Question

Napisz własna legende zwiazana z wybranym przez siebie miejscem w twojej okolicy.miejscowośc goczałków

Answer 1

Po raz pierwszy nazwa "Goczalkowice" pojawia się w tekście z 1326r. 

Historia tej małej wsi połączona była z losami Ziemi Pszczyńskiej i Monarchii Habsburskiej.

W okresie rozbiorów Goczałkowice były miejscowością graniczną między Prusami a Austrią z przejściem granicznym na moście na Wiśle. Zachował się punkt celny z tego okresu - tzw. Winiarnia - więcej o niej można znaleźć w dziale turystycznym. W tym okresie wyodrębiony zostały dwie jednostki organizacyjne: Goczałkowice Dolne - skupione wokół kościoła parafialnego i Goczałkowice Górne wokół folwarku.

W 1856 r. przy okazji prac wiertniczych Pruskiego Przedsiębiorstwa Górniczego (szukano pokładów węgla lub soli) odkryto tutaj źródła solanki jodobromowej. Rząd pruski (właściciel złóż podziemnych) odsprzedał za 8000 talarów prawa do ekploatacji źródła prywatnej firmie: Wilhelmowi Czechowi,  Henrykowi Schillerowi i Józefowi Lustifowi w celu zagospodarowania. W latach 1860-64 z inicjatywy dr Adolfa Babla wybudowano tutaj drewniany budynek - Źródło Maria, Stare Łazienki i obiekty pomocnicze. Tak powstało Uzdrowisko.

W dniu 17 lipca 1862 rozpoczął się pierwszy sezon kuracyjny. Przyjechało tu wóczas 264 kuracjuszy pragnących leczyć swe reumatyczne dolegliwości.

Z tego okresu pochodzi rónież Kapliczka Zdrojowa, ufundowana przez żonę dzierżawcy folwarku w Goczałkowicach jako wotum za cudowne wyleczenie umierającego syna. 

 

W latach 70-tych XIX wieku wybudowano most kolejowy (oraz dworzec) i drogowy na Wiśle, co przyczyniło się do dalszego rozwoju Uzdrowiska. Wtedy też zbudowano hotel Marienhof (zwanym później restauracją "Pod Bocianem", później restauracją "Zdrojową").

W roku 1880 wybudowano ufundowany przez cesarzową Wiktorię "Bethsę" - schronisko na sierot. Dzisiaj w tym miejscu stoi Sanatorium Dziecięce "Stokrotka". 

W roku 1890 wybudowano hotel Kaiserhof (później "Prezydent").

Uzdrowisko rozwijało się tak prężnie, że w sezonach przed I Wojną Światową w czasie jednego sezonu leczyło się około 3000 kuracjuszy.

W końcu XIX wieku wybudowo Nowy Dom Zdrojowy (obecnie szpital) i nieistniejące już Floriansheim i Heinrichshof oraz sanatorium dr. Laskera (Willa Maria) i Kriegerheim (Dom Emerytów Wojskowych).

Na przełomie XIX i XXwieku wybudowano hotel Elisenhof (dzisiejszy klasztor Sióstr Salwatorianek), hotel Victoria oraz Kanppschafts-Kurhaus (dzisiejsza szkoła podstawowa nr 2).

W roku 1907 spłonął drewniany kościół parafialny, a w 1910 na jego miejscu powstał dzisiejszy, murowany pod wezwaniem św. Jerzego.

Podczas I wojny światowej budynki uzdrowiska adoptowane były na szpitale wojskowe, lokum zastępcze dla uchodźców.

Uroczyste przejęcie przez Polskę Ziemi Pszczyńskiej nastąpiło 29 czerwca 1922 roku na moście Goczałkowickim na Wiśle, gdize powstaniec rozbił symboliczny łańcuch graniczny wołając "Pękajcie kajdany naszej niewoli" a dziewczynka z Dziedzic wręczyła mu kwiaty. Główne uroczystości z gen. Szeptyckim odbyły się na pszczyńskim rynku.

Uzdrowisko przejęli: Alfred Hercholz (bielski bankier) i Herman Fluhr (handlowiec z Tarnowa). Po koniecznym remoncie i uzupełnieniu wyposażenia uzdrowisko ruszyło w połowie lat dwudziestych.

W roku 1926 oddano do użytku nowy, 12-to przesłowy most drogowy na Wiśle. 

W 1932 r. nastąpiła zmiana w nazwie wsi Goczałkowice Dolne na Goczałkowice-Zdrój. Rok później przyłączono Goczałkowice Górne. Urząd Gminy wraz z urzędem pocztowym mieściły się w budynku Wilhelma Kokota.

W czasie II wojny światowej Niemcy normalnie prowadzili uzdrowisko, później budynki przejęło wojsko i zostało zaadoptowane na funkcje pomocnicze, a później punkt przysposobienia wojskowego.

W roku 1945 Goczałkowicy były pierwszą linią frontu przez około 2 tygodnie. W tym czasie uzdrowisko zostało bardzo zniszczone. Do ponownego uruchomienia we wrześniu 1945 roku przyczynił się Zarząd Kąpielowy Goczałkowice Zdrój inż. Romana Rossela.

W roku 1953 Zarząd Uzdrowisk Polskich postanowił zamknąć goczałkowickie uzdrowisko ze względu na brak pieniędzy i lichą infrastrukturę. Planem ocalenia uzrowisko było utworzenie Wojewódzkiego Szpitala Przeciwreumatycznego na potrzeby GOPu. Uzdrowisko zostało przejęte przez PKWN w Katowicach (Stalinogrodzie) i uruchomione w 1954.

Pierwszym dyrektorem został Józef Krzyżanowski, który w ciągu 7 lat odzyskał wszystkie budynki uzdrowiska od innych podmiotów. Uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej z dn. 22 września 1963 roku cały majątek przeszedł pod bezpośredni zarząd Wydziału Zdrowia.

Po śmierci Krzyżanowskiego dyrektorem uzdrowiska został Mieczyswa Gnoiński. Za jego kadencji wyburzono Bethsę i wybudowano w tym miejscu Stokrotkę. Rozpoczęto budowę budynku Gwarek. Budowę dokończył następny dyrektor - Zbigniew Gałaszek.

Samodzielność gminy kontynuowana od wieków średnich przerwana została w 1975 r., kiedy to włączono ją do Pszczyny.

Od 1992 r. znów stała się odrębną jednostką administracyjną.