głowy lub nawet zachwianie równowagi. Może występować także tzw. zawał bezobjawowy (niemy). Nie jest on jednak całkowicie pozbawiony symptomów. Przejawem tego schorzenia może być nagłe pogorszenie wydolności fizycznej, duszności, dodatkowe skurcze serca oraz różne arytmie serca. Zazwyczaj ból zawałowy jest pierwszym bólem wieńcowym odczuwanym przez osobę, która do tej pory uważała się za zdrową i sprawną fizycznie. Diagnoza Do najczęstszych badań diagnostycznych należą: - Elektrokardiogram (EKG) - jeśli pacjent nie przeżył wcześniej zawału serca, zapis EKG w stanie spoczynku jest prawidłowy. Tylko w czasie zdarzenia wieńcowego EKG jest w stanie wykryć chorobę i jej lokalizację. - Próba wysiłkowa - polega ona na wykonaniu EKG podczas wysiłku fizycznego. Badanie wykonuje się na tzw. rowerach ergometrycznych lub specjalnej bieżni. Ten rodzaj testu nie jest jednak wskazany dla osób bardzo starych lub niepełnosprawnych. - Próba wysiłkowa połączona ze scyntygrafią mięśnia serca - do krwi pacjenta pod koniec testu wysiłkowego podaje się specjalny radioaktywny znacznik, który ma zdolność wnikania do zdrowych komórek serca. Następnie za pomocą kamery dokonuje się pomiaru promieniowania, zaś aparat scyntygraficzny tworzy obraz mięśnia. Obszary słabo ukrwione z powodu zwężenia tętnic pojawiają się jako dziury w obrazie. - Echokardiografia - badanie przeprowadza się bo obciążeniu dobutaminą (lekiem przyspieszającym akcję serca), co jest odpowiednikiem próby wysiłkowej EKG. Dzięki tej metodzie można zbadać anatomie jam serca, ścian, zastawek sercowych, a także ich funkcjonowanie podczas pracy. Metoda ta nie pozwala jednak na bezpośrednie zobrazowanie tętnic wieńcowych. - Koronografia - badanie to umożliwia potwierdzenie rozpoznania choroby wieńcowej, lokalizacje zmian oraz zagrożenie, jakie z nich wynika. Metoda ta jest pomocna także przy ustalaniu leczenia. Leczenie Należy pamiętać, że leczenie ma charakter objawowy. Ogromną rolę w jego procesie odgrywa odpowiednia edukacja chorych. Istnieją 3 główne drogi leczenia schorzeń wieńcowych. Należą do nich modyfikacja stylu życia, leczenie lekami i zabiegi na tętnicach wieńcowych. Wśród leków wyróżniamy leki przeciwdławicowe (Nitrogliceryna i jej pochodne, Beta-blokery, Leki metaboliczne, Blok ery kanału wapniowego) - mają one za zadanie zapobieganie napadom dusznicy bolesnej. Istnieją także leki przeciwzakrzepowe (ich zadaniem jest zapobieganie powstawaniu skrzeplin) oraz leki obniżające poziom cholesterolu np. statyny, które zmniejszają poziom cholesterolu LDL. Do zabiegów wykonywanych na tętnicach zalicza się: pomostowanie naczyń wieńcowych i angioplastykę wieńcową. Jeśli chodzi o pierwszy rodzaj operacji to polega on na stworzeniu czegoś w rodzaju mostu omijającego zwężony fragment naczynia. Drugi rodzaj operacji polega na wprowadzeniu do zwężonego naczynia cewnika. Następnie na wysokości blaszki miażdżycowej wprowadzany jest balonik, który na kilkanaście sekund zostaje wypełniony płynem. Tym samym poszerza się światło zwężonej tętnicy. Metoda ta jest mało inwazyjna i nie wymaga znieczulenia ogólnego. Modyfikacja trybu życia to wszystkie te zabiegi, które polegają na ograniczeniu wpływu czynników ryzyka na rozwój choroby. Należy do nich m.in. zaprzestanie palenia, zwiększenie aktywności fizycznej, a także leczenie nadwagi, cholesterolu lub nadciśnienia. Profilaktyka Jak już wyżej zostało wspomniane, istotnym elementem w profilaktyce chorób wieńcowych jest należyta edukacja chorych. Znaczący wpływ na rozwój choroby odgrywa szereg czynników ryzyka zależnych od człowieka. Niezdrowy tryb życia (palenie papierosów, alkohol, brak ruchu itp.) istotnie zwiększają ryzyko rozwoju choroby. Dlatego też wykluczając powyższe elementy z życia codziennego możemy w pewnym stopniu ograniczyć prawdopodobieństwo rozwoju choroby wieńcowej.
Przyczyny
Choroby serca i układu krążenia nie mają jednej przyczyny, zazwyczaj wpływ na ową chorobę ma kilka czynników, które akumulują się zwiększając tym samym ryzyko jej wystąpienia. W większości przypadków choroba wieńcowa ma podłoże miażdżycowe. U osób z miażdżycą, w ścianach naczyń wieńcowych odkładają się blaszki miażdżycowe (materiał tłuszczowy z krwi) spowalniając przepływ krwi i ograniczając powoli jej dopływ do mięśnia sercowego. Choroba ta jest najczęściej występującą chorobą układu krążenia w krajach rozwiniętych, zaś zawały serca bądź śmierć sercowa należą do najczęstszych przyczyn zgonów.
Czynniki ryzyka
Czynniki ryzyka choroby wieńcowej możemy podzielić na te, na które mamy wpływ i możemy je ograniczyć i te na które nie mamy wpływu.
Czynniki niezależne od człowieka:
- wiek - wraz z wiekiem rośnie ryzyko zachorowania. U kobiet ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej gwałtownie się zwiększa po menopauzie. Najczęściej chorują mężczyźni w wieku od 40 do 55 lat. W grupie osób starszych liczba zachorowań na ową chorobę dla obu płci jest podobna.
- dziedziczność - jeśli ktoś z krewnych danej osoby (dziadkowie, rodzice, rodzeństwo) cierpiał na owe schorzenie w stosunkowo młodym wieku (mężczyźni przed 55 rokiem życia, kobiety przed 65 rokiem życia) istnieje u takiej osoby większe ryzyko rozwoju choroby. Jak dotąd nie jest jeszcze znany gen odpowiedzialny za rozwój choroby.
- płeć - jak już wcześniej zostało wspomniane, częściej chorują mężczyźni.
- pochodzenie etniczne
Czynniki zależne od człowieka:
- palenie tytoniu - czynnik ten znacząco zwiększa ryzyko rozwoju choroby niedokrwiennej serca. Palący mężczyźni są co najmniej dwukrotnie bardziej obciążeni ryzykiem wystąpienia choroby niż nie palący.
- siedzący tryb życia - ludzie, którzy nie uprawiają jakiejkolwiek formy aktywności fizycznej (choćby nawet marszu) żyją krócej.
- podniesiony poziom cholesterolu - według badań, zwiększenie cholesterolu ponad poziom 180 - 200 mg/ml znacząco podnosi ryzyko zachorowania na chorobę układu sercowo-naczyniowego. Jeśli chodzi o osoby dorosłe to już 10-procentowe przekroczenie poziomu cholesterolu ponad zalecaną wartość zwiększa ryzyko zachorowania na chorobę wieńcową o 30 proc.
- nadciśnienie tętnicze - skuteczne leczenie nadciśnienia może zmniejszyć śmiertelność w chorobie wieńcowej.
- cukrzyca - może przyspieszać procesy miażdżycowe.
Do innych istotnych czynników ryzyka należy zaliczyć także otyłość (otyłość brzuszną), menopauzę, podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi, brak ćwiczeń oraz nadmierne spożycie napojów alkoholowych.
Symptomy
Wśród rodzajów choroby wyróżnia się: dławice piersiową stabilną, niestabilną, dławice odmienną, zawał serca, niedokrwienne uszkodzenie serca, nieme niedokrwienie, nagła śmierć sercowa.
Najczęściej występuje dławica stabilna. Przejawem owego schorzenia jest coś w rodzaju dławienia, gniecenia lub pieczenia zlokalizowanego w klatce piersiowej za mostkiem. Ból zazwyczaj promieniuje do szyi, gardła, a także lewego lub prawego barku i towarzyszy mu niepokój, kołatanie serca, nudności, drętwienie rąk oraz zawroty głowy. W stabilnej postaci choroby ból pojawia się podczas wysiłku fizycznego i znika zaraz po jego zaprzestaniu.
Zaobserwowano, że ból może pojawiać się rano po wstaniu z łóżka i podczas wykonywania codziennych czynności.
Częstość występowania objawów nie jest regularna, mogą się pojawiać kilka razy w tygodniu, ale równie dobrze mogą występować rzadziej.
U kobiet bóle wieńcowe przybierają inną formę, niż u mężczyzn. Zazwyczaj kobiety nie są w stanie dokładnie sprecyzować źródła bólu, określają go tym samym jako duszności.
Istnieje czterostopniowa skala zaawansowania choroby wieńcowej:
1. Bóle dławicowe podczas ciężkich wysiłków fizycznych
2. Bóle dławicowe są znikome podczas zwykłych czynności, pojawiają się podczas np. szybkiego wchodzenia po schodach.
3. Znaczne dolegliwości np. podczas wolnego wchodzenia na pierwsze piętro.
4. Bóle dławicowe podczas spoczynku lub niewielkiego wysiłku.
Istnieją również tzw. „nieme” (bezobjawowe) niedokrwienia wykrywane tylko podczas badania EKG. Podczas tej postaci choroby, dana osoba nie odczuwa żadnych bolesnych objawów schorzenia. W związku z tym pacjenci nie wiedząc o kryjącej się dolegliwości nie podejmują leczenia. Taki typ choroby nazywany jest cichym zabójcą.
Objawem niestabilnej choroby wieńcowej jest ból zlokalizowany za mostkiem słabo reagujący na nitroglicerynę, zaś po ustąpieniu nawracający się z jeszcze większym natężeniem. Może on występować niezależnie od wykonywanego wysiłku fizycznego, czy stresu, np. ból nocny.
W zawale serca ból jest bardzo mocny i trwa zazwyczaj długo (kilka godzin), czasami może ustępować, ale są to krótkie momenty. Oprócz bólu może wystąpić też duszność, pocenie się, kołatanie serca, zawroty głowy lub nawet zachwianie równowagi.
Może występować także tzw. zawał bezobjawowy (niemy). Nie jest on jednak całkowicie pozbawiony symptomów. Przejawem tego schorzenia może być nagłe pogorszenie wydolności fizycznej, duszności, dodatkowe skurcze serca oraz różne arytmie serca.
Zazwyczaj ból zawałowy jest pierwszym bólem wieńcowym odczuwanym przez osobę, która do tej pory uważała się za zdrową i sprawną fizycznie.
Diagnoza
Do najczęstszych badań diagnostycznych należą:
- Elektrokardiogram (EKG) - jeśli pacjent nie przeżył wcześniej zawału serca, zapis EKG w stanie spoczynku jest prawidłowy. Tylko w czasie zdarzenia wieńcowego EKG jest w stanie wykryć chorobę i jej lokalizację.
- Próba wysiłkowa - polega ona na wykonaniu EKG podczas wysiłku fizycznego. Badanie wykonuje się na tzw. rowerach ergometrycznych lub specjalnej bieżni. Ten rodzaj testu nie jest jednak wskazany dla osób bardzo starych lub niepełnosprawnych.
- Próba wysiłkowa połączona ze scyntygrafią mięśnia serca - do krwi pacjenta pod koniec testu wysiłkowego podaje się specjalny radioaktywny znacznik, który ma zdolność wnikania do zdrowych komórek serca. Następnie za pomocą kamery dokonuje się pomiaru promieniowania, zaś aparat scyntygraficzny tworzy obraz mięśnia. Obszary słabo ukrwione z powodu zwężenia tętnic pojawiają się jako dziury w obrazie.
- Echokardiografia - badanie przeprowadza się bo obciążeniu dobutaminą (lekiem przyspieszającym akcję serca), co jest odpowiednikiem próby wysiłkowej EKG.
Dzięki tej metodzie można zbadać anatomie jam serca, ścian, zastawek sercowych, a także ich funkcjonowanie podczas pracy. Metoda ta nie pozwala jednak na bezpośrednie zobrazowanie tętnic wieńcowych.
- Koronografia - badanie to umożliwia potwierdzenie rozpoznania choroby wieńcowej, lokalizacje zmian oraz zagrożenie, jakie z nich wynika. Metoda ta jest pomocna także przy ustalaniu leczenia.
Leczenie
Należy pamiętać, że leczenie ma charakter objawowy. Ogromną rolę w jego procesie odgrywa odpowiednia edukacja chorych.
Istnieją 3 główne drogi leczenia schorzeń wieńcowych. Należą do nich modyfikacja stylu życia, leczenie lekami i zabiegi na tętnicach wieńcowych.
Wśród leków wyróżniamy leki przeciwdławicowe (Nitrogliceryna i jej pochodne, Beta-blokery, Leki metaboliczne, Blok ery kanału wapniowego) - mają one za zadanie zapobieganie napadom dusznicy bolesnej.
Istnieją także leki przeciwzakrzepowe (ich zadaniem jest zapobieganie powstawaniu skrzeplin) oraz leki obniżające poziom cholesterolu np. statyny, które zmniejszają poziom cholesterolu LDL.
Do zabiegów wykonywanych na tętnicach zalicza się: pomostowanie naczyń wieńcowych i angioplastykę wieńcową. Jeśli chodzi o pierwszy rodzaj operacji to polega on na stworzeniu czegoś w rodzaju mostu omijającego zwężony fragment naczynia. Drugi rodzaj operacji polega na wprowadzeniu do zwężonego naczynia cewnika. Następnie na wysokości blaszki miażdżycowej wprowadzany jest balonik, który na kilkanaście sekund zostaje wypełniony płynem. Tym samym poszerza się światło zwężonej tętnicy. Metoda ta jest mało inwazyjna i nie wymaga znieczulenia ogólnego.
Modyfikacja trybu życia to wszystkie te zabiegi, które polegają na ograniczeniu wpływu czynników ryzyka na rozwój choroby. Należy do nich m.in. zaprzestanie palenia, zwiększenie aktywności fizycznej, a także leczenie nadwagi, cholesterolu lub nadciśnienia.
Profilaktyka
Jak już wyżej zostało wspomniane, istotnym elementem w profilaktyce chorób wieńcowych jest należyta edukacja chorych. Znaczący wpływ na rozwój choroby odgrywa szereg czynników ryzyka zależnych od człowieka. Niezdrowy tryb życia (palenie papierosów, alkohol, brak ruchu itp.) istotnie zwiększają ryzyko rozwoju choroby. Dlatego też wykluczając powyższe elementy z życia codziennego możemy w pewnym stopniu ograniczyć prawdopodobieństwo rozwoju choroby wieńcowej.