Patriotyzm to cecha coraz rzadziej spotykana u współczesnego człowieka. Ludzie nie przejmują sie teraz losami swojej Ojczyzny, jakby w ogóle ich nie obchodziła. Nie pamiętają historii swojego kraju, nie zasmakowali poświęcenia, bólu, trudu życia w tamtych czasach. Nie znają smaku wojny.
"Kamienie na szaniec" to książka Aleksandra Kamińskiego, opisująca historię działań Szarych Szeregów w czasach okupacji Polski przez III Rzeszę. Szare Szeregi jest to konspiracyjna nazwa organizacji harcerzy ZHP powołana 27. września 1939r. Lektura wsposób niezwykły ukazuję poświęcenie za Naród, który jest w ciężkim stanie wojny. Człowiek ginie w obronie swojej rodziny, swojego miasta, swojej małej i wielkiej Ojczyzny. Wielkie poświęcenie, które spotkamy w tej książce, niespotkamy już w codziennym świecie. Ludzi nie obchodzi już los Ojczyzny. Ludzie nie znają teraz pojęć takich jak braterstwo, i służba krajowi. Nie przyszło im bronić swoich dóbr przed okupacją.
Najpiękniejsza śmierć, to śmierć za Ojczyznę. Krewni człowieka ginącego za swój Naród w wojnie powinni być niezwykle dumni z niego. Za odwagę. Żadna śmierć w słusznej sprawie nie jest daremna, i choć jest ona ogromnym poświęceniem, i nieraz stratą, to jest ona na wagę złota. Każdy kto ginie za swój kraj - umiera godnie. Zgadzam się ze stwierdzeniem, że ludzie, którzy potrafią pięknie żyć, potrafią pięknie umierać.
Patriotyzm to cecha coraz rzadziej spotykana u współczesnego człowieka. Ludzie nie przejmują sie teraz losami swojej Ojczyzny, jakby w ogóle ich nie obchodziła. Nie pamiętają historii swojego kraju, nie zasmakowali poświęcenia, bólu, trudu życia w tamtych czasach. Nie znają smaku wojny.
"Kamienie na szaniec" to książka Aleksandra Kamińskiego, opisująca historię działań Szarych Szeregów w czasach okupacji Polski przez III Rzeszę. Szare Szeregi jest to konspiracyjna nazwa organizacji harcerzy ZHP powołana 27. września 1939r. Lektura wsposób niezwykły ukazuję poświęcenie za Naród, który jest w ciężkim stanie wojny. Człowiek ginie w obronie swojej rodziny, swojego miasta, swojej małej i wielkiej Ojczyzny. Wielkie poświęcenie, które spotkamy w tej książce, niespotkamy już w codziennym świecie. Ludzi nie obchodzi już los Ojczyzny. Ludzie nie znają teraz pojęć takich jak braterstwo, i służba krajowi. Nie przyszło im bronić swoich dóbr przed okupacją.
Najpiękniejsza śmierć, to śmierć za Ojczyznę. Krewni człowieka ginącego za swój Naród w wojnie powinni być niezwykle dumni z niego. Za odwagę. Żadna śmierć w słusznej sprawie nie jest daremna, i choć jest ona ogromnym poświęceniem, i nieraz stratą, to jest ona na wagę złota. Każdy kto ginie za swój kraj - umiera godnie. Zgadzam się ze stwierdzeniem, że ludzie, którzy potrafią pięknie żyć, potrafią pięknie umierać.