Napisz wypracowanie na poniższy temat wzorując się na podpunktach.
Człowiek wobec Boga.Na podstawie analizy i interpretacji podanych psalmów w przekładzie Jana Kochanowskiego opisz relację między podmiotem lirycznym i Stwórcą.
Psalm 28-Ad Te, Domine,clamabo,Deus meus,ne sileas a me
Psalm 51-Miserere mei,Deus,secundum
1.Określ,co stanowi zasadę zestawienia tekstów.
2.Przeanalizuj i zinterpretuj kolejno oba psalmy.
a)przedstaw,kim jest podmiot liryczny
b)wskaż,do kogo zwraca się osoba mówiąca
c)zaprezentuj wizerunek Stwórcy
d)określ relacje między osobą mówiącą a adresatem
e)nazwij uczucia i emocje osoby mówiącej oraz zbadaj,jak zostały wyrażone
f)wyjaśnij w jaki sposób został w utworze wykreowany obraz podmiotu lirycznego oraz Boga
3.Porównaj oba teksty-wskaż podobieństwa i różice
4.Interpretując utwory,wykorzystaj swoją wiedzę o psalmie jako gatunku literackim oraz o parafrazie.
5.Sformułuj wnioski końcowe.Podsumuj analizę.Określ,jaki jest stosunek człowieka do Boga.
6.Odnieś się do światopoglądu renesansu.
Oczywiście dam NAJ!:)
Renesans był bezprecedensową epoką, która zapisała się jako epoka, w której ośrodku stoi człowiek. Człowiek, który zanurzony w ludzkich sprawach, poszukuje radości człowiek. Jest kowalem własnego losu, tu już nie decydują o nim siły wyższe. Bóg nie jest już rozumiany jako najwyższa władza i wartość i ośrodek wszelkich działań. Wydaje mi się jednak, że rzeczone utwory zostały napisane podczas okresu kryzysu światopoglądowego, kiedy człowiek staje się coraz bardziej pokorny, zdaje sobie sprawę ze swojej nicości oraz niechybnej śmierci.
Pierwszym z załączonych tekstów jest Psalm 28 Jana Kochanowskiego.Utwór spełnia wymogi gatunkowe psalmu, bo jest skierowany do Boga. Podmiot liryczny, zwraca sie do Boga bezpośrednio, utwór zaczyna się apostrofą ''Królu niebieski'' . Osoba mówiąca w wierszu nie wydaje się być człowiekiem świadomym swojej potęgi, oraz tego że jest najważniejszą istotą zamieszkującą ziemię. Zwraca się do Stwórcy z wielką pokorą, składa prośby.Ponadto,podmiot liryczny nazywa ludzi 'żałosnymi'! Czy to jest portret człowieka, który wyłania się z początkowej fazy epoki odrodzenia? Psalm ten ma charakter błagalny. Osoba mówiąca w wierszu uważa, że ludzie niemoralnie się prowadzą, grzeszą, są nieprawi. Podmiot liryczny nie czuje się taki, nie chce być wkładany z grzesznikami do jednego worka, pragnie żyć w dobru i harmonii. Osoba mówiąca w wierszu wyraża przeświadczenie, iż wszystko, co osiągnęli ludzie, mają dzięki Bogu. Bóg stworzył świat, a także kieruje tym, co się w życiu wydarza. Gdyby nie Stwórca, ludzie nie mieliby pociech, nagród za dobre postępowanie. Podmiot liryczny wypowiada również sąd, iż Bóg, gdyby chciał, jednym ruchem sprawiłby, że człowiek ''już by nie powstał''. Osoba mówiąca w wierszu wyraża w ten sposób wielkość Boga, jego wszechmoc i największy wpływ na człowieka. Druga część psalmu wydaje się mieć charakter pochwalny. Człowiek opowiada o zbawiennych przymiotach Boga. Mówi,że jest Stwórca jest Królem, a także opiekuje się ludźmi i daje im to, co najlepsze. Podmiot liryczny wyraża przeświadczenie, iż jego los nie jest Bogu obojętny, że jego prośby są dla Stwórcy istotne. Psalm kończy się ponownie apostrofą do Boga. Podmiot liryczny prosi Pana o to, by już zawsze troszczył się o wszystkich ludzi.
Drugim z załączonych tekstów jest Psalm 51 Jana Kochanowskiego. Nie można powiedzieć, iż ten psalm jest analogiczny do uprzedniego, chociaż też ma charakter błagalny. Utwór rozpoczyna się apostrofą do Boga. Możemy wydedukować,że osoba mówiąca w wierszu jest człowiekiem grzesznym, który swoich występków bardzo żałuje. Wizerunek Boga jest w tym psalmie inny, niż w Psalmie 28. Stwórca jest tutaj przedstawiony jako surowy Pan, którego podmiot liryczny sie boi. Obawia się,że Bóg nie będzie na tyle łaskawy, aby przebaczyć mu grzechy, oraz że spotka go złowroga kara. Podmiot liryczny prosi Boga o umiłowanie się nad nim, jest nad wyraz pokorny i świadomy swojej marności. Jest pełen trosk. Osoba mówiąca w wierszu wyraża przekonanie, że wszyscy ludzie są grzeszni, a złe uczynki to nieodzowny element ludzkiego życia, nie zawsze da się je powstrzymać. Podmiot liryczny hiperbolizuje nawet, iż ''grzech mu jeszcze matka w mleku podawała''. Możliwe iż jest to swoiste usprawiedliwienie tego, co złe. Osoba mówiąca w wierszu jest przekonana, że tylko Bóg może zmyć jego grzechy. Jeśli Bóg wybaczy mu złe uczynki, to wtedy człowiek będzie zbawiony i szczęśliwy. Człowiek prosi Stwórcę o oczyszczenie, wciąż z niezmierzoną pokorą. Osoba mówiąca w wierszu pragnie być dobrym człowiekiem, ale jest przekonany że tylko za sprawą Boga może się takim stać. Podmiot liryczny błaga Stwórce o odnowienie. Znów chce być człowiekiem, który cieszy się z życia i wykonuje czynności, które sprawiają mu radość. Człowiek daje słowo, iż jeśli zostanie zbawiony, jego prośby zostaną wysłuchane, to wtedy będzie nawracał innych. Człowiek zamierza opowiadać o Bogu oraz sprawiać, by inni też to robili. Podmiot liryczny błaga również Boga, by ten uwolnił go od przedwczesnej śmierci. Wyraża sąd, iż Bóg nie potrzebuje rzeczy materialnych, lecz największą nagrodą będzie dla niego nawrócona dusza grzesznika. W zakończeniu utworu człowiek raz jeszcze prosi Boga o łaskę.
Oba te utwory nie do końca są analogiczne, chociaż obraz człowieka jest podobny. Zmienia się natomiast wizerunek Boga. W Psalmie 51 Stwórca jest przedstawiony jako bardzo surowy Pan, gniewny, a także taki którego trzeba błagać o litość. Natomiast w Psalmie 28 ten wizerunek jest łagodniejszy - dla Boga ważne są prośby ludzi, spełnia je. Wszystko, co posiadają ludzie - dostali od Boga. Podmiot liryczny wychwala Boga żeby podkreślić jego zbawienne przymioty a nie po to,żeby uniknąć kary, w obawie przez gniewem Pana.
Wizerunek człowieka w obu utworach nie zmienia się - jest on pokorny, świadomy swojej małości wobec Boga. Wyraża pochwałę Panu, podkreślając jego walory, jednocześnie nie wypowiadając sie zbyt dobrze o sobie samym.
Psalmy były pisane po to,żeby wychwalać Boga i podkreślać jego miłosierdzie. Nie zawsze jednak wizerunek Boga był analogiczny, jak udowodniłam swoimi wnioskami. Rzeczone utwory powstały prawdopodobnie w dobie kryzysu światopoglądowego renesansu. Niedługo potem nastąpiła kolejna epoka - barok. W której to pojawił się niepokój i niepewność istnienia.
Pozdrawiam