Choroba zakaxna może przenosic sie pomiędzy oranizmami z sposób pośredni lub bezposredni.Do niedawna mianem choroby zakaźnej określano choroby wywoływane także przez robaki (np. owsica), pierwotniaki (np. malaria) i małe stawonogi (np. wszawica). Obecnie te choroby nazywane sąchorobami pasożytniczymi.
Przyczyną chorób zakaźnych mogą być następujące czynniki etiologiczne:
wiroidy zakażające tylko rośliny wirusy priony bakterie (w tym riketsje) grzyby
Zdolne do wywołania choroby są jednak tylko niektórzy przedstawiciele wymienionych grup. W dużej części zależy to od zdolności do wywołania choroby danego patogenu, a także od odporności własnej pacjenta, dawki i wirulencji czynnika zakaźnego oraz wpływu dodatkowych czynników. W obecnych czasach, gdy AIDS występuje epidemicznie, a część zakażeń powodowana jest przez pewne działania medyczne (zakażenia jatrogenne, np. przez obniżanie odporności organizmu przy przeszczepach) niemożliwym jest określenie ściśle grupy patogennych drobnoustrojów.
Powszechnie stosowany jest podział na:
choroby bakteryjne choroby wirusowe grzybice riketsjozy (podgrupa z chorób bakteryjnych), wywoływana przez riketsje choroby prionowe (pasażowalne encefalopatie gąbczaste (TSE)) jadzice – choroby wywołane przez jady
Dokładniejszy podział na krętkowice, chlamydiozy itd. jest mało powszechny.
Rezerwuarem zarazków (pierwsze ogniwo łańcucha epidemiologicznego) jest najczęściej organizm chory (np. w przypadku ospy prawdziwej człowiek, gruźlicy – zwierzę lub człowiek, mozaiki tytoniowej – roślina) lub nosiciel (np. w przypadku duru brzusznego). Rzadziej źródłem zakażenia jest materia nieożywiona (np. gleba jest źródłem tężca).
Objawy chorób zakaźnych są różne, a mówiąc dokładniej, są zależne od patogenu i stanu chorego. Większość chorób zakaźnych cechuje gorączka, choć nie jest to regułą (np. botulizm). W rozpoznaniu dużą uwagę przywiązuje się do:
objawów obiektywnych (ze względu na fakt, że wiele zarazków manifestuje w swoisty, charakterystyczny tylko dla siebie, sposób np. czarna krosta – wąglik; plamkowo-grudkowa wysypka powstała w jednym "rzucie" – ospa prawdziwa; rumień wędrujący – borelioza itd.) hodowli mikrobiologicznych badań serologicznych. czasem stosuje się także dodatkowe badania (RTG klatki piersiowej w infekcyjnych chorobach płuc).
Stosuje się leczenie przyczynowe nakierowane na hamowanie patogennych cech drobnoustrojów i dezaktywację toksyn pochodzenia biologicznego. Największe znaczenie na tym polu mająchemioterapeutyki, takie jak: antybiotyki, sulfonamidy, leki przeciwwirusowe, antytoksyny, a także niekiedy fagi. Stosuje się także leczenie objawowe mające na celu poprawę sił pacjenta.
Leczeniem rzadko występujących chorób zakaźnych, AIDS, zakażeń HBV i HCV, neuroinfekcji zajmują się lekarze chorób zakaźnych
Profilaktyka chorób zakaźnych polega zasadniczo na unieszkodliwieniu źródeł zakażenia, ograniczaniu mechanizmów i dróg szerzenia, unikaniu
wytwarzanialekooporności przez drobnoustroje, wzroście odporności populacji.
Choroby zakaźne.
Choroba zakaxna może przenosic sie pomiędzy oranizmami z sposób pośredni lub bezposredni.Do niedawna mianem choroby zakaźnej określano choroby wywoływane także przez robaki (np. owsica), pierwotniaki (np. malaria) i małe stawonogi (np. wszawica). Obecnie te choroby nazywane sąchorobami pasożytniczymi.
Przyczyną chorób zakaźnych mogą być następujące czynniki etiologiczne:
wiroidy zakażające tylko rośliny wirusy priony bakterie (w tym riketsje) grzybyZdolne do wywołania choroby są jednak tylko niektórzy przedstawiciele wymienionych grup. W dużej części zależy to od zdolności do wywołania choroby danego patogenu, a także od odporności własnej pacjenta, dawki i wirulencji czynnika zakaźnego oraz wpływu dodatkowych czynników. W obecnych czasach, gdy AIDS występuje epidemicznie, a część zakażeń powodowana jest przez pewne działania medyczne (zakażenia jatrogenne, np. przez obniżanie odporności organizmu przy przeszczepach) niemożliwym jest określenie ściśle grupy patogennych drobnoustrojów.
Powszechnie stosowany jest podział na:
choroby bakteryjne choroby wirusowe grzybice riketsjozy (podgrupa z chorób bakteryjnych), wywoływana przez riketsje choroby prionowe (pasażowalne encefalopatie gąbczaste (TSE)) jadzice – choroby wywołane przez jadyDokładniejszy podział na krętkowice, chlamydiozy itd. jest mało powszechny.
Rezerwuarem zarazków (pierwsze ogniwo łańcucha epidemiologicznego) jest najczęściej organizm chory (np. w przypadku ospy prawdziwej człowiek, gruźlicy – zwierzę lub człowiek, mozaiki tytoniowej – roślina) lub nosiciel (np. w przypadku duru brzusznego). Rzadziej źródłem zakażenia jest materia nieożywiona (np. gleba jest źródłem tężca).
Objawy chorób zakaźnych są różne, a mówiąc dokładniej, są zależne od patogenu i stanu chorego. Większość chorób zakaźnych cechuje gorączka, choć nie jest to regułą (np. botulizm).
objawów obiektywnych (ze względu na fakt, że wiele zarazków manifestuje w swoisty, charakterystyczny tylko dla siebie, sposób np. czarna krosta – wąglik; plamkowo-grudkowa wysypka powstała w jednym "rzucie" – ospa prawdziwa; rumień wędrujący – borelioza itd.) hodowli mikrobiologicznych badań serologicznych. czasem stosuje się także dodatkowe badania (RTG klatki piersiowej w infekcyjnych chorobach płuc).W rozpoznaniu dużą uwagę przywiązuje się do:
Stosuje się leczenie przyczynowe nakierowane na hamowanie patogennych cech drobnoustrojów i dezaktywację toksyn pochodzenia biologicznego. Największe znaczenie na tym polu mająchemioterapeutyki, takie jak: antybiotyki, sulfonamidy, leki przeciwwirusowe, antytoksyny, a także niekiedy fagi. Stosuje się także leczenie objawowe mające na celu poprawę sił pacjenta.
Leczeniem rzadko występujących chorób zakaźnych, AIDS, zakażeń HBV i HCV, neuroinfekcji zajmują się lekarze chorób zakaźnych
Profilaktyka chorób zakaźnych polega zasadniczo na unieszkodliwieniu źródeł zakażenia, ograniczaniu mechanizmów i dróg szerzenia, unikaniu
wytwarzanialekooporności przez drobnoustroje, wzroście odporności populacji.