Budowa i zasada działania mikroskopu żeby tak na 2 kartki było :)))
Avatar78
W budowie mikroskopu wyróżniamy dwa zasadnicze układy: mechaniczny i optyczny.
Układ mechaniczny
statyw z podstawą stolik (osadzony poziomo) tubus rewolwer śruba makrometyczna śruba mikrometryczna przesłona (blenda) Układ optyczny okular obiektyw kondensor lusterko płasko-wklęsłe (lub wbudowane źródło światła) Statyw opatrzony jest w uchwyt, za który należy zawsze trzymać mikroskop przy wyjmowaniu go ze skrzyni lub przenoszeniu. Nie należy nigdy trzymać za podkowiastą podstawę statywu. Nowsze modele mikroskopów mają statywy łamane, pozwalające na ustawienie tubusa w pozycji skośnej, a tym samym na dogodne mikroskopowanie na siedząco. Niektóre mikroskopy wyposażone są w skośne nasadki binokularne pozwalające na dwuoczne mikroskopowanie bez łamania statywu.
Stolik czworoboczny lub okrągły, z otworem w środku, jest nieruchomy lub przesuwany za pomocą dwóch śrub osadzonych poziomo.
Tubus mikroskopu przesuwany jest śrubą makrometryczną, o dużym skoku. Do nastawiania obrazu na ostrość służy śruba mikrometryczna, o małym skoku.
Przesłona czyli blenda, ma różny wygląd, zależnie od typu mikroskopu. W starszych typach składa się z kilku wymiennych blaszek z otworami o różnej średnicy; zależnie od ich wielkości przechodzi mniej lub więcej światła do obiektywu, a następnie do okularu. W nowszych natomiast mikroskopach blenda zbudowana jest z szeregu blaszek dających się rozsuwać i zwężać podobnie jak w aparacie fotograficznym. Ponieważ światło przechodząc przez blendę po odbiciu od osadzonego niżej lusterka mimo wszystko nie jest dość silne, zastosowano do wzmocnienia go kondensor.
Z części optycznych najważniejsze są : okular i obiektywy.
Okular osadzony w górnej części tubusa, składa się z dwóch soczewek płasko-wypukłych, górnej od strony oka i dolnej, zamykającej okular.
Obiektyw osadzony jest w dolnej części tubusa. Składa się on z kilku soczewek umieszczonych w oprawie metalowej . Na obiektywie i okularze podane jest jego powiększenie. Powiększenie, jakie daje mikroskop, zależy od powiększenia obiektywu i okularu i stanowi iloczyn powiększeń tych dwóch części optycznych (np. powiększenie własne obiektywu = 10 x , powiększenie własne okularu = 15 x , po większenie obrazu - 150 x). Maksymalne powiększenie uzyskane w mikroskopie wynosi ok. 2000 x.
Przy oglądaniu preparatu pod dużym powiększeniem konieczna jest szczególna ostrożność. Zmieniając powiększenie ze słabego na silniejsze tubus należy lekko podnieść do góry śrubą malcrometryczną, a następnie przestawić obiektyw na dany obiekt i kręcąc bardzo powoli tą samą śrubą opuszczać go w dół tak, by nie przeoczyć obrazu. Z chwilą gdy ukaże się zarys preparatu, obraz na ostrość należy już nastawić śrubą mikrometryczną.
Bez zachowania tych środlców ostrożności można zgnieść preparat oraz spowodować zarysowanie soczewki obiektywu.
Obiektywy w mikroskopie umocowane są w tzw. rewolwerze. Gdy chcemy uzyskać inne powiększenie, rewolwer należy przekręcić w lewo lub w prawo, a wraz z nim przesuwa się odpowiedni obiektyw. Lekkie stuknięcie przy przekręcaniu wskazuje, że obiektyw znalazł się na właściwym miejscu.
Lusterko umieszczone pod kondensorem bądź pod stolikiem, z jednej strony jest płaskie, a z drugiej wklęsłe. Ze względów praktycznych dla silniejszego oświetlenia preparatu używamy raczej lusterka wklęsłego. W mikroskopach wyższej klasy wmontowane jest stałe źródło światła w postaci żarówki zasilanej z transformatora.
W mikroskopie widzi się obraz pozorny, powiększony i odwrócony. Toteż przesuwając preparat w lewo i w prawo, widzimy obraz przesuwający się w kierunku odwrotnym.
Układ mechaniczny
statyw z podstawą
stolik (osadzony poziomo)
tubus
rewolwer
śruba makrometyczna
śruba mikrometryczna
przesłona (blenda)
Układ optyczny
okular
obiektyw
kondensor
lusterko płasko-wklęsłe (lub wbudowane źródło światła)
Statyw opatrzony jest w uchwyt, za który należy zawsze trzymać mikroskop przy wyjmowaniu go ze skrzyni lub przenoszeniu. Nie należy nigdy trzymać za podkowiastą podstawę statywu. Nowsze modele mikroskopów mają statywy łamane, pozwalające na ustawienie tubusa w pozycji skośnej, a tym samym na dogodne mikroskopowanie na siedząco. Niektóre mikroskopy wyposażone są w skośne nasadki binokularne pozwalające na dwuoczne mikroskopowanie bez łamania statywu.
Stolik czworoboczny lub okrągły, z otworem w środku, jest nieruchomy lub przesuwany za pomocą dwóch śrub osadzonych poziomo.
Tubus mikroskopu przesuwany jest śrubą makrometryczną, o dużym skoku. Do nastawiania obrazu na ostrość służy śruba mikrometryczna, o małym skoku.
Przesłona czyli blenda, ma różny wygląd, zależnie od typu mikroskopu. W starszych typach składa się z kilku wymiennych blaszek z otworami o różnej średnicy; zależnie od ich wielkości przechodzi mniej lub więcej światła do obiektywu, a następnie do okularu. W nowszych natomiast mikroskopach blenda zbudowana jest z szeregu blaszek dających się rozsuwać i zwężać podobnie jak w aparacie fotograficznym. Ponieważ światło przechodząc przez blendę po odbiciu od osadzonego niżej lusterka mimo wszystko nie jest dość silne, zastosowano do wzmocnienia go kondensor.
Z części optycznych najważniejsze są : okular i obiektywy.
Okular osadzony w górnej części tubusa, składa się z dwóch soczewek płasko-wypukłych, górnej od strony oka i dolnej, zamykającej okular.
Obiektyw osadzony jest w dolnej części tubusa. Składa się on z kilku soczewek umieszczonych w oprawie metalowej . Na obiektywie i okularze podane jest jego powiększenie. Powiększenie, jakie daje mikroskop, zależy od powiększenia obiektywu i okularu i stanowi iloczyn powiększeń tych dwóch części optycznych (np. powiększenie własne obiektywu = 10 x , powiększenie własne okularu = 15 x , po większenie obrazu - 150 x). Maksymalne powiększenie uzyskane w mikroskopie wynosi ok. 2000 x.
Przy oglądaniu preparatu pod dużym powiększeniem konieczna jest szczególna ostrożność. Zmieniając powiększenie ze słabego na silniejsze tubus należy lekko podnieść do góry śrubą malcrometryczną, a następnie przestawić obiektyw na dany obiekt i kręcąc bardzo powoli tą samą śrubą opuszczać go w dół tak, by nie przeoczyć obrazu. Z chwilą gdy ukaże się zarys preparatu, obraz na ostrość należy już nastawić śrubą mikrometryczną.
Bez zachowania tych środlców ostrożności można zgnieść preparat oraz spowodować zarysowanie soczewki obiektywu.
Obiektywy w mikroskopie umocowane są w tzw. rewolwerze. Gdy chcemy uzyskać inne powiększenie, rewolwer należy przekręcić w lewo lub w prawo, a wraz z nim przesuwa się odpowiedni obiektyw. Lekkie stuknięcie przy przekręcaniu wskazuje, że obiektyw znalazł się na właściwym miejscu.
Lusterko umieszczone pod kondensorem bądź pod stolikiem, z jednej strony jest płaskie, a z drugiej wklęsłe. Ze względów praktycznych dla silniejszego oświetlenia preparatu używamy raczej lusterka wklęsłego. W mikroskopach wyższej klasy wmontowane jest stałe źródło światła w postaci żarówki zasilanej z transformatora.
W mikroskopie widzi się obraz pozorny, powiększony i odwrócony. Toteż przesuwając preparat w lewo i w prawo, widzimy obraz przesuwający się w kierunku odwrotnym.