Tu polityka Polska biegła dwoma torami: Bolesław udzielał schronienia księciu Jaromirowi, ale także w 1061 roku poparł jego przeciwnika, księcia Wratysława II. Wyrazem nowego układu sił było małżeństwo Wratysława z siostrą polskiego księcia Świętosławą. Jego konsekwencją było uchylenie się Bolesława od udzielenie pomocy Węgrom, kiedy spadła na nich odwetowa i skuteczna wyprawa carska w 1063 roku. Przyjął natomiast uciekinierów, synów Beli I, Gejzę i Władysława. W 1072 Bolesław zaatakował Czechy, zrywając w ten sposób układ miśnieński, w związku z czym 19 maja 1073 r. cesarz wezwał całe swoje rycerstwo na wyprawę przeciwko Polsce, jako odwet za złamanie pokoju z Czechami.
Stosunki z Rusią:
W 1069 r. książę Bolesław poprowadził wielką wyprawę do Kijowa. Przeciwnikiem Izjasława był jego stryj Wszesław, który musiał uciekać. Doprowadziło to do przejęcia tronu przez Izjasława z powrotem. Lecz interwencja Polski nie została przyjęta pozytywnie na Rusi (Pamiętliwi Rusini ciągle wspominali spustoszenie Kijowa przez Bolesława Chrobrego). Bano się polskich rabunków. Doszło do rozmów pomiędzy Wszesławem i Świętosławem a Izjasławem. Prosili oni aby nie prowadził na nich Polaków, a jeśli zależy mu na pokoju to niech „wejdzie z małym wojskiem”. Izjasław posłuchał i zostawił wojska polskie, udał się tylko z Bolesławem i niewielkim oddziałem. Rycerstwo chętnie szło na wyprawy wojenne, gdyż dawały one bogate łupy i brańców. Książę przywrócił Izjasławowi tron, ale dla polskiego rycerstwa nie była ona sukcesem. Nie pozwolono im rabować, a gdy tego próbowali, wystąpiła przeciwko nim ludność ruska. Bolesław zdołał jednak wymusić na Izjasławie znaczące odszkodowanie, co opisuje Gall Anonim. Już w marcu 1073 r., czyli w okresie największego naprężenia w stosunkach Polski z Cesarstwem książę kijowski Izjasław, protegowany Bolesława, utracił tron kijowski.
Stosunki na Węgrzech:
Na Węgrzech doszło do walki o tron pomiędzy królem Andrzejem a księciem Belą I. Andrzej był popierany przez Niemców i Czechów, dlatego Polska wsparła Belę, aby przeciwstawić się Cesarstwu. Bolesław nie chciał dopuścić do czeskiej interwencji dlatego uderzył na Morawy, aby wojska czeskie zaprzestały marszu na Budę i odparły atak. Podczas zamieszek wewnętrznych zginął Andrzej i koronę otrzymał Bela I. Dzięki temu Polska zyskała sojusznika, lecz Bolesław zaniedbał w tym czasie politykę wewnętrzną i od Polski zostało oddzielone Pomorze Zachodnie. Bela po trzech latach rządów zmarł, a tron przejął syn Andrzeja – Salomon. Wypędził on synów Beli – Gejzę i Władysława. Dzięki Szczodremu Gejza mógł powrócić do ojczyzny, a nawet dostać w niech dzielnicę. W 1074 Gejza przejął władzę co spowodowało wygnanie Salomona. Natomiast trzy lata później umiera, a na tron powraca wygnany Salomon. Wtedy dochodzi do kolejnej interwencji Polski w wyniku której na tronie zostaje osadzony brat Gejzy.
Polityka wewnętrzna:
Dzięki Bolesławowi powrócono do samodzielnej polityki monetarnej (emisja srebrnej monety). Zasługą króla było również ufundowanie opactw benedyktyńskich w Mogilnie, Tyńcu,Wrocławiu, Lubinie, a także odbudowanie katedry w Gnieźnie. Bolesław rządził zdecydowanie, ponieważ miał na celu centralizację władzy co nie podobało się możnym. Niezadowolenie stało się przyczyną zawiązania antykrólewskiego buntu, na czele którego stanął biskup ze Szczepanowa, Stanisław. Celem spiskowców było obalenie Bolesława i powołanie na tron krakowski jego młodszego brata, Władysława Hermana.
Stosunki z Czechami:
Tu polityka Polska biegła dwoma torami: Bolesław udzielał schronienia księciu Jaromirowi, ale także w 1061 roku poparł jego przeciwnika, księcia Wratysława II. Wyrazem nowego układu sił było małżeństwo Wratysława z siostrą polskiego księcia Świętosławą. Jego konsekwencją było uchylenie się Bolesława od udzielenie pomocy Węgrom, kiedy spadła na nich odwetowa i skuteczna wyprawa carska w 1063 roku. Przyjął natomiast uciekinierów, synów Beli I, Gejzę i Władysława. W 1072 Bolesław zaatakował Czechy, zrywając w ten sposób układ miśnieński, w związku z czym 19 maja 1073 r. cesarz wezwał całe swoje rycerstwo na wyprawę przeciwko Polsce, jako odwet za złamanie pokoju z Czechami.
Stosunki z Rusią:
W 1069 r. książę Bolesław poprowadził wielką wyprawę do Kijowa. Przeciwnikiem Izjasława był jego stryj Wszesław, który musiał uciekać. Doprowadziło to do przejęcia tronu przez Izjasława z powrotem. Lecz interwencja Polski nie została przyjęta pozytywnie na Rusi (Pamiętliwi Rusini ciągle wspominali spustoszenie Kijowa przez Bolesława Chrobrego). Bano się polskich rabunków. Doszło do rozmów pomiędzy Wszesławem i Świętosławem a Izjasławem. Prosili oni aby nie prowadził na nich Polaków, a jeśli zależy mu na pokoju to niech „wejdzie z małym wojskiem”. Izjasław posłuchał i zostawił wojska polskie, udał się tylko z Bolesławem i niewielkim oddziałem. Rycerstwo chętnie szło na wyprawy wojenne, gdyż dawały one bogate łupy i brańców. Książę przywrócił Izjasławowi tron, ale dla polskiego rycerstwa nie była ona sukcesem. Nie pozwolono im rabować, a gdy tego próbowali, wystąpiła przeciwko nim ludność ruska. Bolesław zdołał jednak wymusić na Izjasławie znaczące odszkodowanie, co opisuje Gall Anonim. Już w marcu 1073 r., czyli w okresie największego naprężenia w stosunkach Polski z Cesarstwem książę kijowski Izjasław, protegowany Bolesława, utracił tron kijowski.
Stosunki na Węgrzech:
Na Węgrzech doszło do walki o tron pomiędzy królem Andrzejem a księciem Belą I. Andrzej był popierany przez Niemców i Czechów, dlatego Polska wsparła Belę, aby przeciwstawić się Cesarstwu. Bolesław nie chciał dopuścić do czeskiej interwencji dlatego uderzył na Morawy, aby wojska czeskie zaprzestały marszu na Budę i odparły atak. Podczas zamieszek wewnętrznych zginął Andrzej i koronę otrzymał Bela I. Dzięki temu Polska zyskała sojusznika, lecz Bolesław zaniedbał w tym czasie politykę wewnętrzną i od Polski zostało oddzielone Pomorze Zachodnie. Bela po trzech latach rządów zmarł, a tron przejął syn Andrzeja – Salomon. Wypędził on synów Beli – Gejzę i Władysława. Dzięki Szczodremu Gejza mógł powrócić do ojczyzny, a nawet dostać w niech dzielnicę. W 1074 Gejza przejął władzę co spowodowało wygnanie Salomona. Natomiast trzy lata później umiera, a na tron powraca wygnany Salomon. Wtedy dochodzi do kolejnej interwencji Polski w wyniku której na tronie zostaje osadzony brat Gejzy.
Polityka wewnętrzna:
Dzięki Bolesławowi powrócono do samodzielnej polityki monetarnej (emisja srebrnej monety). Zasługą króla było również ufundowanie opactw benedyktyńskich w Mogilnie, Tyńcu,Wrocławiu, Lubinie, a także odbudowanie katedry w Gnieźnie. Bolesław rządził zdecydowanie, ponieważ miał na celu centralizację władzy co nie podobało się możnym. Niezadowolenie stało się przyczyną zawiązania antykrólewskiego buntu, na czele którego stanął biskup ze Szczepanowa, Stanisław. Celem spiskowców było obalenie Bolesława i powołanie na tron krakowski jego młodszego brata, Władysława Hermana.
pozdrawiam, licznę na naj:)