Pewnego razu, wybrałam się do parku. Spacerowałam sobie, gdy nagle usłyszałam, jak ktoś wychodzi z krzaków. Wyszedł wysoki i szczupły chłopak. Spytałam się jego :
-Kim jesteś?
-Tomek - odpowiedział nieznajomy chłopak
-Witaj Tomku! - Odpowiedziałam
-Skąd jesteś? - Powiedział Tomek.
-Niedaleko jest mój domek, masz ochotę go poznać? - Spytałam
-Z miłą chęcią. [...]
Takim sposobem poznałam przyjaciela, z którym już się przyjaźnię bardzo, bardzo długo!
DRUGIE OPOWIADANIE : Był to jeden z pierwszych dni w przedszkolu. Siedziałam koło pani nie wiedząc, co ze sobą zrobić. Niepewnie rozglądałam się po pokoju pełnego dzieci. Stworzyło się już kilka grupek- kilku chłopców bawiło się samochodami, nowe koleżanki układały klocki, inne grały w gry lub kolorowały kolorowanki.
Nagle, w kącie sali zobaczyłam dziewczynkę w niebieskiej sukience i włosami zaplecionymi w dwa grube warkocze. Sama siedziała przy dużym domku Barbie i bawiła się lalkami. Była wesoła, uśmiech nie znikał z jej twarzy. Oczywiście co chwilę ktoś do ej podchodził, towarzyszył w zabawie, lecz po upływie kilku minut wracał do innych dzieci. Byłam w tamtym okresie bardzo nieśmiała, ale zebrałam całą moją odwagę i postanowiłam do niej podejść. Chciałam wreszcie zacząć się z kimś kolegować. -Cześć, nazywam się Ala. A ty? -Ja jestem Klaudia. -Może mogłabym pobawić się z tobą? -Jasne! Będzie świetnie. Którą Barbie chcesz być -Hm, ta jest śliczne-miała długie czarne włosy, duże zielone oczy i czerwone usta. Bardzo dobrze się dogadywałyśmy, we wszystkim byłyśmy zgodne. Zabawa wciągnęła nas do tego stopnia, że nie zorientowałyśmy się, kiedy przyszli po nas rodzice. -Alu, chodź już się ubierać-odezwała się moja mama. -Klaudia, ty też. Pospiesz się, jedziemy jeszcze do babci-tata dziewczynki był nieco zniecierpliwiony. Smutne, że musimy się rozstać, pożegnałyśmy się. Następnego dnia, gdy tylko zobaczyłam moją nową koleżankę, podbiegłam do niej szczęśliwa. -Hej! Chodź, pokolorujemy coś. -O, cześć Ala! Dobrze, tylko gdzie są kredki? -Nie wiem, zaraz poszukamy. W ten sposób kolejne godziny upłynęły nas na wspólnej zabawie.
Pewnego razu, wybrałam się do parku. Spacerowałam sobie, gdy nagle usłyszałam, jak ktoś wychodzi z krzaków. Wyszedł wysoki i szczupły chłopak. Spytałam się jego :
-Kim jesteś?
-Tomek - odpowiedział nieznajomy chłopak
-Witaj Tomku! - Odpowiedziałam
-Skąd jesteś? - Powiedział Tomek.
-Niedaleko jest mój domek, masz ochotę go poznać? - Spytałam
-Z miłą chęcią. [...]
Takim sposobem poznałam przyjaciela, z którym już się przyjaźnię bardzo, bardzo długo!
DRUGIE OPOWIADANIE : Był to jeden z pierwszych dni w przedszkolu. Siedziałam koło pani nie wiedząc, co ze sobą zrobić. Niepewnie rozglądałam się po pokoju pełnego dzieci. Stworzyło się już kilka grupek- kilku chłopców bawiło się samochodami, nowe koleżanki układały klocki, inne grały w gry lub kolorowały kolorowanki.
Nagle, w kącie sali zobaczyłam dziewczynkę w niebieskiej sukience i włosami zaplecionymi w dwa grube warkocze. Sama siedziała przy dużym domku Barbie i bawiła się lalkami. Była wesoła, uśmiech nie znikał z jej twarzy. Oczywiście co chwilę ktoś do ej podchodził, towarzyszył w zabawie, lecz po upływie kilku minut wracał do innych dzieci. Byłam w tamtym okresie bardzo nieśmiała, ale zebrałam całą moją odwagę i postanowiłam do niej podejść. Chciałam wreszcie zacząć się z kimś kolegować.
-Cześć, nazywam się Ala. A ty?
-Ja jestem Klaudia.
-Może mogłabym pobawić się z tobą?
-Jasne! Będzie świetnie. Którą Barbie chcesz być
-Hm, ta jest śliczne-miała długie czarne włosy, duże zielone oczy i czerwone usta.
Bardzo dobrze się dogadywałyśmy, we wszystkim byłyśmy zgodne. Zabawa wciągnęła nas do tego stopnia, że nie zorientowałyśmy się, kiedy przyszli po nas rodzice.
-Alu, chodź już się ubierać-odezwała się moja mama.
-Klaudia, ty też. Pospiesz się, jedziemy jeszcze do babci-tata dziewczynki był nieco zniecierpliwiony. Smutne, że musimy się rozstać, pożegnałyśmy się.
Następnego dnia, gdy tylko zobaczyłam moją nową koleżankę, podbiegłam do niej szczęśliwa.
-Hej! Chodź, pokolorujemy coś.
-O, cześć Ala! Dobrze, tylko gdzie są kredki?
-Nie wiem, zaraz poszukamy.
W ten sposób kolejne godziny upłynęły nas na wspólnej zabawie.