Biskupin inna nazwa Wielkopolskie Pompeje.Znaczne pozostałości prasłowiańskiej osady,które znajdują się na półwyspie Jez. Biskupińskiego,są najbardziej znanym obiektem archeologicznym w kraju.Przez wieki były przykryte warstwą torfu. Od roku 1934 stanowiły miejsce intensywnych prac - badań wykopoaliskowych.Obecnie gród biskupiński odwiedz rocznie ok.150 tys. turystów z kraju i zagranicy.Gród biskupiński został odkryty przypadkowo w 1933 roku przez nauczyciela z Biskupina Walentego Szwajcera na terenie półwyspu,na którym jeden z rolników kopał torf. Już w następnym roku rozpoczęły się tam intensywne przce archeologiczne,prowadzone przez ekipę Uniwersytetu Poznańskiego pod kierownictwem arheologa proferora Józefa Kostrzewskiego. Po roku 1939 hitlerowcy zakopali teren wykopalisk,a zabytki zniszczyli.Przerwane wojną badania wznowiono w roku 1946 pod kierunkiem profesora Zdzisława Rajewskiego. W efekcie prowadzonych przc archeologicznych odkopano i zbadano największą znaną w europie osadę warowną typu bagiennego z początku epoki żelaza.Osada ta w latach od ok.550 do 400 p.n.e zamieszkana była przez ludnośc prasłowiańską kultury łużyckiej. Osada biskupiuńska zbudowana była na wyspie o pow. ok.2 ha.,w miejscu z natury obronnym. Dopiero w póżniejszym okresie wskutek obniżenia zwierciadła wód wyspa stała się półwyspem. Osada miała kształt owalny i zajmowała całą wyspę. Otaczał ją częstokół-falochron oraz wał obronny wysokości 6 m,który wykonany był ze skrzyń drewnianych wypełnionych gliną i kamieniami.Ponad wałem górowała wieża strażnicza,która u dołu mieściła masywną bramę.Bramę tę z lądem stałym łączył drewniany pomost długości 120m.Po stronie wewnętrznej wałów biegła okrężna ulica,do której dochodziło 11 ulic poprzecznych. Długość ulicy okrężnej wynosiła 417 m,a łączna długosć ulic poprzecznych była 780m. W pobliżu bramy mieścił się plac o pow 360m2.Było to miejsce zgromadzeń publicznych. Ze względu na bagniste podłoże ulice wykładane były kołkamiu drewnianymi. Wzdłuż ulic stało łącznie 100 domów wykonanych z drewna,konstrukcji sumikowo-łątkowej,o wspólnych ścianach szczytowych,z wejściem od strony południowej. Wnętrza domów podzielone były na dwie części-izbę główną i przedsionek. w izbie głównej mieściło się palenisko owalne z kamieni polnych oraz łoże-miejsce przeznaczone na spoczynek mieszkańców. W przedsionku chowano trzodę i bydło. W chatach znajdowały sie podłogi z kołków. Dachy kryto trzciną. Do budowy całego grodu użyto ponad 8000 m2 drewna dębowego i sosnowego oraz ok 1000m3 piasku,gliny i kamieni.Gród biskupiński był zamieszkały przez ok. 120 osób.Głównymi zajęciami mieszkańców były-uprawa roli,hodowla zwierząt domowych i rzemiosło.Ożywione kontakty handlowe utrzymywano z odległymi krajami,gdyż w pobliżu przebiegał 'szlak bursztynowy",którym kupcy rzymscy wędrowali nad Bałtyk.Osaa uległa zniszczeniu wskutek najazdu Scytów-koczowniczego ludu pochodzenia azjatyckiego.Póżniej na terenie grodu powstała osada otwarta,a w 8-9 wieku istniał tam niewielki gródek plemienny.Obecnie na terenie grodu i w jego sąsiedztwie istnieje duży rezerwat archeologiczno-historyczny, Zrekonstruowano część chat,fragmenty wałów,ulic i pomostu oraz bramę.Teren na którym prowadzono prace wykopaliskowe został wyrównany a odkryte relikty zasypano ziemią w celu ich zabezpieczenia przed niszczejącym działaniem czynników atmosferycznych. W części zrekonstruowanych od podstaw chałup znajduje się wyposażenie podobne do pierwotnego. TO WSZYSTKO CO WIEM_MAM NADZIEJĘ ŻE POMOGŁEM CHODŻ TROCHĘ
Biskupin inna nazwa Wielkopolskie Pompeje.Znaczne pozostałości prasłowiańskiej osady,które znajdują się na półwyspie Jez. Biskupińskiego,są najbardziej znanym obiektem archeologicznym w kraju.Przez wieki były przykryte warstwą torfu. Od roku 1934 stanowiły miejsce intensywnych prac - badań wykopoaliskowych.Obecnie gród biskupiński odwiedz rocznie ok.150 tys. turystów z kraju i zagranicy.Gród biskupiński został odkryty przypadkowo w 1933 roku przez nauczyciela z Biskupina Walentego Szwajcera na terenie półwyspu,na którym jeden z rolników kopał torf. Już w następnym roku rozpoczęły się tam intensywne przce archeologiczne,prowadzone przez ekipę Uniwersytetu Poznańskiego pod kierownictwem arheologa proferora Józefa Kostrzewskiego. Po roku 1939 hitlerowcy zakopali teren wykopalisk,a zabytki zniszczyli.Przerwane wojną badania wznowiono w roku 1946 pod kierunkiem profesora Zdzisława Rajewskiego. W efekcie prowadzonych przc archeologicznych odkopano i zbadano największą znaną w europie osadę warowną typu bagiennego z początku epoki żelaza.Osada ta w latach od ok.550 do 400 p.n.e zamieszkana była przez ludnośc prasłowiańską kultury łużyckiej. Osada biskupiuńska zbudowana była na wyspie o pow. ok.2 ha.,w miejscu z natury obronnym. Dopiero w póżniejszym okresie wskutek obniżenia zwierciadła wód wyspa stała się półwyspem. Osada miała kształt owalny i zajmowała całą wyspę. Otaczał ją częstokół-falochron oraz wał obronny wysokości 6 m,który wykonany był ze skrzyń drewnianych wypełnionych gliną i kamieniami.Ponad wałem górowała wieża strażnicza,która u dołu mieściła masywną bramę.Bramę tę z lądem stałym łączył drewniany pomost długości 120m.Po stronie wewnętrznej wałów biegła okrężna ulica,do której dochodziło 11 ulic poprzecznych. Długość ulicy okrężnej wynosiła 417 m,a łączna długosć ulic poprzecznych była 780m. W pobliżu bramy mieścił się plac o pow 360m2.Było to miejsce zgromadzeń publicznych. Ze względu na bagniste podłoże ulice wykładane były kołkamiu drewnianymi. Wzdłuż ulic stało łącznie 100 domów wykonanych z drewna,konstrukcji sumikowo-łątkowej,o wspólnych ścianach szczytowych,z wejściem od strony południowej. Wnętrza domów podzielone były na dwie części-izbę główną i przedsionek. w izbie głównej mieściło się palenisko owalne z kamieni polnych oraz łoże-miejsce przeznaczone na spoczynek mieszkańców. W przedsionku chowano trzodę i bydło. W chatach znajdowały sie podłogi z kołków. Dachy kryto trzciną. Do budowy całego grodu użyto ponad 8000 m2 drewna dębowego i sosnowego oraz ok 1000m3 piasku,gliny i kamieni.Gród biskupiński był zamieszkały przez ok. 120 osób.Głównymi zajęciami mieszkańców były-uprawa roli,hodowla zwierząt domowych i rzemiosło.Ożywione kontakty handlowe utrzymywano z odległymi krajami,gdyż w pobliżu przebiegał 'szlak bursztynowy",którym kupcy rzymscy wędrowali nad Bałtyk.Osaa uległa zniszczeniu wskutek najazdu Scytów-koczowniczego ludu pochodzenia azjatyckiego.Póżniej na terenie grodu powstała osada otwarta,a w 8-9 wieku istniał tam niewielki gródek plemienny.Obecnie na terenie grodu i w jego sąsiedztwie istnieje duży rezerwat archeologiczno-historyczny, Zrekonstruowano część chat,fragmenty wałów,ulic i pomostu oraz bramę.Teren na którym prowadzono prace wykopaliskowe został wyrównany a odkryte relikty zasypano ziemią w celu ich zabezpieczenia przed niszczejącym działaniem czynników atmosferycznych. W części zrekonstruowanych od podstaw chałup znajduje się wyposażenie podobne do pierwotnego. TO WSZYSTKO CO WIEM_MAM NADZIEJĘ ŻE POMOGŁEM CHODŻ TROCHĘ