dziko rosnące: - pokrzywa zwyczajna występuje powszechnie na terenie całej Polski; najczęściej rośnie na skrajach lasów, nad brzegami rzek i jezior oraz na rumowiskach; zawiera m.in. drażniący kwas mrówkowy, acetylocholinę i histaminę (odpowiedzialną za miejscowy odczyn alergiczny), które powodują powstawanie piekących pęcherzyków; zdjęcie - barszcz Sosnowskiego to bardzo niebezpieczna roślina, pochodząca z Kaukazu; osiąga wysokość od 2 do 4 metrów; produkuje ogromną ilość nasion i dlatego łatwo się rozprzestrzenia; można ją spotkać w parkach, wzdłuż cieków wodnych, w rowach i na nieuprawianych polach; kontakt z barszczem wytwarzającym m.in. furanokumarynę powoduje, że skóra staje się bardzo wrażliwa na promienie słoneczne (efekt fotodynamiczny) – już 2 minutowe naświetlanie słońcem skóry oparzonej barszczem może wywołać oparzenia I stopnia, fotodermatozy z pęcherzami i martwicą skóry; zdjęcie - jaskry, zawilce i sasanki: ich sok zawiera lakton protoanemoninę powodującą zaczerwienienie skóry, wysypkę i pęcherze; zdjęcie: jaskry, zawilce, sasanki - bagno zwyczajne według ludowego zwyczaju stosowano do odstraszania moli; zdjęcie - ruta zwyczajna dostarcza surowców do produkcji różnych substancji leczniczych, jednak jej olejek jest silnie drażniący, dlatego należy ją zbierać w rękawiczkach; zdjęcie - wilczomlecz obrotny: pospolity w całej Polsce chwast polny i ogrodowy, który po zranieniu wydziela trujący sok mleczny zawierający m.in. estry diterpenów, kwas euforbinowy, euforbine i związki cyjanogenne, które powodują ciężkie zapalenie skóry z pęcherzami i owrzodzeniami, przedostanie się toksyn do oka może spowodować okresową ślepotę; do wilczomleczy należy popularna poinsencja (gwiazda betlejemska, najwięcej toksyn zawierają kolorowe przykwiatki) oraz znana roślina doniczkowa kroton; zdjęcie - żabieniec babka wodna: ładna roślina rosnąca nad brzegami rzek i stawów, która zawiera substancje wywołujące pęcherze skórne; stanowi niebezpieczeństwo dla bydła; zdjęcie
uprawiane w ogrodach i parkach: - sumak jadowity pochodzi z Ameryki Pn., w Polsce jest hodowany w parkach i ogrodach; sumak to półmetrowy krzak, składający się z trójlistnych kępek błyszczących liści; po dotknięciu sumaka, włoski pokrywające roślinę dostają się do skóry i wydzielają mleczny sok, który zawiera drażniącą żywicę – toksykodendrol wywołujący choroby skóry i ciężkie zaburzenia w całym organizmie; czynną substancją zawartą w sumaku jest olejek urusjolowy, który jest jedną z najsilniejszych znanych toksyn zewnętrznych (już dawka 1ng. wywołuje wysypkę, jednak zwykle potrzeba 100ng.; 7g. olejku urusjolowego wystarczy aby wywołać wysypkę u wszystkich ludzi na świecie! 500 osób odczuje reakcję alergiczną za sprawą ilości olejku mieszczącego się w główce szpilki!); sumak charakteryzuje się niezwykłą siłą przetrwania – wysypkę może wywołać nawet kilkuset letni olejek urusjolowy (Złotą Świątynię w Japonii w Kioto pokryto dla ochrony tym olejkiem, o czym powinni pamiętać turyści); zdjęcie - żywotnik zachodni (tuja) jest hodowany w parkach i na cmentarzach; nawet rozgniecenie igieł w dłoni może wywołać zapalenie skóry; zdjęcie - pierwiosnek kubkowaty zawiera benzochinon, który może wywołać powietrznopochodne kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk powietrznopochodny), głównie na skórze twarzy oraz dłoni; zdjęcie - bluszcz pospolity i kanaryjski zawiera drażniące saponiny oraz alergizujący falkarinol; kontakt z sokiem może wywołać silne podrażnienie spojówek i skóry, a także dermatozy tj. rumień, świąd, wysypka; zdjęcie
uprawiane w domach: - fikusy zawierają lateks; uczulenie na tą substancje może wywołać skórne reakcje alergiczne jeśli roślina rośnie w pomieszczeniu, bez bezpośredniego kontaktu; zdjęcie - obrazkowate zawierają szczawian wapnia, wywołujący obrzęk i pieczenie skóry; należą do nich m.in. filodendrony, zroślicha stopowcowa, dieffenbachia, obraźnica, epipremnum złociste czy skrzydłokwiat; zdjęcie
Kontakt z toksycznym sokiem roślinnym powoduje wzrost przepuszczalności naczyń krwionośnych. Wówczas do skóry przedostaje się płyn i w konsekwencji powstają sączące pęcherze.
dziko rosnące:
- pokrzywa zwyczajna występuje powszechnie na terenie całej Polski; najczęściej rośnie na skrajach lasów, nad brzegami rzek i jezior oraz na rumowiskach; zawiera m.in. drażniący kwas mrówkowy, acetylocholinę i histaminę (odpowiedzialną za miejscowy odczyn alergiczny), które powodują powstawanie piekących pęcherzyków; zdjęcie
- barszcz Sosnowskiego to bardzo niebezpieczna roślina, pochodząca z Kaukazu; osiąga wysokość od 2 do 4 metrów; produkuje ogromną ilość nasion i dlatego łatwo się rozprzestrzenia; można ją spotkać w parkach, wzdłuż cieków wodnych, w rowach i na nieuprawianych polach; kontakt z barszczem wytwarzającym m.in. furanokumarynę powoduje, że skóra staje się bardzo wrażliwa na promienie słoneczne (efekt fotodynamiczny) – już 2 minutowe naświetlanie słońcem skóry oparzonej barszczem może wywołać oparzenia I stopnia, fotodermatozy z pęcherzami i martwicą skóry; zdjęcie
- jaskry, zawilce i sasanki: ich sok zawiera lakton protoanemoninę powodującą zaczerwienienie skóry, wysypkę i pęcherze; zdjęcie: jaskry, zawilce, sasanki
- bagno zwyczajne według ludowego zwyczaju stosowano do odstraszania moli; zdjęcie
- ruta zwyczajna dostarcza surowców do produkcji różnych substancji leczniczych, jednak jej olejek jest silnie drażniący, dlatego należy ją zbierać w rękawiczkach; zdjęcie
- wilczomlecz obrotny: pospolity w całej Polsce chwast polny i ogrodowy, który po zranieniu wydziela trujący sok mleczny zawierający m.in. estry diterpenów, kwas euforbinowy, euforbine i związki cyjanogenne, które powodują ciężkie zapalenie skóry z pęcherzami i owrzodzeniami, przedostanie się toksyn do oka może spowodować okresową ślepotę; do wilczomleczy należy popularna poinsencja (gwiazda betlejemska, najwięcej toksyn zawierają kolorowe przykwiatki) oraz znana roślina doniczkowa kroton; zdjęcie
- żabieniec babka wodna: ładna roślina rosnąca nad brzegami rzek i stawów, która zawiera substancje wywołujące pęcherze skórne; stanowi niebezpieczeństwo dla bydła; zdjęcie
uprawiane w ogrodach i parkach:
- sumak jadowity pochodzi z Ameryki Pn., w Polsce jest hodowany w parkach i ogrodach; sumak to półmetrowy krzak, składający się z trójlistnych kępek błyszczących liści; po dotknięciu sumaka, włoski pokrywające roślinę dostają się do skóry i wydzielają mleczny sok, który zawiera drażniącą żywicę – toksykodendrol wywołujący choroby skóry i ciężkie zaburzenia w całym organizmie; czynną substancją zawartą w sumaku jest olejek urusjolowy, który jest jedną z najsilniejszych znanych toksyn zewnętrznych (już dawka 1ng. wywołuje wysypkę, jednak zwykle potrzeba 100ng.; 7g. olejku urusjolowego wystarczy aby wywołać wysypkę u wszystkich ludzi na świecie! 500 osób odczuje reakcję alergiczną za sprawą ilości olejku mieszczącego się w główce szpilki!); sumak charakteryzuje się niezwykłą siłą przetrwania – wysypkę może wywołać nawet kilkuset letni olejek urusjolowy (Złotą Świątynię w Japonii w Kioto pokryto dla ochrony tym olejkiem, o czym powinni pamiętać turyści); zdjęcie
- żywotnik zachodni (tuja) jest hodowany w parkach i na cmentarzach; nawet rozgniecenie igieł w dłoni może wywołać zapalenie skóry; zdjęcie
- pierwiosnek kubkowaty zawiera benzochinon, który może wywołać powietrznopochodne kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk powietrznopochodny), głównie na skórze twarzy oraz dłoni; zdjęcie
- bluszcz pospolity i kanaryjski zawiera drażniące saponiny oraz alergizujący falkarinol; kontakt z sokiem może wywołać silne podrażnienie spojówek i skóry, a także dermatozy tj. rumień, świąd, wysypka; zdjęcie
uprawiane w domach:
- fikusy zawierają lateks; uczulenie na tą substancje może wywołać skórne reakcje alergiczne jeśli roślina rośnie w pomieszczeniu, bez bezpośredniego kontaktu; zdjęcie
- obrazkowate zawierają szczawian wapnia, wywołujący obrzęk i pieczenie skóry; należą do nich m.in. filodendrony, zroślicha stopowcowa, dieffenbachia, obraźnica, epipremnum złociste czy skrzydłokwiat; zdjęcie
Kontakt z toksycznym sokiem roślinnym powoduje wzrost przepuszczalności naczyń krwionośnych. Wówczas do skóry przedostaje się płyn i w konsekwencji powstają sączące pęcherze.