Question

Napisz ocenę Piotra Michałowskiego w myśl: Uważam, że Piotr Michałowski jest bardzo ciekawą postacią historyczną, ponieważ zrezygnował z wygodnego życia ziemiańskiego i tworzył jak ubogi artysta

Potrzebuję na teraz!!! na jakiejś pół strony A4

Answer 1

Piotr Michałowski zajmował się malarstwem olejnym i akwarelą, tworząc wspaniałe portrety, m.in. portrety konne Napoleona, sceny batalistyczne (Bitwa pod Samosierrą) oraz wizerunki koni. Jest uznawany za głównego przedstawiciela romantyzmu w malarstwie polskim. Jego obrazami zachwycał się Pablo Picasso, kiedy odwiedził Muzeum Narodowe podczas swojego pobytu w Warszawie.

Piotr Michałowski - autoportretMalarz polski, urodzony 2.07.1800 w Krakowie. Najwybitniejszy przedstawiciel romantycznego nurtu w polskim malarstwie dziewiętnastowiecznym.

Pochodził z bogatej, ziemiańskiej rodziny, mającej dobra w Małopolsce, pod Krakowem i Przemyślem.
Od dziecka ujawniał uzdolnienia muzyczne i plastyczne. Już jako trzynastoletni chłopiec pobierał lekcje rysunku u Michała Stachowicza. 
W latach 1815-20 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim dziedziny prawa, fizyki, mineralogii i chemii, doskonalił się w latach 1821-23 w Getyndze w dziedzinie górnictwa i hutnictwa oraz językach orientalnych. Rysunku i malarstwa uczył się prywatnie w Krakowie początkowo pod kierunkiem Józefa Brodowskiego, następnie zaś u Franciszka Lampiego.

W 1821 roku wyjechał do Getyngi, by poświęcić się studiom prawniczym i rozszerzyć wiedzę historyczną. Po powrocie do kraju, w 1823 podjął w Warszawie praktykę w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu, w której w 1827 uzyskał stanowisko naczelnika Oddziału Hutniczego. Ożywił działalność staropolskiego zagłębia przemysłowego, gdzie podczas powstania w 1831 roku organizował produkcję broni dla armii polskiej. Po upadku powstania wyjechał do Paryża i przez rok był w pracowni N.T. Charleta, malarza epopei napoleońskiej. Najwięcej jednak zyskał analizując i kopiując dawnych mistrzów w Luwrze i innych muzeach podczas częstych podróży po Europie.

Od 1833 pracował samodzielnie, odnosząc sukcesy obrazami malowanymi akwarelą. W 1835 wrócił do Krakowa, zaczął malować cykl portretów hetmanów, by ozdobić nimi Salę Hetmańską na Wawelu. 
Od 1837 przejął prowadzenie majątków rodzinnych, malarstwem zaś zajmował się dorywczo. Malował tylko dla siebie, nie wystawiał, nie sprzedawał. Pierwszą wystawę obrazów Michałowskiego zorganizowano dopiero w 1894 we Lwowie. 
W1840 roku przeniósł się do majątku Bolestraszyce pod Przemyślem.

W roku 1848 bacznie obserwował wydarzenia Wiosny Ludów; wszedł wówczas w skład ukonstytuowanego w Krakowie komitetu ziemiańskiego, który proklamował zniesienie pańszczyzny za wykupem. W tymże roku objął funkcję prezesa Rady Administracyjnej Okręgu Krakowskiego. 
W 1853 został wybrany prezesem Towarzystwa Rolniczego Krakowskiego.

Artysta zmarł 19.06.1855 roku we własnym majątku, Krzyżtoporzycach pod Krakowem.

W pełni poznano jego dorobek dzięki dużym wystawom w stulecie śmierci w 1955 roku. Tematem znacznej części prac Michałowskiego jest koń i jeździec, tradycyjny motyw polski. Stąd sceny batalistyczne z wojen napoleońskich, m.in. z kilkoma ujęciami Somosierry, ok. 1837 (Muzeum Narodowe, Kraków), potyczkami i defiladami, a także obrazy rodzajowe z otaczającej rzeczywistości, w których koń odgrywa pierwszoplanową rolę. 
W latach 40. zainteresowanie artysty przesunęło się na człowieka; powstały portrety dzieci artysty, chłopów, Żydów, żebraków, pracowników z majątku, malowane z wyjątkową wnikliwością i obiektywizmem, budowane szeroką plamą z nie spotykaną w malarstwie polskim wirtuozerią. 
Jego prace, pełne żywiołowej siły, realizmu i ekspresji, świadczą o niezwykłej swobodzie zarówno w sposobie ujęcia formy, jak posługiwania się techniką olejną i akwarelową. 
Sztuka Michałowskiego, rozwijająca się samodzielnie, powstająca wyłącznie z potrzeby artysty, stylistycznie należąc do romantyzmu, stanowi najcenniejsze zjawisko w polskim malarstwie XIX w.