Mazurek Dąbrowskiego został napisany w dwa lata po trzecim rozbiorze Polski, przed 21 lipca 1797 roku, we włoskim miasteczku Reggio nell'Emilia przez gen. Józefa Wybickiego, do istniejącej wcześniej polskiej melodii ludowej z Podlasia, popularnej już na początku XVII wieku - przypomina historyk Lucjan Muszyński.Mazurek postał na cześć gen. Jana Henryka Dąbrowskiego pewnego lipcowego wieczoru, w czasie bankietu wydanego przez władze miasteczka Reggio nell'Emilia w północnych Włoszech na pożegnanie generała Dąbrowskiego i jego Legionów Polskich, mających udać się, na wezwanie Napoleona Bonaparte, w inne miejsce. Wybicki postanowił wówczas to spotkanie uczcić pieśnią, która owego wieczoru po raz pierwszy została odśpiewana i wzbudziła wzruszenie wśród polskich żołnierzy oraz aplauz wśród gospodarzy - Włochów. Działo się to w Caffe dill Lutherani, gdzie pieśń była przez Wybickiego wielokrotnie powtarzana na życzenie słuchaczy, oficerów polskich i miejscowych notabli wraz z ich małżonkami, również śpiewającymi te słowa. Śpiewał ją również lud, zgromadzony przed restauracją, przy wystrzeliwanych sztucznych ogniach. Jesienią 1806 roku, generał Dąbrowski, wkraczając na czele polskich wojsk na ziemie polskie, od zachodu, do Wielkopolski, spełnił życzenie wyrażone w pieśni i przyniósł ją do Ojczyzny. Wybuchło wtedy Powstanie Wielkopolskie, skierowane przeciwko zaborcy pruskiemu, zaś w niespełna rok później, w lipcu 1807 roku, powstało Księstwo Warszawskie, zalążek (jak oczekiwano) odradzającej się, pełnej państwowości polskiej. W czasie Powstania Listopadowego (1830 - 1831) Rząd Narodowy uznał tę pieśń za hymn narodowy. W pierwszym okresie istnienia niepodległej Drugiej Rzeczpospolitej, w 1927 roku, została ona uznana za hymn państwowy (nadal jednak, tradycyjnie, nazywana hymnem narodowym). jest nim do chwili obecnej. W Trzeciej Rzeczpospolitej, Sejm, w 2005 roku, zatwierdził z pierwotnego, sześciozwrotkowego tekstu pieśni, zwrotki pierwszą, drugą, trzecią i piątą. Warto wiedzieć, że pierwotnie słowa pierwszej zwrotki były następujące:
Jeszcze Polska nie umarła. Kiedy my żyjemy, Co nam obca moc wydała, Szablą odbijemy Z czasem jednak wymowa tych słów została nieco złagodzona i tak pozostało do dziś. Zamiast -nie umarła, śpiewamy -nie zginęła. Zamiast - obca moc wydarła, śpiewamy -obca przemoc wzięła. Zamiast -odbijemy, mamy -odbierzemy... W pierwotnym tekście hymnu zwrotki czwarta i szósta miały następujące brzmienie: 4. Niemiec, Moskal nie osiędzie, Gdy jąwszy pałasza, Hasłem naszym zgoda będzie, I Ojczyzna nasza 6. Na to wszystkich jedne głosy: Dosyć tej niewoli! Mamy racławickie kosy, Kościuszkę Bóg pozwoli. Autorstwo melodii przypisywane jest również znanemu, XVIII-wiecznemu kompozytorowi polonezów, Michałowi Kleofasowi Ogińskiemu. Mogło też być tak, iż melodia Mazurka Dąbrowskiego powstała w oparciu o kompozycję Ogińskiego, jako jej trawestacja.
Mazurek Dąbrowskiego został napisany w dwa lata po trzecim rozbiorze Polski, przed 21 lipca 1797 roku, we włoskim miasteczku Reggio nell'Emilia przez gen. Józefa Wybickiego, do istniejącej wcześniej polskiej melodii ludowej z Podlasia, popularnej już na początku XVII wieku - przypomina historyk Lucjan Muszyński.Mazurek postał na cześć gen. Jana Henryka Dąbrowskiego pewnego lipcowego wieczoru, w czasie bankietu wydanego przez władze miasteczka Reggio nell'Emilia w północnych Włoszech na pożegnanie generała Dąbrowskiego i jego Legionów Polskich, mających udać się, na wezwanie Napoleona Bonaparte, w inne miejsce. Wybicki postanowił wówczas to spotkanie uczcić pieśnią, która owego wieczoru po raz pierwszy została odśpiewana i wzbudziła wzruszenie wśród polskich żołnierzy oraz aplauz wśród gospodarzy - Włochów. Działo się to w Caffe dill Lutherani, gdzie pieśń była przez Wybickiego wielokrotnie powtarzana na życzenie słuchaczy, oficerów polskich i miejscowych notabli wraz z ich małżonkami, również śpiewającymi te słowa. Śpiewał ją również lud, zgromadzony przed restauracją, przy wystrzeliwanych sztucznych ogniach. Jesienią 1806 roku, generał Dąbrowski, wkraczając na czele polskich wojsk na ziemie polskie, od zachodu, do Wielkopolski, spełnił życzenie wyrażone w pieśni i przyniósł ją do Ojczyzny. Wybuchło wtedy Powstanie Wielkopolskie, skierowane przeciwko zaborcy pruskiemu, zaś w niespełna rok później, w lipcu 1807 roku, powstało Księstwo Warszawskie, zalążek (jak oczekiwano) odradzającej się, pełnej państwowości polskiej. W czasie Powstania Listopadowego (1830 - 1831) Rząd Narodowy uznał tę pieśń za hymn narodowy. W pierwszym okresie istnienia niepodległej Drugiej Rzeczpospolitej, w 1927 roku, została ona uznana za hymn państwowy (nadal jednak, tradycyjnie, nazywana hymnem narodowym). jest nim do chwili obecnej. W Trzeciej Rzeczpospolitej, Sejm, w 2005 roku, zatwierdził z pierwotnego, sześciozwrotkowego tekstu pieśni, zwrotki pierwszą, drugą, trzecią i piątą. Warto wiedzieć, że pierwotnie słowa pierwszej zwrotki były następujące:
Jeszcze Polska nie umarła.Kiedy my żyjemy,
Co nam obca moc wydała,
Szablą odbijemy
Z czasem jednak wymowa tych słów została nieco złagodzona i tak pozostało do dziś. Zamiast -nie umarła, śpiewamy -nie zginęła. Zamiast - obca moc wydarła, śpiewamy -obca przemoc wzięła. Zamiast -odbijemy, mamy -odbierzemy... W pierwotnym tekście hymnu zwrotki czwarta i szósta miały następujące brzmienie:
4. Niemiec, Moskal nie osiędzie,
Gdy jąwszy pałasza,
Hasłem naszym zgoda będzie,
I Ojczyzna nasza
6. Na to wszystkich jedne głosy:
Dosyć tej niewoli!
Mamy racławickie kosy,
Kościuszkę Bóg pozwoli.
Autorstwo melodii przypisywane jest również znanemu, XVIII-wiecznemu kompozytorowi polonezów, Michałowi Kleofasowi Ogińskiemu. Mogło też być tak, iż melodia Mazurka Dąbrowskiego powstała w oparciu o kompozycję Ogińskiego, jako jej trawestacja.