Napisz notatke ze stylu naukowego.potrzebne na już.prosze o pomoc;)
Izaa15
Styl naukowy jest rodzajem stylów funkcjonalnych (języków funkcyjnych). Cechy charakterystyczne Funkcja poznawcza, wynikająca z celu pracy naukowej dążącej do zapoznania czytelnika bądź słuchacza z omawianym zagadnieniem. Przewaga zdań podrzędnie złożonych i wielokrotnie złożonych o skomplikowanej budowie. Ich częste występowanie służy precyzyjnemu, ścisłemu i przejrzystemu wyrażaniu myśli. Taka budowa najlepiej oddaje skomplikowany niejednokrotnie tok rozumowania naukowca. Zdominowany przez terminologię naukową przyjętą w danej dziedzinie (dużą część terminologii stanowią wyrazy obce, co wiąże się z międzynarodowym charakterem nauki). Autor pracy naukowej nie podaje objaśnienia terminów, zakłada, że czytelnik bądź słuchacz rozumie ich znaczenie. Sprawia to, że tekst jest niezrozumiały dla "zwykłego człowieka", tj. nie zajmującego się nauką na co dzień. Brak jakichkolwiek językowych środków obrazowania i figur poetyckich takich jak metafory, porównania, powtórzenia. Pozbawiony nacechowania emocjonalnego. Logiczna kompozycja obejmująca tezy, argument, wnioski, przykłady. Występuje podział na rozdziały i akapity, ponadto zawiera liczne tabele, wykresy, symbole, wzory. Liczne cytaty i przypisy. Użycie wyrazów i wyrażeń, określających intelektualną postawę autora wobec własnych twierdzeń (prawdopodobnie, zasadniczo, moim zdaniem, jak sądzę itp.). Użycie, często zwyczajowo utartych, form nawiązywania kontaktu z czytelnikiem (Zwróćmy uwagę..., Rozpatrzymy z kolei zagadnienie... itp.). Obiektywność przedstawianych zjawisk i problemów, poprzez użycie form bezosobowych lub formy liczby mnogiej. Występowanie
Obecność stylu naukowego można zobaczyć w pracach naukowych, ale nie tylko. Niektóre podręczniki, szczególnie te skierowane do studentów, są pisane stylem naukowym. Poza tym: encyklopedie, publikacje naukowe i leksykony. Nie ogranicza się go tylko do formy pisanej. Wszelkiego typu wykłady naukowe czy sympozja także są wygłaszane w stylu naukowym. Historia powstania
Początków można doszukiwać się już w średniowieczu, gdzie zalążkiem tekstów naukowych były recepty lekarskie. Następnie w Oświeceniu, a dokładniej w XVI wieku zaczęły powstawać liczne poradniki medyczne, gospodarskie itp. o charakterze naukowym. Jednak właściwy rozwój stylu przypada dopiero na wiek XIX, kiedy rozpoczęła się fala wielkich odkryć naukowych. Wzrosło zapotrzebowanie na rozpracowywanie szczegółów owych odkryć, co było niezbędne do późniejszego ich wykorzystania. W rezultacie rosła liczba ludzi pracujących w zawodzie naukowca. W masie szczegółów opracowywanych w wielu dziedzinach, przez naukowców, którzy kontaktowali się głównie za pomocą różnojęzycznych publikacji, zaczęły powstawać problemy w komunikowaniu się. Ich zwalczanie wymagało tworzenia nowych terminów oraz zaopatrzenie ich w ścisłe definicje, tak aby uniknąć dwuznaczności. Tak narodził się bardzo sztywny i schematyczny styl naukowy.
Styl naukowy
Styl naukowy - to styl, którym pisane są dzieła specjalistyczne z różnych dziedzin wiedzy. W zależności od tego, jakiej dziedziny rozprawa dotyczy, występuje w tym stylu duża liczba wyrazów specjalnych, terminów o ściśle określonych znaczeniach.
Język ten cechuje jednoznaczność, dążenie do precyzyjnego formułowania twierdzeń i opinii, oraz wszelkich pierwiastków emocjonalnych. Nawet ścisłe, jak matematyka, fizyka, chemia, posługują się obok terminologii także wzorami, liczbami i symbolami. Te symbole mają charakter międzynarodowy i są czytelne dla wszystkich specjalistów, niezależnie od tego jakim językiem mówią.
W stylu naukowym bardzo często rzeczowniki o znaczeniu pojęć oderwanych pełnią w zdaniach role podmiotu. Charakterystyczną cechą stylu naukowego jest jego abstrakcyjność. Ta cecha wynika z zasadniczej funkcji nauki, która dąży do uogólnień, operuje pojęciami oderwanymi i odwołuje sie do racjonalnego myślenia czytelnika. Odmianą stylu naukowego jest styl publikacji popularnonaukowych, podręczników, artykułów prasowych poświęconych popularyzacji zagadnień naukowych. Często styl naukowy ulega wynaturzeniom, kiedy autorzy nie biorą pod uwagę możliwości percepcyjnych czytelnika i komplikują tekst trudnymi konstrukcjami składniowymi i przerostem terminologii.
Cechy charakterystyczne
Funkcja poznawcza, wynikająca z celu pracy naukowej dążącej do zapoznania czytelnika bądź słuchacza z omawianym zagadnieniem.
Przewaga zdań podrzędnie złożonych i wielokrotnie złożonych o skomplikowanej budowie. Ich częste występowanie służy precyzyjnemu, ścisłemu i przejrzystemu wyrażaniu myśli. Taka budowa najlepiej oddaje skomplikowany niejednokrotnie tok rozumowania naukowca.
Zdominowany przez terminologię naukową przyjętą w danej dziedzinie (dużą część terminologii stanowią wyrazy obce, co wiąże się z międzynarodowym charakterem nauki). Autor pracy naukowej nie podaje objaśnienia terminów, zakłada, że czytelnik bądź słuchacz rozumie ich znaczenie. Sprawia to, że tekst jest niezrozumiały dla "zwykłego człowieka", tj. nie zajmującego się nauką na co dzień.
Brak jakichkolwiek językowych środków obrazowania i figur poetyckich takich jak metafory, porównania, powtórzenia.
Pozbawiony nacechowania emocjonalnego.
Logiczna kompozycja obejmująca tezy, argument, wnioski, przykłady. Występuje podział na rozdziały i akapity, ponadto zawiera liczne tabele, wykresy, symbole, wzory.
Liczne cytaty i przypisy.
Użycie wyrazów i wyrażeń, określających intelektualną postawę autora wobec własnych twierdzeń (prawdopodobnie, zasadniczo, moim zdaniem, jak sądzę itp.).
Użycie, często zwyczajowo utartych, form nawiązywania kontaktu z czytelnikiem (Zwróćmy uwagę..., Rozpatrzymy z kolei zagadnienie... itp.).
Obiektywność przedstawianych zjawisk i problemów, poprzez użycie form bezosobowych lub formy liczby mnogiej.
Występowanie
Obecność stylu naukowego można zobaczyć w pracach naukowych, ale nie tylko. Niektóre podręczniki, szczególnie te skierowane do studentów, są pisane stylem naukowym. Poza tym: encyklopedie, publikacje naukowe i leksykony. Nie ogranicza się go tylko do formy pisanej. Wszelkiego typu wykłady naukowe czy sympozja także są wygłaszane w stylu naukowym.
Historia powstania
Początków można doszukiwać się już w średniowieczu, gdzie zalążkiem tekstów naukowych były recepty lekarskie. Następnie w Oświeceniu, a dokładniej w XVI wieku zaczęły powstawać liczne poradniki medyczne, gospodarskie itp. o charakterze naukowym. Jednak właściwy rozwój stylu przypada dopiero na wiek XIX, kiedy rozpoczęła się fala wielkich odkryć naukowych. Wzrosło zapotrzebowanie na rozpracowywanie szczegółów owych odkryć, co było niezbędne do późniejszego ich wykorzystania. W rezultacie rosła liczba ludzi pracujących w zawodzie naukowca. W masie szczegółów opracowywanych w wielu dziedzinach, przez naukowców, którzy kontaktowali się głównie za pomocą różnojęzycznych publikacji, zaczęły powstawać problemy w komunikowaniu się. Ich zwalczanie wymagało tworzenia nowych terminów oraz zaopatrzenie ich w ścisłe definicje, tak aby uniknąć dwuznaczności. Tak narodził się bardzo sztywny i schematyczny styl naukowy.
Styl naukowy
Styl naukowy - to styl, którym pisane są dzieła specjalistyczne z różnych dziedzin wiedzy. W zależności od tego, jakiej dziedziny rozprawa dotyczy, występuje w tym stylu duża liczba wyrazów specjalnych, terminów o ściśle określonych znaczeniach.
Język ten cechuje jednoznaczność, dążenie do precyzyjnego formułowania twierdzeń i opinii, oraz wszelkich pierwiastków emocjonalnych. Nawet ścisłe, jak matematyka, fizyka, chemia, posługują się obok terminologii także wzorami, liczbami i symbolami. Te symbole mają charakter międzynarodowy i są czytelne dla wszystkich specjalistów, niezależnie od tego jakim językiem mówią.
W stylu naukowym bardzo często rzeczowniki o znaczeniu pojęć oderwanych pełnią w zdaniach role podmiotu. Charakterystyczną cechą stylu naukowego jest jego abstrakcyjność. Ta cecha wynika z zasadniczej funkcji nauki, która dąży do uogólnień, operuje pojęciami oderwanymi i odwołuje sie do racjonalnego myślenia czytelnika. Odmianą stylu naukowego jest styl publikacji popularnonaukowych, podręczników, artykułów prasowych poświęconych popularyzacji zagadnień naukowych. Często styl naukowy ulega wynaturzeniom, kiedy autorzy nie biorą pod uwagę możliwości percepcyjnych czytelnika i komplikują tekst trudnymi konstrukcjami składniowymi i przerostem terminologii.