Wraz z rozwojem miast, handlu i rozwojem gospodarki potrzebny był środek płatniczy, który ewoluował od najprymitywniejszej wymiany towarowej w kierunku monet, przechodząc najpierw stadia pośrednie (pieniądz nie monetarny). Najpierw był to tylko kawałek drogocennego kruszcu określonej wagi i wartości, aż wreszcie ok. połowy VII wieku na owych kawałkach zaczęła pojawiać się bita pieczęć będąca swoistego rodzaju gwarancją wartości tego kruszcu-monety. Pierwsze mennice spotykamy w Azji Mniejszej lecz nie możemy mieć 100% pewności czy były one greckie czy lidyjskie. Pierwsze znalezisko pochodzi ze świątyni Artemidy w Efezie badanej w latach 1904-1905 przez D. G. Hogwarth’a. Według Robinsona datowane jest na VII w. p.n.e. Depozyt można podzielić na dwa typy monet. Pierwszy to depozyt fundacyjny przeznaczony na budowę świątyni przez Krezusa. Są to monety o szorstkiej powierzchni bez napisu z dziurkami na odwrocie które ewoluowały w stronę późniejszych archaicznych rewersów. Inne opatrzone były głową lwa-prawdopodobnie znakiem króla Lidii, znajdowane są one w wielu ośrodkach na Bliskim Wschodzie. Do drugiej grupy należą monety z głową kozła lub kogutami zdeponowane w garnku ok. 600r. p.n.e., interpretuje się jako skarb. Znalezisko z Efezu przedstawia również monety z głową jelenia, gryfa, człowieka, byka, konia, wystąpiła tam również pieczęć. Wynalazek jakim była moneta zaczął się szybko rozprzestrzeniać, ponieważ każde państwo chciało wydawać własne emisje. Powstawało więc bardzo wiele rodzajów monety.
Wraz z rozwojem miast, handlu i rozwojem gospodarki potrzebny był środek płatniczy, który ewoluował od najprymitywniejszej wymiany towarowej w kierunku monet, przechodząc najpierw stadia pośrednie (pieniądz nie monetarny). Najpierw był to tylko kawałek drogocennego kruszcu określonej wagi i wartości, aż wreszcie ok. połowy VII wieku na owych kawałkach zaczęła pojawiać się bita pieczęć będąca swoistego rodzaju gwarancją wartości tego kruszcu-monety. Pierwsze mennice spotykamy w Azji Mniejszej lecz nie możemy mieć 100% pewności czy były one greckie czy lidyjskie. Pierwsze znalezisko pochodzi ze świątyni Artemidy w Efezie badanej w latach 1904-1905 przez D. G. Hogwarth’a. Według Robinsona datowane jest na VII w. p.n.e. Depozyt można podzielić na dwa typy monet. Pierwszy to depozyt fundacyjny przeznaczony na budowę świątyni przez Krezusa. Są to monety o szorstkiej powierzchni bez napisu z dziurkami na odwrocie które ewoluowały w stronę późniejszych archaicznych rewersów. Inne opatrzone były głową lwa-prawdopodobnie znakiem króla Lidii, znajdowane są one w wielu ośrodkach na Bliskim Wschodzie. Do drugiej grupy należą monety z głową kozła lub kogutami zdeponowane w garnku ok. 600r. p.n.e., interpretuje się jako skarb. Znalezisko z Efezu przedstawia również monety z głową jelenia, gryfa, człowieka, byka, konia, wystąpiła tam również pieczęć. Wynalazek jakim była moneta zaczął się szybko rozprzestrzeniać, ponieważ każde państwo chciało wydawać własne emisje. Powstawało więc bardzo wiele rodzajów monety.