Recommend Questions
Usuario de Brainly
May 2021 | 0 Replies
URGENTE!!! El contexto histórico de los primeros años del siglo XX se caracterizan por: I. Europa poseía la supremacía política, económica y cultural en el mundo II. La ''cuestión social'' se transformó en el problema permanente hasta princios de la ''Gran Guerra'' o ''Primera Guerra Mundial'' III. En las mentes de las grandes potencias mundiales a comienzos del siglo XX, solo hay un objetivo: ''Progresar'' ''Innovar'' y ''Cambiar el mundo'' a) I y II b) II y III c) I y III d) I, II y III
Wojnę tę opisuje Herodot w swym dziele pt. Dzieje. Przyczyn dopatruje się w mitologicznych wydarzeniach, a mianowicie w uprowadzeniach kobiet z wybrzeży zarówno greckich, jak i fenickich, na czele z najsłynniejszym porwaniem Heleny, czego skutkiem miała być inwazja na Troję achajskich wojsk. Herodot uważał zaś, że wojna Greków z Persami była punktem kulminacyjnym zmagań Wschodu z Zachodem.
Rzeczywiste przyczyny konfliktu były inne. Rosnące w siłę imperium perskie po opanowaniu państwa Krezusa dążyło do zdobycia wybrzeża Azji Mniejszej, które zamieszkane było przez Greków. Miało do tego podstawy "prawne", bowiem Krezus podporządkował sobie wcześniej te tereny, ponadto istnienie wolnych polis w pobliżu stolicy satrapii lidyjskiej, Sardes było niebezpieczne ze względu na możliwość wybuchu buntów wśród podległych ludów. Miasta te podporządkowały się władcy perskiemu, przede wszystkim ze względów ekonomicznych, bowiem handel z Egiptem był w tym czasie bardzo rozwinięty, a Egipt od najazdu Kambizesa w 526 r. p.n.e. wchodził w skład państwa perskiego, co mogłoby utrudnić wymianę handlową w przypadku obrony wolności.
Satrapowie mieszali się w sprawy wewnętrzne tych miast, wybierając tyranów, którzy z czasem stali się znienawidzeni, a miasta zawiązały sojusz na czele z Miletem, który doprowadził do wybuchu powstania w 499 r. p.n.e.
Przebieg powstaniaPowstańcy odnieśli początkowo spektakularne sukcesy, np. zdobyli i spalili Sardes, jednak przybycie perskiej armii przerwało natarcie i miasta zostały zdobyte lub poddały się. Jedynie Milet został ukarany za wybuch powstania zburzeniem całego miasta i rzezią mieszkańców.
Powstanie jońskie upadło w 494 r. p.n.e. Dariusz I uznał, że należy podporządkować sobie całą Grecję, aby w Jonii zapanował pokój. Jego decyzja była związana także z udzieleniem pomocy powstańcom przez Ateny w postaci 20 okrętów, które dotarły do Miletu za późno, aby zmienić los miasta, ale zebrały uciekających z Miletu mieszkańców, jednak taki gest wystarczył, aby usprawiedliwić inwazję.
Przyczyny konfliktu
Wojnę tę opisuje Herodot w swym dziele pt. Dzieje. Przyczyn dopatruje się w mitologicznych wydarzeniach, a mianowicie w uprowadzeniach kobiet z wybrzeży zarówno greckich, jak i fenickich, na czele z najsłynniejszym porwaniem Heleny, czego skutkiem miała być inwazja na Troję achajskich wojsk. Herodot uważał zaś, że wojna Greków z Persami była punktem kulminacyjnym zmagań Wschodu z Zachodem.
Rzeczywiste przyczyny konfliktu były inne. Rosnące w siłę imperium perskie po opanowaniu państwa Krezusa dążyło do zdobycia wybrzeża Azji Mniejszej, które zamieszkane było przez Greków. Miało do tego podstawy "prawne", bowiem Krezus podporządkował sobie wcześniej te tereny, ponadto istnienie wolnych polis w pobliżu stolicy satrapii lidyjskiej, Sardes było niebezpieczne ze względu na możliwość wybuchu buntów wśród podległych ludów. Miasta te podporządkowały się władcy perskiemu, przede wszystkim ze względów ekonomicznych, bowiem handel z Egiptem był w tym czasie bardzo rozwinięty, a Egipt od najazdu Kambizesa w 526 r. p.n.e. wchodził w skład państwa perskiego, co mogłoby utrudnić wymianę handlową w przypadku obrony wolności.
Satrapowie mieszali się w sprawy wewnętrzne tych miast, wybierając tyranów, którzy z czasem stali się znienawidzeni, a miasta zawiązały sojusz na czele z Miletem, który doprowadził do wybuchu powstania w 499 r. p.n.e.
Przebieg powstania
Powstańcy odnieśli początkowo spektakularne sukcesy, np. zdobyli i spalili Sardes, jednak przybycie perskiej armii przerwało natarcie i miasta zostały zdobyte lub poddały się. Jedynie Milet został ukarany za wybuch powstania zburzeniem całego miasta i rzezią mieszkańców.
Powstanie jońskie upadło w 494 r. p.n.e. Dariusz I uznał, że należy podporządkować sobie całą Grecję, aby w Jonii zapanował pokój. Jego decyzja była związana także z udzieleniem pomocy powstańcom przez Ateny w postaci 20 okrętów, które dotarły do Miletu za późno, aby zmienić los miasta, ale zebrały uciekających z Miletu mieszkańców, jednak taki gest wystarczył, aby usprawiedliwić inwazję.